Vannacht gaat in Namibië de klok een uur achteruit voor de wintertijd. Dit geldt alleen voor Namibië, dus als we over drie dagen de grens met Zuid-Afrika over gaan dan moet de klok weer een uur vooruit. Het is hier dus nu een uur vroeger dan Nederland. Vanmorgen zijn we wel veel te vroeg wakker geworden door dat extra uur. ’s Morgens hebben we maar weer zitten tikken en hebben we foto’s voor de website uitgezocht.

Vandaag hebben we uitgeslapen en waren we te laat voor het ontbijt. Dit was niet erg want je kunt hier heel goed en goedkoop bruine broodjes met beleg kopen. Leonie is deze dan ook gaan halen, zodat Peter nog lekker in zijn bed kon blijven liggen. Peter heeft tot 11 uur in zijn bed gelegen om wat uit te zieken. Leonie heeft wat in het stadje rondgelopen en de verhalen van de afgelopen dagen geschreven. Om half een zijn we gaan lunchen, waarna we om half twee weer terug waren in het hotel. Om 2 uur gingen we naar het vliegveld, want we gaan vandaag uit een vliegtuig springen. Ze kwamen ons inderdaad halen om 2 uur. Voor we in Swakopmund aan kwamen wou bijna de hele bus parachutespringen, maar uiteindelijk waren we maar met zijn driexc3xabn. Carola was de andere, zij was echt bang. Ze heeft ook gevraagd of ze geen uitleg kon krijgen in het Duits, dit kan omdat de derde taal Duits is in Namibixc3xab. De taal die ze leren op school is Engels en Afrikaans en ze kunnen ook kiezen voor Duits. Het Afrikaans is trouwens echt grappig, want het is een mengsel van oud Nederlands en Engels en in Namibixc3xab ook een beetje Duits. Als zij niet te snel praten kunnen wij het verstaan en zij ons ook. Op de TV hebben ze een soap die Afrikaans gesproken is en Engels ondertiteld, maar soms spreken ze in een keer Engels wat het erg verwarrend maakt. Maar nu genoeg over het Afrikaans nu naar het parachutespringen. Nadat we opgehaald waren was het ongeveer 10 minuten rijden naar het vliegveld. Hier moesten we eerst het gebruikelijke formulier invullen waarna de Duitsers in het Duits uitleg kregen en wij met een hoop Engelsen in het Engels. Er was nog aan ons gevraagd welke uitleg we wilden en hadden gezegd xe2x80x9cmaakt niet uit we verstaan het alle driexe2x80x9d (buiten Engels en Duits doen ze het ook in Afrikaans). Na de uitleg kregen we jumpsuits uitgereikt. Toen iedereen deze aan had gedaan gingen we de woestijn in. Het vliegveld heeft namelijk vorig jaar een nieuwe eigenaar gekregen en deze vraagt twee keer zoveel voor het gebruik van het vliegveld. Toen heeft de skydivingclub besloten om een eigen landingsbaan te maken in de woestijn. Hier hebben ze twee houten gebouwen neergezet en twee longdrops wcxe2x80x99s gemaakt en dat is nu hun uitvalbasis voor het parachutespringen. Ze hebben al hun spullen en clubhuis bij het vliegveld, maar springen doen ze vanaf de woestijn. Ze vinden namelijk dat je al genoeg betaald en willen niet meer gaan rekenen, want dat zal ze waarschijnlijk ook klanten kosten. We waren met een hele grote groep springers, maar wij waren als een na laatste aan de beurt, dus moesten we een hele tijd wachten. We hebben pas 17:30 gesprongen, als we dit hadden geweten hadden we gevraagd of we als laatste mochten zodat we met zonsondergang konden springen. Leonie was eigenlijk helemaal niet zenuwachtig en Peter een beetje, maar omdat we zolang moesten wachten werd Leonie wel een beetje zenuwachtig. Dit kwam waarschijnlijk ook omdat de divemaster haar aardig zenuwachtig probeerde te maken. Hij wou ook graag met Carola vliegen want zij was bang. Na lang wachten waren we aan de beurt en konden we het harnas aan. Leonie mocht als eerste het vliegtuig in en dus als laatste het vliegtuig uit. Peter als tweede en twee divemasters als eerste. In de lucht hebben we eerst over alle duinen gevlogen alvorens we naar het droppunt gingen. Op 9000 feet werden wij aan de drivemasters gekoppeld en werd onze uitrusting ook nog een keer gecontroleerd. Op 10.000 feet gingen een cameraman en een drivemaster er op een rare manier uit, deze gingen ook een beetje stuntten. Daarna ging Peter er uit. Hij was nog niet bij de deur of ze waren er al uit. Peters divemaster (Meas) ging eenmaal buiten rondjes draaien in de lucht. Peter had eigenlijk zo iets van xe2x80x9claat mij maar evenxe2x80x9d maar Meas vond de rondjes draaien veel leuker. Na een halve minuut ging de parachute uit en mocht Peter de parachute besturen, maar de drivemaster vind dat hij niet ver genoeg draaide. Hij trok toen maar even zelf aan het koord en daar ging Peter snel draaiens naar beneden. Dit ging zoxe2x80x99n beetje de hele rit zo. Eenmaal geland kon Peter maar een ding zeggen xe2x80x9cGAAFxe2x80x9d. Leonie ging na Peterxe2x80x99s exit naar de deur. Eenmaal in de deur dacht ze xe2x80x9cwe gaanxe2x80x9d, maar nee ze moest nog even wachten (een paar seconden). Daar ging ze de deur uit wat even erg raar is. Na een angstig moment kon ze alleen maar lachen zo gaaf was het. De vrije val leek langer te duren dan 30 seconden, maar na ongeveer 30 seconden ging de parachute open. Leonie kon Peterxe2x80x99s parachute zien en het leek of deze al bijna beneden was. Ook Leonie mocht de parachute besturen en ook zij deed het niet goed volgens drivemaster Dries, dus werd er even aan het koord getrokken. Eerst naar links en toen naar rechts, dit ging even zo door. Op een gegeven moment zag ik de parachute op dezelfde hoogte als ons (we draaiden helemaal horizontaal) en toen liet Dries het koord los, hierdoor was in een keer de trek van de parachute weg. Dit was echt eng, want je bent je zekerheid kwijt. Na 2 seconden hadden wij de parachute weer ingehaald en hingen we er weer onder. Toen hebben we nog wat gedraaid en we waren beneden en het enige wat Leonie te zeggen had was xe2x80x9cGAAFxe2x80x9d en xe2x80x9cIk wil nog een keerxe2x80x9d. Dat laatste mocht niet van Peter. Hierna gingen we weer terug naar hun clubhuis, waar we naar de videoxe2x80x99s hebben gekeken. Na het kijken van de videoxe2x80x99s zijn we naar het hotel gebracht. We zijn snel gaan eten, want we hadden ondertussen best honger. Na het eten zijn we naar het hotel gegaan voor een rustig avond.

We zijn op tijd opgestaan voor de wandeling. Eerst hebben we nog even iets gegeten. Peter gaat niet mee. Na het feestje van gisteren wilden de meesten in bed blijven liggen om uit te slapen, dus we waren maar met zijn vieren. Om 7:15 was er nog geen gids en om 7:30 ook niet, dus zijn we zelf maar gaan lopen. We hebben de tekeningen niet gevonden, maar wel een leuke wandeling gehad. Toen we terug kwamen waren op xc3xa9xc3xa9n na alle tenten ingepakt. Caroline zag dat Grewan nog in zijn bed lag. Deze had gisteren te veel gedronken en voelde zich niet helemaal lekker. Na 10 minuten was ook hun tent ingepakt en gingen we op weg naar Swakopmund. Hier kwamen we om 11 uur aan. We hadden gelukkig een upgrade gedaan, want Peter voelde zich helemaal niet lekker en anders hadden we op een slaapzaal moeten slapen. Anderen die het nu wilden doen hadden pech want de eerste nacht zat vol. Om 12 uur kregen we informatie over wat we konden doen, maar dat wisten we toch al. We wilden gaan parachutespringen en zandboarden. We konden ook al gelijk vandaag springen, maar daar hadden we niet veel zin in i.v.m. Peter zijn verkoudheid. We zijn die middag naar het stadje geweest en hebben souvenirs gekocht. We hebben twee dingen voor Tiennus (heel goed) gekocht. Ze had gevraagd voor een nijlpaard en dat hebben we gekocht en we hebben ook nog een houten puzzel gekocht. Voor ons en voor Leonie haar ouders hebben we een boekensteun gekocht van steen met een drinkende giraffe. Verder hebben we kralen voor Peter zijn moeder gekocht waarna we naar het hotel gingen. We hebben alles weggelegd en zijn daarna nog wat boodschappen gaan doen, waarna we wat op bed gelegen hebben. Om kwart voor zeven zijn we richting het restaurant gelopen waar we zouden eten met zijn allen. Hier zaten Lien en Nick al te wachten. De rest volgende niet veel later. Hier hebben we beiden springbok en oryx gegeten en na het eten zijn we naar bed gegaan.