Om 7 uur vertrokken we richting het vliegveld. Het was niet zo druk op de weg dus iets na achten waren we er al. We betaalden de luchthavenbelasting en gingen inchecken. We kregen 31 J en K toegewezen, dus een raamplaats. Toen de bagage op de band ging richting vliegtuig werd Leonie haar bagage eruit gehaald. Ze moest haar tas openmaken. Ze waren geïnteresseerd in de busjes DEET die we mee hadden. Na er even naar gekeken te hebben mochten alles weer in de tas. We namen afscheid van onze reisbegeleider Robert en Jantien ging naar de gate, terwijl Leonie het laatste geld op ging maken. Om 9.50 kwam Leonie ook naar de gate en konden we aan boord. Dit bleek alleen niet zo makkelijk te gaan want Leonie was haar instapkaart kwijt. Jantien ging met de meeste handbagage al naar binnen en Leonie moest wachten. Als een na laatste mocht Leonie naar binnen.
Om 10.30, vijf minuten te vroeg stegen we op. Naast Leonie zat nog een Chinees en daarnaast zat het gangpad. Die man, die naast Leonie zat, zal ons wel erg vervelend hebben gevonden, want Leonie is wel zes keer richting de wc gegaan. Heen klom ze steeds over die man heen en terug stond hij steeds voor haar op. Wij vonden op onze beurt die man erg vervelend, want hij stonk.
De vlucht ging wel goed en om 13.55 landden we op Schiphol. We waren alleen op de verste baan geland, dus moesten we nog eens tien minuten taxiën naar de gate. Bij gate F5 aangekomen was onze plek nog bezet en mochten we nog eens een tien minuten wachten. Om 14.20 liepen we op Schiphol richting de bagageband. De bagage kwam pas om 14.55 van de band af. Het was erg rustig bij de band, want ondanks dat het vliegtuig redelijk vol was stonden er erg weinig mensen. Alle anderen passagiers moesten namelijk overstappen. Zonder problemen konden we naar buiten lopen en was de vakantie echt voorbij.

Om half negen gingen we met zijn vijven richting de ondergronds stad. Deze was gebouwd voor een eventuele nucleaire aanval. In deze stad konden alle mensen die in Beijing woonden schuilen. Officieel mocht je geen foto’s maken bleek achteraf. We hebben dit wel gedaan, want ons was niet gezegd dat het niet mocht. De stad loop onder heel Beijing.
Daarna hebben we wat gegeten en gedronken bij Starbucks.
Middags zijn we eerst naar de friendshipstore gegaan waar alles erg duur is. Daarna na de zijdemarkt, hier was echter niks aan.
Als laatste zijn we nog naar het plein van de hemelse vrede geweest. Het is een groot plein, maar doet wel erg communistisch aan. Om het plein staan namelijk van die grote partijgebouwen. Midden op het plein staat het mausoleum van Mao. Ook dit is een groot gebouw. Persoonlijk vond ik het een groot rechthoekig gebouw zonder uitstraling.
Tas inpakken ging redelijk gemakkelijk en na een douche zijn we om 18.00 uur richting de hutongs gegaan, op weg richting de jurken. Om half zeven wilden we naar de winkel gaan om te kijken of ze er al waren, maar een verkoopster kwam ons al tegemoet. Ze waren net gebracht. Snel alles gepast en het zag er goed uit. Snel weer richting het hotel, want om 19.00 uur gingen we weer weg voor de Peking eend. Een klein uurtje lopen door de hutongs bracht ons een paar straten verderop bij het restaurant.
De Peking eend was niet vies, maar zonder sausje vond Jantien er weinig smaak aan zitten. Na het eten is Leonie met een aantal nog wat gaan drinken, terwijl Jantien al naar bed ging.

Om half zeven vertrokken we met de bus richting de Chinese Muur. We gingen naar een gerestaureerd deel van de Muur. De bus stopte onderaan de heuvelrug met daar bovenop de muur. Leonie is gaan lopen naar de Muur terwijl Jantien met de kabelbaan naar boven ging. Op de muur kwamen we elkaar na drie kwartier weer tegen. Vanaf dat punt zijn we gezamenlijk verder gelopen richting de andere kabelbaan. De muur ziet er mooi uit en het uitzicht en het idee dat de muur voorbij de horizon nog verder loopt maakt het gigantisch. Weer terug naar de bus zijn we met de roddelbaan gegaan. Op zich was het een leuke baan, maar we hadden vier Chinese meiden voor ons die niet snapten dat je de roddel van zijn rem moet halen. Ze vonden hun kruipende tempo blijkbaar hard zat.
Na de Muur gingen we op weg naar het zomerpaleis. Het zomerpaleis ligt aan een groot meer en dat zorg voor verkoeling in de warmte. Leonie is een stukje gaan lopen terwijl Jantien met een ijsje in de schaduw ging zitten. Toen Jantien op de boot naar de overkant stapte zag Leonie haar weer en die nam de volgende boot. We kwamen uit bij de marmeren boot, die, als die niet ergens op zou staan, direct zou zinken. We hebben wat rondgewandeld en een tempel bezocht. Toen we bij het theater kwamen waren ze bezig met een muziek en dans optreden. Dit maakte het wel extra leuk.
Weer terug in het hotel hebben we onze spullen neergelegd en zijn we direct naar de zijdewinkel van gisteren gegaan. Leonie wil namelijk ook een linnen pak, maar gisteren hadden ze de stof niet. Toen we bij de winkel kwamen stond de verkoopster enthousiast naar ons te zwaaien. De stof had ze en was inderdaad heel mooi. De maten zijn toen gemeten en wij haasten ons weer naar het hotel. Na een snelle douche gingen we naar de Chinese opera. Het was in een klein theater vijf minuten lopen van het hotel. De opera is heel anders dan je gewend ben, maar best leuk om te zien. Vooral de Engelse uitleg op een scherm boven het podium maakte alles een stuk duidelijker. Na de opera is Leonie nog gaan stappen, terwijl Jantien naar het hotel terugging.
In alle cafés en discotheken draaiden ze alleen maar westerse muziek, terwijl we ook hele leuke Chinese muziek gehoord hebben. Wel lopen ze een jaar achter op de Nederlandse hitlijsten.

Om half zes ging het licht weer aan. Het weer was opgeklaard en om half zeven stonden we op het perron van een warm en zonnig Beijing. We stonden met twee groepen van Koning Aap op de bus te wachten, maar omdat wij een betere reisbegeleider hadden, hadden wij als eerste onze chauffeur en bus gevonden. De chauffeur wou de bagageruimte niet open doen, waardoor de voorste stoelen en het gangpad vol lagen met bagage. Aangezien wij eerder in het hotel aankwamen dan die andere groep hadden wij direct onze kamers. Toen wij gedoucht en al beneden kwamen kwam die andere groep net aan.
We gingen op weg naar de Verboden Stad met de taxi. De verboden stad stond voor de helft in de steigers, maar gelukkig hadden ze alleen de linkerkant in de steigers gezet en de rechterkant gelaten zoals die was. Zo konden we toch een goed beeld krijgen hoe het eruit zag. In de verboden stad was het erg druk en vooral de Chinezen met paraplu’s (bijna allemaal) zijn vervelend. Het interesseert ze namelijk niet of ze je ogen uitsteken. Verder was het telkens duwen en trekken als er iets bijzonders te zien was, want in de rij staan of op hun beurt wachten kunnen de Chinezen niet.
Na de Verboden Stad zijn we nog naar de tempel van de hemel geweest. Hier was het gelukkig een stuk rustiger. We werden door de taxi naar de achterkant gebracht zodat we het park in omgekeerde volgorde doorliepen.
’s Avonds zijn we opzoek gegaan naar een zijde winkel voor onze Chinese jurken. Na een half uurtje lopen zagen we een vrij grote winkel met een hele hoop jurken en daar zijn we naar binnen gegaan. Leonie heeft een jurk van donker groene zijde met kleine blaadjes erop. Jantien heeft een bloes van wit zijde met licht gele borduursels en een lila rok. Over twee dagen kunnen we ze ophalen.

’s Ochtends gingen we op weg naar een historisch museum. We wisten alleen niet welke halte we uit moesten stappen. Na 20 minuten reed de bus langs de “grote wilde gans pagode” en zijn we daar maar uitgestapt. Vanwege het mistige weer hadden we helaas bijna geen uitzicht vanaf de top van de pagode. We hebben er nog wat souvenirs gekocht en daarna gingen we op pad richting de moslimwijk. Op weg naar de bus zagen we dat er een fonteinenshow bezig was. De muziek die hiervoor gebruikt werd was afkomstig van Europese componisten. We hoorden de ‘carrousel mars’ en de Weense wals voorbij komen. Leonie vond het echt zielig en Jantien moest er wel om lachen.
De moslimwijk bestond voornamelijk uit souvenirs winkeltjes. De moskee was heel oud, maar zag er niet uit zoals je nu een moskee verwacht. De moskee was gebouwd voor de kooplieden die met de zijderoute richting China kwamen.
Om vijf uur verzamelden we allemaal weer in het hotel om richting de trein te lopen. Om 18.02 vertrok onze laatste trein van de reis richting Beijing. Toen we in de trein zaten begon het heel hard te regenen en te onweren waardoor de machinist erg onrustig reed. Dit zorgde ervoor dat redelijk in je bed heen en weer werd geslingerd.