vrijdag 19 augustus – naar huis

ChamiOm 4.15 gaat de wekker. De airco hadden we ’s nachts uitgezet omdat het net klonk of de stortbak werd gevuld met water. In de kamer hebben we een hele grote spiegel die helemaal beslagen is. Vijf minuten de airco weer aan en alles is weer droog. Om 4.40 wordt er geklopt door een meneer met een karretje. Hij komt onze bagage al ophalen. We zijn bijna klaar, maar net nog niet helemaal. Hij komt zo terug.
We doen beide tassen al in de flightbag, zo zijn ze vliegklaar. Als we klaar zijn gaat Janneke alvast naar de receptie en de meneer van de bagage komt direct naar de kamer. Er zou een ontbijtbox zijn, maar blijkbaar niet op ons kamernummer. Er zijn wel genoeg andere, dus we krijgen er een mee en er wordt direct gebeld om er nog eentje te maken voor de mensen die na ons komen.
Iets voor vijf uur rijden we weg. Dit is de eerste keer dat we in het donker rijden. De zon gaat hier ongeveer om 6 uur op en om 18 uur weer onder. Iedereen rijdt met licht aan en het gaat allemaal best geordend. Wat wel opvalt is de hoeveelheid kerken. (Bijna) Alle kerken hebben een neon verlicht kruis en dat valt heel erg op in het donker.
Chami had gezegd dat het 2 tot 2,5 uur rijden was afhankelijk van het verkeer, maar na 1,5 uur waren we er al. Bij het uitstappen werden we opgewacht door de man van het kantoor die ons ook bij aankomst stond op te wachten. Hij wil direct naar binnen, maar wij willen terug naar het kantoortje waar assistentie kan aan worden gevraagd. Het gaat op zich redelijk met Janneke, maar we hebben een overstap van twee uur en dat is altijd haasten en rennen. En dat laatste gaat Janneke niet lukken. We moeten een uur wachten, maar om half acht komt er iemand met een rolstoel. We moeten direct door een security check en er zullen er nog twee volgen. Eentje missen we zelf omdat we de lift nemen. We worden door verschillende mannen langs de incheck, immigratie en dus de security checks geleid. Janneke blijft de gate en Jantien gaat terug naar de winkels om het geld op te maken. De eerste winkel met drank, parfum en chocolade heeft alle prijzen in dollars en bij navraag geven ze aan geen roepies te accepteren. Andere winkels gelukkig wel, ook al hebben ze de prijzen alleen in dollars. Er zit echter niets leuks bij. Jantien ziet wel een soort starbucks en loopt daarheen. Drie mensen voor haar willen ook van hun geld af en passen en meten hun bestelling aan aan het overgebleven geld. Jantien vraagt hoeveel 1000 RS is is dollars en dat blijkt $13,14. Helaas ze had iets van $13,50 in gedachten. Terwijl ze even nadenkt, geeft scheldend de man achter haar zijn bestelling door. Hij kijkt opzij en geeft Jantien 100RS en zegt dat ze nu genoeg heeft om iets te kopen. Dat klopt. Ze besteld twee milkshakes en een chocolate-chip-cookie. Het wisselgeld van 70RS gaat in het bak van het goede doel.
Bij de gate aangekomen blijkt dat er al twee keer iemand bij Janneke is geweest voor de laatste check. Jantien heeft echter haar paspoort dus ook al zou ze alvast willen, ze kan niet verder. We drinken onze milkshakes op en moeten nog even wachten op hulp. Omdat we steeds niemand zien, gaan we met rolstoel in de rij. Zodra we in de rij staan komt iemand ons eruit pikken en worden we direct door de laatste security check geholpen. Jantien heeft twee flesjes water in haar tas, maar zoals gehoopt en verwacht, doen ze daar niet moeilijk over.
Als er wordt omgeroepen dat er snel worden begonnen met boarden worden wij de slurf al ingeleid. We moeten daar nog even wachten, maar kunnen vervolgens het vliegtuig in.
Een half uur te laat, om half elf, gaan we de lucht in. De vlucht is rustig, alleen voor de derde  keer op rij is het eten wat we willen er in eerste instantie niet meer. We kunnen kiezen uit kip met aardappelen of viscurry. Uiteindelijk krijgt Jantien de allerlaatste kip. De vrouw bij het raam wil ook echt geen viscurry en die krijgt later een kindermenu van kipnuggets met rijst aangeboden. Het vliegtuig zit vol met Europeanen, dus verwacht je dat de meesten kip willen, maar daar houden ze met laden van het vliegtuig (veel) te weinig rekening mee.
Tien minuten te laat om 13.05 landen we in Dubai. We hebben twee uur om over te stappen, maar wij zijn pas om half twee het vliegtuig uit, dus dat is nog maar 1,5 uur. Er staat wel iemand met een rolstoel te wachten. We gaan eerst met een lift naar boven om door de security te gaan en dan weer met de lift naar beneden. We moeten naar een andere terminal en we zijn blij dat de man weet waar we heen moeten. Bij de uitgang is weer een security check, dus waarom we moeilijk moeten doen met de lift, geen idee. Ook hier doen ze niet moeilijk over water, maar dat wisten we al van vorige keren.
We moeten met een busje naar de andere terminal. De voorste bank is leeg als we als laatste instappen. We gaan er vanuit dat de chauffeur dat geregeld heeft. Als we uitstappen en daarna door de andere terminal rijden wordt onze vlucht omgeroepen met “final call”. We kijken een beetje benauwd, maar de man die de rolstoel duwt zegt dat we ons geen zorgen moeten maken. Dat hoeft ook niet, want als we bij de gate zijn staat het nog helemaal vol met mensen. Helaas worden onze instapkaarten omgeruild en zitten we nu niet meer boven, maar helemaal vooraan beneden.
Zeven minuten te laat vertrekken we uit Dubai. Ook deze vlucht is rustig. Zeven minuten te vroeg om 19.53 landen we op Schiphol. Hier staan van die karretjes op ons te wachten. Die gaan best hard als je langs lopende mensen rijdt. Ze vragen of het gaat lukken, maar er zijn problemen met een andere passagier en haar bagage. Prima.
Alleen een probleem, Jantien kan niet een rolstoel en het bagagekarretje duwen. Janneke besluit vanaf de bagagehal zelf verder te lopen. Nogmaals lopen gaat goed, maar rennen naar een overstap niet. Onze tassen komen lekker snel en we gaat naar buiten. Leo heeft de auto op P2 gezet en we moeten een stukje buitenom om er te komen. Helaas giet het pijpenstelen. We zijn weer thuis in Nederland.

donderdag 18 augustus – Galle, schildpadden en naar Kalutara

De wekker gaat om 6.45. We hebben hier maar 1 sportzender en we hopen dat daar ze 200 meter finale met Dafne Schippers op uitzenden. Helaas, beachvolleybal. Via internet krijgen we mee dat Dafne tweede is geworden. Uiteraard gehoopt op meer, maar wel ontzettend knap.
18 aug a paalvissersWe gaan om 9 uur weer op pad naar ons laatste hotel. Dit doen we wel met een aantal bezienswaardigheden onderweg.
Sri Lanka is bekend om zijn paalvissers. Vissers zitten letterlijk op een paal en vissen met hengel in de branding. Tot een jaar op vijf geleden kon je er zo een foto van maken, maar nu willen ze dat je ervoor betaald. Op zich niet gek, want iedereen in de toeristenbranche is voor een groot gedeelte afhankelijk van fooi en vissers zijn zeker niet de rijkste mensen. Zij willen ook verdienen aan het toerisme. De eerste twee rijden we voorbij. Iets verderop zitten vier man, elk op hun eigen paal, te vissen. Chami stapt ook uit om te zorgen dat we een eerlijke prijs betalen. De auto voor ons moest 800 RS betalen wij 500 RS (3,30 euro). Dat doen we. Ter vergelijking, elke keer als iemand onze tassen in het hotel tilt verwachten ze ook 200 RS.
18 aug d GalleDe volgende stop is Galle. Dit was in de 17e en 18e eeuw in Nederlandse handen. Het was toen ook de belangrijkste havenstad. Ze hebben een fort van 36 hectare gebouwd om de haven te beschermen. Er zijn enorme sterke kades aangelegd en die hebben in 2004 hun dienst bewezen tijdens de tsunami. De hele stad stond wel onder water en de bussen dreven, maar de muur heeft wel het grootste gedeelte van de kracht van de golf tegengehouden. De huizen zijn hier ook blijven staan. Onderweg is de schade van de tsunami nog goed te zien. Er staan veel geraamtes van huizen. De mensen die daar woonden zijn overleden en niemand die de huizen weghaalt of herbouwd. Het grootste gedeelte is wel herbouwd, maar deze huizen zijn van niemand meer. Ook zijn er veel begraafplaatsen aan de weg met slachtoffers van de tsunami. De weg die we nu nemen loopt langs de kust en vaak kunnen we de zee gewoon zien. Er is geen dijk, geen duin, geen enkele bescherming tegen het water.
18 aug b Nederlandse Hervormde Kerk18 aug c Nederlandse Hervormde KerkTerug naar Galle. We beginnen met de Nederlandse Hervormde kerk. In 1853 hebben ze oude Nederlandse grafstenen op de vloer in de kerk gelegd. Deze zijn nog heel gaaf en goed leesbaar. Het is een schattig kerkje. De beheerder vraagt of we het boek willen tekenen en of we iets in de donatiebox willen doen. Bij alle boeddhistische tempels moesten we steeds intree betalen, maar hier niet, dus doen we wat geld in de donatiebox.
Jantien loopt ook over de rand van het fort. Je hebt zo een redelijk zicht op de stad. Het heeft kleine straatjes, maar is wel geordend. Het lijkt niet op Sri Lanka en is overduidelijk koloniaal. Je kan hier makkelijk een dagje rondlopen, maar wij moeten weer verder.
Net buiten het fort is de Cricket club, waar ze uiteraard aan het cricketen zijn. Dat zie je hier overal. Heel veel velden met een cricketpitch. Het is ook sport nummer een hier.
18 aug e mijnWe stoppen hierna bij een mijn waar witte maansteen wordt gevonden. Dit is de enige plek in Sri Lanka waar wit en blauwe maansteen worden gedolven, andere kleuren zijn in andere plekken van het land te vinden. We worden door een man langs de mijn geleid en de mijnwerkers laten zien hoe het gaat. Er komt geen machine aan te pas, dat beschadigt de stenen. Het is heel leerzaam. Dit is wat Jantien bij het edelstenenmuseum in de film heeft gezien, maar zo in het echt is toch veel mooier. Aan het eind van de toer moeten we uiteraard even de winkel in. In eerste instantie lijken de prijzen wel erg laag, maar er staan dollars voor geen Sri Lankaanse roepies.
18 aug f schildpadDe laatste stop onderweg is het schildpaddenbroedcentrum. Als vissers een schildpad eieren zien leggen graven zij die op en “verkopen” ze voor 13 euro per 100 eieren aan het broedcentrum. Veel schildpadden worden niet oud, ze worden zelfs al opgegeten voor ze het water halen. Daar helpen ze hier bij. De eieren worden herbegraven en als ze uitkomen worden de mannetjes een aantal dagen opgevangen en dan naar zee gebracht. De vrouwtjes worden tot 5 jaar in het centrum gehouden. 1 op de 100 is namelijk maar een vrouwtje en je hebt “big mamma’s” nodig om de populatie op peil te brengen/houden. De schildpadden worden ongeveer 200 jaar oud, dus dan valt 5 jaar nog wel mee. Als de vissers een gewonde schildpad vinden wordt die ook bij het centrum afgegeven. Ze hebben een “ziekenhuis”, dat zijn schildpadden die hun vinnen kwijt zijn omdat die in netten hebben vastgezeten of blinde schildpadden of schildpadden met een vervormd schild. Er is ook een grote albino schildpad. Dit gaat nooit de zee in, dat zal hij namelijk niet overleven. Het centrum draait op giften en wij steunen dit goede werk. Wij “kopen” ruim 500 schildpaddeneieren.
We rijden door naar het hotel, waar we even op de kamer moeten wachten. Bij elk hotel krijgen we een koud doekje en vers sap, Chami ook, maar nu krijgen wij alleen een doekje. Chami zegt dat dat waarschijnlijk Indiërs zijn, want Sri Lankanen geven de chauffeur ook altijd. Gelukkig krijgt hij wel een drankje. We krijgen er zelfs twee, iets met limoen en water met kaneel. De hele receptie ruikt ook naar kaneel. Sterker nog de bodylotion, showergel en shampoo ook.
We hebben een prachtige kamer, ruim met een groot bureau, een zithoek en een eigen balkon. Hier kan je wel twee weken van het zwembad en strand genieten als je wil.
18 aug g hotelOm drie uur gaan we op zoek om iets te eten. Het lunchbuffet is net afgelopen, maar er zijn twee restaurants met een kaart. De ene is een Japans restaurant, die slaan we even over. Verderop zit een restaurant waar ze sandwiches, burgers en fish and chips verkopen. Janneke neemt dat laatste en Jantien neemt een burger. Smaakt goed
Na het eten gaan we terug naar de kamer en halen we onze zwemkleding tevoorschijn. We moeten het toch een keer gebruiken. De zee is ruig, maar ook rustiger dan is Mirissa. Daar werd volop gezwommen, hier hangt een rode vlag. We gaan toch naar de zee, even voelen. Het is inderdaad lekker warm water, maar ook al staan we alleen met onze voeten in het water. We voelen duidelijk hoe krachtig de golven zijn.
We gaan door naar het zwembad. Het is een lang zwembad. Het bestaat uit twee rondjes die met elkaar verbonden zijn. Het tussenstuk is erg ondiep, je kan op je knieën zitten, maar de rondjes zijn wel 2 meter diep. Kwart voor zes houden we het voor gezien. We gaan terug naar de kamer en genieten van een heerlijke douche.
Op tv zijn de samenvattingen van de eredivisie van afgelopen week te zien. Best geinig. Nu kunnen we toch de 3-0 overwinning van Sparta uit bij PEC zien.
’s Avonds gaan we naar beneden voor het eten. Het is een grote zaal met twee gekoelde, afgesloten ruimtes, een voor de salades en een voor de toetjes. Het hoofdgerecht staat buiten. Hier is ook de soep te vinden, lekker. We hebben dit keer als hoofdgerecht rund-champignon-taart, alleen zijn bijna alle champignons er al uit gehaald.
Het valt op dat wij (bijna) de enige zonder polsbandje zijn. De andere gasten zullen hun vakantie wel op het resort houden. Het is echt een mooie plek voor een strandvakantie. Er worden ook activiteiten georganiseerd, zoals ons tijdens het eten meerdere keren wordt verteld. Om acht uur wordt er bij de bistro van vanmiddag over vuur gelopen. Wij hebben dit natuurlijk al bij Kandy gezien, dus we laten dit aan ons voorbijgaan.
Na het eten betaald Jantien de rekening bij de receptie en vraagt of er ergens ansichtkaarten te koop zijn. Ze heeft namelijk net een mail gehad van haar werk waarin wordt gevraagd om op de eerste schooldag een kaart voor Wim Bom mee te nemen. Hij is namelijk 40 jaar in dienst van het onderwijs. De medewerker zegt dat ze te koop zijn in de winkel en dat die tot acht uur open is en dat is het nu. De medewerker belt naar de winkel en zegt dat ze eraan komt. In de winkel kan Jantien in eerste instantie de kaarten niet vinden omdat er een paar mensen voor staan. Ze ziet wel kleine houten maskers. Janneke had aangegeven dat ze die wel erg mooi vond, maar zo groot en wat moet je ermee. Jantien belt Janneke op en vraagt of ze er een wil voor 590 RS (3,66 euro), dat wil ze wel.  We hangen op en Janneke bekijkt de foto’s die Jantien gestuurd heeft. Ze kiest voor het vuurmasker, wat vijanden bedwingt en vriendschap en harmonie brengt.
’s Avonds is het alles inpakken en “vroeg” naar bed, nou ja vroeg het wordt toch nog elf uur.

woensdag 17 augustus – Bundala NP en naar Mirissa

17 aug i Bundala NP 17 aug h Bundala NP 17 aug g bee-eter Bundala NP  17 aug e Bundala NP 17 aug d Bundala NP 17 aug c parkiet  17 aug a pauw
De wekker gaat om 5.30 want we gaan om 6 uur op vogelsafari. Janneke is direct haar bed uit bij het horen van de wekker, kleed zich aan en is in 5 minuten klaar. Bij Jantien gaat het helaas wat langzamer. Ze heeft problemen met haar lenzen. Uiteindelijk geeft ze het op en zet haar bril maar op. Iets later dan gepland melden we ons bij Chami. Chami heeft inderdaad een jeep geregeld met een deur aan de achterkant. Dit stapt veel makkelijker in.
Onderweg komen we een pauw tegen die zijn veren aan het tonen is. Dat is toch een mooi begin. Het
is namelijk een redelijk droog en dan zijn er minder vogels in het park, maar later blijkt, nog meer dan genoeg.
Het park is een half uur rijden. We zien een man die op de bus staat te wachten in zijn handen wrijven en erop blazen alsof ze koud zijn. We mogen het niet hopen voor hem, want het is nu al 26 graden.
17 aug f Bundala NP17 aug b ijsvogelOp de afslag naar het park komen we al mooie vogels tegen, namelijk twee soorten ijsvogels. Ze blijven netjes zitten en zitten ook redelijk dichtbij. Bij het kantoortje stapt er een gids in. Hij kan de vogels sneller vinden en identificeren. Hoewel het een vogelpark is leven hier ook olifanten, buffels, krokodillen, apen en grote hagedissen. Deze dieren hebben we ook allemaal gezien. We zien verder mooie vogels en de foto’s zijn goed gelukt. We eten het fruit van gisteren en ook al zien we een olifant, deze gaat gelukkig niet op zoek naar eten in de jeeps. Wel moeten we even wachten op de olifant, want hij besluit voor ons uit op de weg te gaan lopen.
Het is een stuk rustiger dan de andere parken. We zien maar zo’n 5 andere trucks rijden.
Om negen uur gaan we weer terug. Het ontbijt duurt tot tien uur, dus we hebben nog een half uurtje, dat is genoeg.
We douchen en trekken andere, niet-stoffige kleren aan en gaan om 11 uur weer op pad. Nu naar Mirissa. We zijn nog maar een klein stukje onderweg of Chami slaat ineens af en rijdt een klein rondje. Vervolgens laat hij zien waarom. Er staan daar een aantal bomen in een meertje die helemaal behangen zijn met vleermuizen. Prachtig gezicht.
17 aug j vleermuizenDe wegen zijn hier bijna allemaal goed geasfalteerde tweebaanswegen. Nu komen we bij een stuk dat vierbaans en zelfs een stukje zesbaans is. Hier komt de oude of nieuwe president vandaan, dat was niet helemaal duidelijk in het verhaal van Chami. Geweldig zo’n snelweg, maar je moet wel blijven oppassen voor de overstekende koeien.
Om twee uur komen we aan bij het hotel. Het lijkt wel een vesting. Elke keer als er een auto of persoon in of uit gaat, wordt er een massief hek open gedaan. Wij denken dat het is om gasten van andere hotels bij “ons” strandje weg te houden. Het is namelijk niet veel meer dan een strookje zand van 5 meter. Direct daarachter ligt het hotel. Het is dan ook duidelijk te zien dat dit bij de tsunami volledig verwoest was. Hier hebben ze gelukkig wel postzegels, dus de kaarten zijn, twee dagen voor ons vertrek, op de bus.
17 aug k uitzichtWe zitten nu aan de zuidkust en dat is te merken ook. Het seizoen hier loopt  ongeveer van november tot mei, dan is de zee rustig. De andere maanden moet je bij de westkust zijn. Nu is de zee heel onrustig en dat is te merken. De golven maken een razend geluid. Binnen lijkt het net een westerstorm.
Om half vier gaat Jantien toch de vesting even uit opzoek naar een winkel. Ze hoeft niet ver te lopen of ze komt een “Aldi mini market” tegen. Het is een klein winkeltje met veel souvenirs, maar ook wat praktische zaken en eten en drinken. De naam hebben ze bewust gekozen, vonden ze grappig. Hier komt Jantien wat drinken en de twee laatste souvenirs in de vorm van T-shirts.
We eten een watermeloen die Chami onderweg voor ons heeft gekocht. Er is gelukkig een brede counter bij de wasbak om de watermeloen te snijden.
Om zeven uur gaan we eten en we worden aan een tafeltje met uitzicht op zee gezet. Alleen er is niet zoveel uitzicht aangezien het al donker is. Wel zie je licht flikkeren op aankomende golven. Dit ziet er een beetje een onheilspellend uit. Het eten is verder prima en we nemen het ervan, want we bestellen beide een niet-alcoholische cocktail. Proost!

dinsdag 16 augustus – (naar) Yala NP

16 aug a watervalVanochtend hebben we de tijd, we gaan pas om 10 uur weg. Het is namelijk maar 2 à 2,5 uur rijden. Nog geen 5 minuten rijden stoppen we bij een waterval. Nu het droog is is er niet zoveel water en is het minder spectaculair om te zien. Chami vertelt dat er gisteren helaas een dodelijk ongeluk is geweest. Een Frans gezin met drie dochters was hier gisteren en de oudste dochter van 19 is tegen alle adviezen in een stuk naar boven geklommen. Er staat ook een agent om toezicht te houden en die heeft ook op zijn fluitje geblazen en geroepen dat dat levensgevaarlijk is. Helaas ging ze toch door en is naar beneden gevallen en verkeerd terecht gekomen. Chami zegt dat het dodenaantal van de waterval nu op 35 staat. Na dit treurige verhaal gaan we maar weer snel door.
16 aug b stoepaOm 12 uur vraagt Chami of we bij een stoepa uit de 2e eeuw willen kijken. Dit is een van de weinige stoepa’s in Sri Lanka waar aan de zijkanten een “hap” uit is, zodat je kan zien wat er onder de verf zit. Er zijn weinig mensen en je moet een wildrooster over om er te komen. Later zien we een aantal zwerfhonden, vandaar het wildrooster. Jantien heeft haar sokken nog in haar tas zitten, maar Janneke niet. Janneke en Chami snellen van schaduw naar schaduw, terwijl  Jantien redelijk stil kan staan om een foto te maken. We zijn duidelijk weer in warm Sri Lanka, zo’n 36 graden.
Rond half een komen we aan in het hotel. We moeten even op onze kamer wachten, maar krijgen weer een verfrissend doekje en een glaasje sap uitgereikt.
Als lunch eet Janneke haar crackers met smeerkaas en Jantien loopt even naar de straat om fruit te kopen. Zij houdt het op twee banaantjes, een appel en een sinaasappel. Wat zijn we gezond bezig.
Om half drie gaan we naar de receptie, want we gaan op safari in Yala National Park. We hebben een jeep waar je in moet klimmen en het kost wat moeite maar Janneke zit in de jeep. Morgen regelt Chami er een met een deur achterin, dat gaat makkelijker. Het is ruim een half uur rijden en je ziet steeds meer jeeps op de weg. Benieuwd of het net zo druk is als bij Minneriya NP.
16 aug c Yala NP olifantWe kopen kaartjes en rijden het park in. De chauffeur slaat rechts af en al snel staat we in een file van jeeps. Minneriya NP was vooral open vlakte, maar Yala is veel kleine bomen en struiken. Verder dan 3 meter kan je eigenlijk niet zien. Na een tijdje in de file te hebben gestaan zien we het probleem. Er komt een olifant ons tegemoet. Hij kijkt in elke jeep of er eten te halen is. 16 aug d Yala NP luipaardAls de olifant bij onze jeep is, trekt Chami ons allebei verder de jeep in. We leunden al naar binnen, maar blijkbaar niet ver genoeg. Onze jeep slaat hij over. Een paar jeeps achter ons wordt grondig met zijn slurf onderzocht. We kunnen nu weer verder, maar staan al snel weer in de file, nou ja meer in de rij. Er ligt een luipaard te slapen tussen twee rotsen en jeep voor jeep kunnen mensen het zien en foto’s maken.
Na onze beurt gaan we een andere kant op dan de meeste andere jeeps. We komen ook niet meer in de file.
16 aug f Yala NP krokodilWe zien een hoop dieren, veel vogels, grote en kleine krokodillen, apen, buffels en herten. Als we op de terugweg zijn stoppen we bij een meertje met herten en buffels. Links komt iets donkers aanlopen. Even goed kijken, ja hoor het is een beer. Gaaf. Olifanten, een luipaard en een beer, zoiets komt niet vaak voor. Na de beer rijden we in een rap tempo over de hobbelige zandwegen naar de uitgang. Om 18.05 rijden we het park uit. Uiterlijk moet je 18.15 het park uit zijn, als mag de chauffeur voor straf een week niet meer naar binnen. Hebben we toch netjes gehaald.
16 aug g Yala NP herten 16 aug e Yala NP aap 16 aug h Yala NP buffel 16 aug i Yala NP beer
Kwart voor zeven zijn we weer bij het hotel. De jeep uit gaat makkelijker dan erin. Gelukkig. Om half acht kunnen we gaan eten. Hij is een goed buffet, maar met de drankjes voelen we ons toch lichtelijk getild. Het vorige hotel vroeg 90 RS per frisdrank en hier 250 RS. Daarnaast krijg je wel 300 ml Sprite, maar de cola is maar 175 ml.
Na het eten doen we weer een poging het zand van ons af te wassen, maar hoe je ook boent de handdoek wordt toch weer oranje-bruin. We gaan vroeg naar bed, want morgen om 5.30 op en om 6 uur vertrekken voor een vogelsafaritocht.

maandag 15 augustus – naar Ella

We staan om 7 uur op, pakken de tassen in en lopen richting de ontbijtzaal. We hebben onze telefoons bij ons en hopen dat het internet weer gemaakt is. Gisterenavond deed dat het helaas niet en we zijn benieuwd hoe de Nederlanders het in Rio hebben gedaan. We hebben gisteren op de tv de hockeymannen van India met 1-3 zien verliezen van de Belgen, maar de uitslag van Nederland – Australië werd helaas niet genoemd. Goed nieuws, ze hebben met 4 – 0 gewonnen en moeten nu  in de halve finale tegen België.
15 aug a Sita Amman tempelOm negen uur gaan we weg. Het weer is nog slechter dan gisteren, want nu regent het echt, gisteren was het alleen miezer. We gaan nu aan de andere kant de berg af en er zijn direct een stuk minder theeplantages te zien.
Na 10 minuten stoppen we al bij de Amman Sita tempel. Een Hindoeïstische tempel die we op internet hadden gevonden. Dit is de enige tempel ter wereld gewijd aan Sita. Op de plaatjes op internet was de tempel in alle kleuren beschilderd en dat wilde Janneke graag zien. Helaas heeft deze tempel maar twee kleuren, terracotta en goud. Chami zegt dat de tempel een paar maanden opnieuw geschilderd is in de nieuwe kleuren, helaas. Het is een mooie tempel, maar de plaatjes op internet vinden we toch mooier.
15 aug b Hindoe tempelAls we wegrijden vragen we of Chami zo’n beschilderde tempel weet op de weg, aangezien we er drie vanuit de trein hebben gezien. Chami weet er geen, maar we houden onze ogen open. Na vijf minuten rijden komen we een kleine tempel tegen die beschilderd is in allerlei kleuren. Helaas is de verf aardig vervaagd, maar iets is beter dan niets.
15 aug c Boeddhistische tempelIets na elf uur stopt Chami en vraagt of we een boeddhistische tempel willen bezoeken. Het zit er niet erg interessant uit, maar het is een moment om de benen te strekken dus Jantien gaat mee. Janneke blijft in de auto, omdat je een paar trappen af moet om er te komen. De tempel is heel apart en doet aan de grottempels denken. Het heeft vijf ruimtes, de ingang met uit de muur komende beelden van draken en mensen zittend op beesten, een ruimte vol met kleine Boeddha’s, de volgende ruimte met twee grote liggende Boeddha’s en twee ruimtes met muurschilderingen over het leven van Boeddha. Er staat ook een beeld van Boeddha met links en rechts een monnik. De rechter is blauw. Chami verteld dat dat iemand is die iets op zijn kerfstok heeft en zich dan aansluit bij Boeddha als een soort apostel. Zijn zonden werden vergeven, maar zijn huid werd toen wel blauw. Terug naar de auto vindt Jantien dat Janneke dit ook moet zien. Het gaat vandaag weer redelijk met Janneke haar knie en ze durft het wel aan, 92 treden (heeft Jantien geteld). Janneke vindt het inderdaad de moeite waard, deze tempel, maar toch jammer van al die trappen.
Half twee komen we aan bij ons hotel. Het is tegen de berghelling aangebouwd en voor de deur heeft iedereen een soort balkon met uitzicht op de berg. Aan de andere kant van de kloof is “little Adam’s peak”. Chami vindt dat Jantien die moet beklimmen, maar daar heeft ze geen zin in. Het is een wandeling van ruim 3 uur en het uitzicht is gelijkwaardig aan het uitzicht van het balkon. Daarnaast is het hier weer een stuk warmer, zo’n 29 graden. Er is ook Adam’s peak, kost zo’n vijf uur, maar dat is een heilige plek. Boven op de berg zou een voetstap zijn van Boeddha (volgens de boeddhisten) of van Shiva (volgens de hindoes) of van Adam (volgens de moslims) of van Thomas (volgens de christenen). Dit wordt ook wel de heiligste berg ter wereld genoemd. Marco Polo schijnt hem ook beklommen te hebben. Wij laten het aan ons voorbijgaan. Sowieso is het niet haalbaar, want om 6 uur wordt het al donker.
Als lunch eten we crackers en kaas en drinken sap op ons “balkon”. Dit alles hebben we toch nog. Later gaan we naar het terras nemen we een bordje Franse frietjes.
15 aug d uitzichtHelaas is de tv hier al twee à drie weken kapot omdat de kabelmaatschappij nog een nippeltje moet vervangen of zoiets. Het internet werkt wel, dus op die manier houden we nu de olympische spelen bij.
15 aug e hotelHet balkon is mooi, maar de kamer is beetje een pijpenla. Er staat een tweepersoonsbed en een eenpersoonsbed ernaast in en er is net genoeg ruimte om langs het voeteneinde naar de badkamer achterin te komen.
’s Avonds gaan we om acht uur eten en we zijn de tweede pas. In het vorige hotel kregen we om die tijd het laatste tafeltje. Ze hebben prei-asperges-soep die goed smaakt en voor het eerst niet te zout. Als hoofdgerecht nemen we mie en als toetje een echte Engelse triffle en een bolletje vanille-ijs.