Vandaag moeten we er om 6 uur uit, want we moeten om 7 uur klaar staan, dan gaan we namelijk met het busje naar Emeishan. Dit is een heilige berg voor de boeddhisten, hier komen water, aarde, lucht en vuur bij elkaar. Na vanmiddag begrijpen wij waarom het een heilige berg is. De rit naar de berg toe is 2,5 uur. Daar aangekomen moeten we nog met de andere bus naar boven. Daar weer aangekomen zijn we naar eerst wat gaan eten, want het was al 12 uur. Daarna een altijd trappen op waar Jantien en Yvonne het moeilijk mee hadden, maar toch zijn we boven gekomen. Daar hebben we de kabelbaan genomen naar het hoogste punt. Op dit punt vroegen we ons af of het het allemaal wel waard was. Eenmaal boven was die twijfel weg. We snapten ook gelijk waarom het een heilige berg is. Ik heb geen idee wat de hemel moet voorstellen en ik ben ook niet gelovig, maar als het eruit ziet zoals bij Emeishan is er erg mooi en vredig. Je had het gevoel dat je op het einde van de wereld was. De tempel die daar stond was ook veruit de mooiste van de hele reis. Na twee uur moesten we weer terug naar beneden. We hadden bij lange na niet alles gezien, maar ja zo gaat het op reis.
Eenmaal terug in Chengdu zijn we nog naar een tempel geweest, waar we heel raar vegetarisch hebben gegeten. Daarna nog naar het park waar de Chinezen met z’n allen dansen en praten. Het was erg gezellig.
Daarna zijn we nog langs een standbeeld van Mao gelopen en hebben gezien dat hij nu op een plein staat waarop alles gebeurt waar hij tegen was. Daarna maar snel naar huis want morgen vroeg weer op reis.

’s Morgens kwamen we met een vertraging van een half uur om 11:45 aan op het treinstation van Chengdu. Vandaar zijn we met de bus naar het hotel gegaan alwaar voor ons twee drukke dagen zouden beginnen. In het hotel aangekomen zijn we snel gaan douchen en toen met zijn vijven maar Leshan gegaan. Dit is het grootste Boeddha beeld van de wereld. We hadden weinig tijd, want de rit erheen was 2 uur en we gingen pas om iets voor twee uur weg uit het hotel en het park sluit om 6 uur. Achteraf blijkt dat de groep die morgen gaat nog minder tijd had.
’s Avonds snel wat gegeten want we moeten morgen weer om 7 uur in de bus zitten, want dan gaan we naar Emeishan.

Vandaag gaan we eerst met de bus een rit maken van 10 uur en dan gaan we met de nachttrein naar Chengdu. In de bus heeft Leonie voor het eerst mee gemaakt wat reisziekte is. Na een twee uur was ze kotsmisselijk. Na de eerst stop is ze van achter uit de bus naar de voorkant gegaan en heeft een reispilletje genomen. Hierna ging het goed.
We kwamen iets te vroeg in het plaatje waar de trein vertrok, maar daar hebben we gezamenlijk gewacht op de trein en hebben we met zijn 10 voor 70 yuan (7 euro) gegeten.
Om acht uur gingen we de trein in. Dit keer lagen we onder, samen met de familie Tobi. In de trein was geen airco en er was per 6 bedden maar één ventilator. De ramen hebben we aan allebei de kanten open gezet om het een beetje te laten door tochten. Het is een wonder hoe snel je wend aan harde matrassen, de vorige keer in de nachttrein vond iedereen ze zo hard, maar nu niemand meer. We hebben er heel goed op geslapen, alleen was je ’s ochtends echt vuil van het open raam, waardoor de zwarte rook van de locomotief naar binnenkwam. Gelukkig waren ze ’s avonds wel dicht gedaan.

Vandaag was een drukke dag, want we hebben ondervonden hoe de Chinese post werkt. In Nederland een pakket versturen duurt misschien 10 minuten. In China hebben we er 1 uur over gedaan. Eerst hebben we ’s morgens de groene thee gekocht en daarna hebben we de pakketten ingepakt, zodat niks kon breken.
Na de post zijn we naar snow mountain geweest. Dit is de hoogste berg van China en heb je als het mooi weer is een geweldig uitzicht. Het hoogste punt waar je kan komen is 4600 meter, hier zie je ook de gletsjer. De gletsjer was naar mijn zin niet erg mooi, want ik heb een veel mooier in Canada gezien.
Morgen hebben we een lange reisdag voor de boeg, dus gaan we vroeg slapen.

Vandaag zijn we gaan fietsen in de omgeving. Eerst zijn we naar Baisha gegaan. We hebben daar fresco’s bekeken en dokter Ho gezocht. Dokter Ho is een heel bekende kruidendokter. Leonie heeft iets voor haar darmen en we hebben ook iets voor onze vader zijn kiespijn.
Na Baisha zijn we via een zandweg vol plassen naar een drakenpoel in aanbouw gegaan. Daarna hebben we gezien hoe het is als ie af is, want we zijn naar de drakenpoel van Lijiang geweest. We hebben het cadeau voor de dames afgemaakt. ’s Avonds is Jantien naar een traditionele Naxi voorstelling van dans en muziek geweest. Dit was erg interessant, maar niks voor Leonie. Nu is het weer bedtijd voor ons, welterusten.