’s Ochtends om 7.45 werden de spullen in de aanhanger geladen voor de rit naar het vliegveld. We hebben alles snel ingecheckt en na 1 uur konden we instappen. Het was een beetje een gedoe met de zitplaatsen, want Jantien had dezelfde zitplaats als een meisje dat al in het vliegtuig zat, maar uiteindelijk zat iedereen. Na een vlucht van anderhalf uur, met soms mooi uitzicht over de gletsjers landden we in Punta Arenas. Punta Arenas was voor de bouw van het Panamakanaal een belangrijke havenplaats. We hebben heel snel nog wat eten gekocht in de supermarkt en ook hier moet je een half uur wachten voor de kassa vanwege kerst.

Hierna gingen we het busje weer in voor een wandeling met de pinguïns. Hier kun je op afgezette paden min of meer tussen de pinguïns lopen. Ze waren heel erg dichtbij. Helaas heeft Jantien niets op video want haar camera is kapot en niemand snapt wat er mis mee is. ’s Avonds kregen we een 3-gangen maaltijd. Vooraf wat kleine hapjes, als hoofdgerecht zwijn met pruimensaus en als toetjes fruit uit blik. Na deze maaltijd gingen we dobbelen. Dit is eigenlijk een sinterklaasspel, maar dat maakte niemand iets uit. Iedereen had cadeautjes gekocht en daar werd om gedobbeld. Leonie heeft haar computerspelletje gewonnen en Jantien een hoed. Na het spel, wat erg leuk en gezellig was, zouden we naar de kerstmis in de kerk gaan, maar omdat iedereen 6 flessen (ietsje overdreven) wijn ophad wilden ze niet meer en Jantien wilde niet alleen, dus na het spel gingen we maar naar bed.

Vandaag gaan we niet mee met de groep, want wij gaan raften. ’s Morgens hebben we cadeautjes gekocht voor het dobbelspelletje wat we op kerstavond gaan spelen. Jantien heeft echte koffie en filters gekocht. Leonie heeft een kurkentrekker, een flessenopener en een computerspelletje gekocht. Daarna hebben we lekker wat gegeten, nu nog wat tikken en dan snel met de bus naar het raften toe. We moesten met de bus naar Puerto Varas. We zijn naar het busstation gelopen en toen zagen we een hoop bussen met Puerto Varas achter het raam. We hebben één van die bussen genomen en toen we instapten reed de bus weg. Terwijl de bus reed hebben we de chauffeur betaald. De prijs voor 1 kaartje was 800 pesos (0,80 x 1,5 = €1,20). Het was zo’n 20 km rijden. Toen we de snelweg afreden en de naam Puerto Varas een aantal keer tegenkwamen zijn we uitgestapt. Puerto Varas was namelijk niet het eindstation en de bus zou nog een plaats verder rijden. Dus we dachten “beter te vroeg dan te laat de bus uit”. Het stadje is niet zo groot dus na 10 minuten stonden we voor het kantoortje van Ansur expeditions. Daar moesten we nog 45 minuten wachten voordat we zouden gaan.

Na een rit van 40 minuten kwamen we op de berg aan. De boten werden van de aanhanger geladen en alle spullen kwamen tevoorschijn. We kregen een wetsuit met lange pijpen, een winddicht jack met lange mouwen, schoenen en een helm. Alleen je gezicht en je handen waren nog vrij. Dit was vooral handig tegen de vliegen. Ze hebben hier enorme steekvliegen, zo’n 2,5 bij 1 cm. Na een veiligheidspreek van ruim 20 minuten gingen we het water op. We zaten bij 2 Brazilianen in de boot. Leonie zat voorop en Jantien erachter. Het was redelijk heftig water, de stuurman had het over een categorie 1 tot 3,5 op een schaal van 1 tot 6. We zijn niet omgegaan, maar de dagen ervoor waren er wel een aantal gegaan. Bij een rustig stuk zei de stuurman dat je het water in mocht, dus Leonie en Jantien het water is. Hier was het echter nog niet zo rustig dus kreeg je regelmatig een plens water over je hoofd, maar gelukkig werd het daarna iets rustiger. Na een paar minuten zijn we op zeer charmante wijze de boot weer in gesleurd voor het laatste stukje. Na het raften stond er een tafel met broodjes, bananen en koekjes klaar. Na wat gegeten te hebben gingen we het busje weer in voor een rit van 1 uur terug naar Puerto Varas. Daar aangekomen gingen we weer opzoek naar een bus naar Puerto Montt. Die hadden we snel gevonden, alleen dit keer kostte een kaartje maar 500 pesos. We snappen niets van dit bussysteem. Na 20 minuten waren we weer in Puerto Montt. We gingen nog snel even naar de supermarkt en daarna naar bed. Via deze weg willen wij jullie allemaal een gelukkige kerst wensen

Ik weet niet wanneer er weer een verslag komt, want alles is hier dicht met kerst. Na kerst zitten we vier dagen in het Torres del Paine park.
groetjes Leonie en Jantien

Jantien was deze morgen een heel stuk beter dan de dag ervoor. Ze had weer veel praatjes. Vandaag zijn we naar het semi-regenwoud gegaan. Jantien liep weer normaal en je zag niet dat ze de vorige dag ziek was en Leonie was gestopt met pesten. We zijn ’s middags met zijn allen gaan lunchen bij het meer. Daarna zijn er een aantal nog wat verder gelopen naar het volgende meer. Leonie ging mee en Jantien niet. Jantien is rustig naar beneden gelopen met Koos en Johanna. De volgende wandeling of liever gezegd klim ging vrij stevig omhoog en was zeer vermoeiend. Op 1/3 van de trip naar boven moesten we een paar boomstammen over. Die lagen ongeveer 90 cm boven de grond. Op het moment dat Leonie er overheen ging glee ze uit. Anna kon haar nog net vastpakken maar kon haar niet vasthouden. Hierdoor kon ze wel springen in plaats van met haar rug naar de grond te vallen. Nu kwam ze met haar benen naar beneden en heeft ze alleen een verstuikte enkel. Het was erg schrikken voor iedereen, maar Leonie kon doorlopen en heeft de top gehaald. Wel was ze wat langzamer dan de rest maar ze is er gekomen. Terug ging het heel snel. Leonie ging Jantien ook snel voorbij. De enkel deed namelijk geen pijn als ze snel liep maar wel als ze langzaam liep. ’s Avonds hebben we lekker gegeten en zijn we weer vroeg naar bed gegaan.

’s Morgens blijkt dat Jantien nog niet helemaal beter was, want ze heeft nu diarree. Jantien heeft wel ontbeten. Na het ontbijt zijn we gaan wandelen door het nationale park van het eiland. We moesten onze tassen al meenemen, want we gaan daarna gelijk door naar Puerto Montt. Na een tocht van een uur komen we bij een steiger aan en moeten we nog een 10 minuten naar het park varen. Je ziet langs de kant veel afgestorven bomen vanwege een aardbeving in 1999 met een kracht van 9,5 op de schaal van Richter. Als we aan land komen moeten we eerst over het erf van een lokale boer. Deze werkt nog echt met oude technieken zoals paard en wagen. Deze mensen komen maar met een paar mensen in contact. Het aantal toeristen dat er komt is misschien 100 per jaar. Ze hebben ook een kind en deze zit op een kostschool. Jantien is mee gaan wandelen want dat moest van Leonie. Leonie heeft het geweten dat ze mee moest, ze liep wel erg langzaam. We moesten eerst een stukje lopen naar het strand. Daarna hebben we een stuk over het strand gelopen en daar kwamen we een wrak van een oud schip tegen. Na een wandeling van een paar kilometer zijn we de heuvels ingegaan. Dit was net een soort heidelandschap met veel vogels en een prachtig uitzicht over de zee met zijn rotsen erin. We zijn bij een mooi uitzichtpunt gaan lunchen en daarna zijn we dezelfde weg teruggelopen. Jantien vond Leonie op dat moment heel vervelend en irritant, want ze liep steeds aan Jantien te duwen en te trekken met de hoop dat ze harder ging lopen. Jantien was namelijk aan het sloffen. Na een lange tocht terug gingen we weer met het bootje naar de busjes terug. Met de busjes gingen we naar de ferry voor de overtocht. De overtocht terug hebben weinig dieren gezien. We hebben de dolfijnen wel gezien, maar niet zo als op de heenreis. In Puerto Montt is Jantien naar de kamer gegaan en heeft Leonie eten voor de volgende dag gehaald. Om Jantien wat te laten eten heeft Leonie apfelstrudel gehaald. Dit heeft ze met smaak opgegeten. ’s Avond in Puerto Montt zijn we met z’n allen wezen eten. Jantien heeft alleen een soep gegeten, maar ze had natuurlijk wel een apfelstrudel op.

’s Ochtends om 7.30 aan het ontbijt. Iets wat Jantien niet weg kon krijgen. Ze was redelijk misselijk na een slechte nacht. Daarna in de bus voor een rit van 30 minuten over onverharde wegen. Nog misselijker dan toen we vertrokken stapte Jantien uit. Iedereen kreeg een vissersoveral aan, maar Jantien kreeg alleen lieslaarzen. Gelukkig voldeden die ook. We zijn met z’n allen in een bootje gestapt om naar de zeeleeuwen kolonie van Philippe te kijken. De zeeleeuwen zaten allemaal lekker in de zon. Af en toe bewoog er eens 1, maar de meeste lagen te genieten. We konden heel dichtbij komen, omdat de zee zo rustig was. We voeren op zo’n 10 meter afstand. Na de zeeleeuwen gingen we naar de pinguïns kijken, Die beesten hebben ook niet veel te doen. De meeste stonden stil, al waren er een aantal aan de wandel. Jantien heeft leuke video-opname en Leonie heeft ongeveer 1000 foto’s (ietsje minder) gemaakt. Als traktatie kregen we nog een paar zeeotters die een krab aan het opeten waren te zien. Die beesten waren tenminste bezig. Het was echt een geweldige ervaring al was Jantien ook erg bezig niet over d’r nek te gaan. Na het bootreisje stond een strandwandeling met picknick op het programma. Iedereen is vol goede moed vertrokken al bleef Jantien achter bij de busjes. Ze heeft zo’n 3 a 4 uur in een van die busjes gelegen toen de groep bij de andere kant van de baai aankwam. Leonie had nog tijdens de wandeling in het water gestaan. Ze was langs de waterlijn aan het lopen, toen er ineens een iets grotere golf aankwam. Dus net als in China liep Leonie met natte voeten rond. Vanavond gaan we met z’n allen in het hotel eten. De meiden van het hotel gaan het plaatselijk gerecht maken met vis en vlees. We zijn benieuwd al zal Jantien waarschijnlijk niet zoveel eten. Ze voelt zich beter dan vanochtend, maar nog steeds niet honderd procent.