We moesten om 6.00 verzamelen om naar het vliegveld te gaan. Jantien was al erg vroeg wakker maar omdat het donker was kon ze de wekker niet zien. Leonie wilde wel even weten hoe laat het was en keek op de wekker. Ze stond direct naast haar bed, want het was 5.45 uur. De wekker was wel op de juiste tijd gezet, maar hij stond niet aan. Heel snel de laatste dingen ingepakt en om 6.01 stapten we de bus in naar het vliegveld. Op het vliegveld konden we snel inchecken en zijn daarna met z’n allen wat gaan drinken. Jantien had haar sap maar half op dus die heeft Leonie in haar tas gestopt om mee te nemen, Wat ze niet wist is dat Jantien de dop niet had vast gedraaid, dus toen we uit het vliegtuig stapten zat alles onder. De vlucht zelf was rustig en was zo voorbij (1,5 uur).
Op het vliegveld stonden twee busjes te wachten. Achter een busje hing een aanhangwagen en daar moest al de bagage in. Alles werd goed afgedekt met meerdere zeilen zodat alles droog zou blijven en er ook niet uit zou vallen. Na ongeveer anderhalf uur rijden kwamen we bij de boot. We gaan met de boot naar Chiloé, het op een na grootste eiland van Zuid-Amerika. Tijdens de bootreis van een half uur zijn we allerlei dieren tegen gekomen. We hebben pelikanen, pinguïns, zeeleeuwen, dolfijnen en aalscholvers gezien.
Aangekomen op Chiloé gingen we naar Ancud. In Ancud is niet zoveel te beleven, ze hebben een fort uit de tijd van de Spanjaarden en erg steile straten. Het is niet echt een leuke plaats om met een fiets doorheen te moeten.

Vanmorgen om 7 uur opgestaan en daarna opzoek naar een ontbijt. Het is goed te merken dat het zondag is. Het is heel rustig op straat en er zijn weinig zaken open. Aan de overkant van de drukke straat is wel een sandwiches bar open. Dichterbij aangekomen lijkt het op een Amerikaanse diner. We bestellen allebei een broodje ham, wat ham met een broodje blijkt te zijn. De grote hoeveelheid ham maakt dat je de zoetheid van het broodje gelukkig niet goed proeft.
Na het ontbijt gaan we terug naar het hotel waar we om 9.00 uur met mensen van het reisgezelschap hebben afgesproken. We gaan naar Santa Lucia en het grote Mariabeeld op een berg, ook een mooi uitzichtpunt.
Santa Lucia is een uitzichtpunt van vroeger. Er staan nog oude uitkijkpunten en soms een kanon. Het uitzicht is mooi maar omdat het niet echt hoog is niet echt geweldig. Met de smog valt het reuze mee, dus je kan best ver kijken.
Na Santa Lucia lopen we op een wel erg toeristische route naar het volgende uitkijkpunt. We gaan met een treintje naar boven. De helling is behoorlijk steil en het treintje wordt aan een kabel omhoog gehesen. Het Maria beeld ziet er mooi uit en op de achtergrond draaien ze leuke muziek. Het uitzicht hier is geweldig. Je kunt nu zien hoe groot Santiago is en dat het aan alle kanten door heuvels/bergen wordt ingesloten. Na het Mariabeeld gaan we met de kabelbaan, die brengt ons aan de andere kant van de berg. Daar blijkt niets interessants te zijn, dus gaan we weer terug.
Beneden aangekomen gaan we direct bij het eerste tentje eten, omdat die een terras in de schaduw heeft. We bestellen een salade en de ober stelt een paar vragen, we zeggen maar overal ja op. Toen onze salades kwamen schrokken we een beetje. We kregen een bord met tomaten overladen met uien. Meer kregen we niet, dit is de vreemdste lunch die ik ooit gegeten heb. Gelukkig waren de uien niet echt vies en hebben we allebei de helft van de uien en alle tomaten opgegeten.
 Na de lunch zijn we naar de metro gegaan in de metro zelf hebben we besloten waar we eruit gingen. De metro’s zijn schoon en modern en ze gaan lekker snel. We zijn bij Centraal Station uitgestapt. Toen kwamen we in de Chileense variant van de koopgoot en de ouderwetse zaterdagmarkt op de Meent. We hebben kersen en perziken gekocht als ontbijt voor morgen, want dan moeten we om 6.15 vertrekken naar het vliegveld. De markt was druk, chaotisch en gezellig. Het enige wat vreemd blijft is dat er in die snikhitte overal kerstspullen verkocht worden, nepbomen (ik heb nog geen echte gezien, gaan waarschijnlijk ook direct dood), kerstballen, lampjes enz.
Na de markt zijn we naar het hotel gegaan. Bijna bij het hotel aangekomen nog een ijsje gekocht. Leonie nam een ijscoupe, maar die hebben ze hier in meeneemvariant. Jantien had een ijsjes met twee bollen, maar die heeft de grote als een Nederlands ijsje met 4 bollen.
Vanavond gaan we met de groep eten om 19.00 en daarna de tas inpakken voor morgen. Ik weet nog niet hoe het internet daar is, dus misschien duurt het even voordat de verhalen er op staan.

’s Ochtends om 10.00 uur lokale tijd geland. Na het landen volgt altijd de immigratiedienst. Wij gingen direct in de kortste rij staan, terwijl de rest van de groep in de langste rij aan sloot. Dus wij waren 10 tot 20 minuten eerder door de douane. Toen de laatste van onze groep door de douane was stond er ook bijna niemand meer te wachten. Na de douane naar de bagage, die was snel gevonden. Daarna op zoek naar een busje. Dit was niet zoals bij China al geregeld, maar dat moest Boris op dat moment regelen. Het was vrij snel geregeld, maar wel chaotisch. De ene heft stond buiten en de andere binnen. Een man die bij de busjes hoorde wilde Jantien helpen en trok steeds de kar met alle tassen erop weg. Maar Jantien wist van niets en trok ‘m steeds terug. Het hotel is goed en het is lekker warm.
’s Middags zijn we naar een museum geweest over oude culturen in Zuid-Amerika. Na het museum zijn we naar Plaza des Armas geweest. Als je het plein opkomt valt je direct een grote lelijke nepkerstboom op. Daar heb ik ook een foto van gemaakt als kerstkaart, maar voorlopig gaat het uploaden van de foto’s nog niet goed. Naast die boom stond een lange rij met kinderen en ouders. Ze bleken in de rij de staan voor de kerstman. Ik had echt medelijden met die man, zo heet en dan zo’n pak aan. Je ziet de hele tijd kerstdingen om je heen, maar het voelt als zomer. Ik heb ook niet het idee dat het december is. Als iemand zegt dat het juli is geloof ik het ook. Dit zal straks wel minder worden, want in het zuiden is het wel veel kouder.
’s Avonds kwamen we langs een eettent met alleen maar Chilenen, dus daar zijn we gaan eten. Leonie had zeebaars en Jantien ravioli, erg lekker en te veel. Tegelijk heeft Jantien nog naar een wedstrijd van Barcelona gekeken die in de eettent opstond. Erg leuke bediening en we hadden het idee dat ze ons ook wel leuk vonden. Ze krijgen daar niet zo vaak toeristen.

Om 16.00 uur stonden we op Schiphol, we moesten om uiterlijk 17.30 aanwezig zijn. Het idee was om snel in te checken en dan wat met onze ouders te gaan eten. Helaas kwam de reisleider pas om 17.30 aan. Hierdoor konden we niet meer gezamenlijk eten. De reisleider, Boris, wilde graag dat we gezamenlijk in zouden checken wat alles nog wat langer deed duren. Ik weet niet beter dan dat je ruim 2 uur van tevoren moet inchecken en niet ander half uur. Eindelijk door de douane hebben we wat gegeten en daarna direct door naar de gate, waar we precies op de juiste tijd aankwamen. Bij de gate kregen we ook de boardingpassen die we in Madrid nodig zouden hebben. Het vliegtuig was erg klein en je werd er een beetje claustrofobisch van. Hoewel er niets bijzonders was stegen we een half uur te laat op, waardoor we in Madrid een half uur te laat aankwamen. Dus nu konden we ook niet echt rustig doen, want anderhalf uur later zou het volgende vliegtuig vertrekken. Bij de gate aangekomen begonnen ze vijf minuten later al met boarden. Boris vond dit een goed moment om de groep toe te spreken waardoor wij als laatste het vliegtuig gin gingen. Gelukkig was er nog genoeg ruimte in de bagagebakken (bij de eerste vlucht was dit wat minder). Jantien zat aan het raam en Leonie aan het gangpad. Er waren dus maar twee stoelen aan het raam. De vlucht ging redelijk en we hebben beide redelijk goed geslapen.

Over twee dagen stappen we in het vliegtuig. Het begint nu toch wel te dringen. De tassen zijn dit weekend door Leonie ingepakt en het gewicht valt reuze mee. Beide tassen zijn minder dan 13 kg. Vanavond het huis schoon en vakantie klaar maken en de laatste dingen kopen. Leonie is nog hard opzoek naar een nieuw fototoestel. Ze weet welke ze wil, maar helaas is die bijna overal uitverkocht. Mocht het allemaal niet lukken, dan kan ze altijd nog mijn fototoestel meenemen, maar ze heeft liever “haar nieuwe”.
Vrijdag zullen we om half acht ’s avonds naar Madrid vliegen en om 0.05 uur van Madrid naar Santiago de Chile.