Vanmorgen moesten we om 8:30 klaarstaan om te vertrekken. Ik had lekker om 7:30 de roomservice besteld voor een ontbijtje op onze veranda, onze buren dachten er hetzelfde erover. We zaten lekker op de veranda te genieten. Totdat ze onze bagage kwamen ophalen toen zijn we naar de overkant gegaan om daar op de boot naar de bus te stappen. We moesten 4 uur met de bus rijden naar een plaatsje wat omschreven wordt door de rouge guide als ooit een mooie plaatsje, maar wat nu verpest was door de grote stroom toeristen. Niemand in de bus had er eigenlijk zin in, maar toen we bij het hotel aankwamen was het een hotel met een zwembad en privxc3xa9 strand. Goed dus.
Marlies en ik zijn eerst wat gaan eten in de Geman bakery. Hier had je echt een mooi uitzicht op de baai waar wat hotelletjes staan, maar met de drukte valt het wel mee. De mensen uit de winkels blijven je wel aanspreken. Dat is vervelend, maar als je niet omkijkt houden ze wel op.
We hebben heerlijk gegeten, ik had een hele goede tomaten mozzarella salade met theepunch. We hebben vanavond afgesproken met Ben en Tineke om kreeft te gaan eten. Na de lunch heb ik zitten internetten in het hotel. Het dagboek bijgewerkt en tegelijkertijd message service (MSN) aan het downloaden. Dit doe ik want dan kan ik morgen weer met Jantien msn-en. Aan het eind kom ik er achter dat de window versie te laag is. Heb ik voor niks duur zitten te internetten. Ga ik maar op zoek morgen naar een tent waar het wel kan. Ik heb namelijk met mijn zus om 17:00 India tijd en 12:30 Nederlandse tijd afgesproken. Hierna ben ik naar het zwembad gegaan om wat te zwemmen en te lezen. In de stad heb je weinig anders te doen. Tineke en Ben kwamen nog langs om te zeggen dat ze gereserveerd hadden en dat we er niet meer onder uit konden. We hebben afgsproken om 19:00.
Ben nog even wat gaan douchen en vervolgens ben ik naar Tineke en Ben gelopen hier was Marlies al. We zijn met zijn vijven naar het restaurant gelopen, vijf want Bani was ook mee. We hebben eerst nog de kreeften levend gezien. Vond het eigenlijk wel zielig voor de kreeften, maar ze zijn toch klaar gemaakt. We kregen ze op een mooi versierd bord met gestoomde groente en gebakte groente en met nan. Tineke en ik hadden een kleine en grote en Ben en Marlies twee grote. Dit zullen ze nog lang horen. Na het eten heb ik nog een milkshake met ijs op. Hier na zijn we naar huis gegaan.

Vandaag is de planning niks doen en te relaxen. ’s Morgens gingen de meesten mee naar het dorpje om daar de ambachten te bekijken. Ik dacht lekker rustig te gaan lezen. Ik ben eerst ’s morgen niet naar het ontbijt gegaan, maar heb het laten komen. Toen bijna iedereen weg was zaten Joyce en ik nog op onze veranda te lezen toen de schoonmakers kwamen. Na de schoonmakers kwamen Peter en Winnie even gedach zeggen. Daarna heb ik snel gedoucht en heb mijn hele was gedaan, deze kon ik namelijk mooi ophangen op de veranda. Vlak erna kwamen de mensen uit het dorp alweer terug. Ik had al wel wat gelezen, maar niet zo veel als ik wilde. Toen kwam Bani ook nog op bezoek bij Tineke en Ben (deze zaten naast ons) en begon druk te praten. Ik ben maar even naar binnen gegaan voor wat rust. ’s Middags kregen Ben en ik een hengel die Bani ons beloofd had. Deze was zeer gexc3xafmproviseerd, namelijk een bamboe stok met visdraad eraan. Er zat geen dobber op, deze hebben we zelf gemaakt met een stukje wasknijper en een kleine vrucht. We hebben geen vis gevangen, want de stroming was te sterk. Dit kwam doordat de sluizen open stonden.
Ik ben de gehele dag niet van mijn veranda afgekomen als ik wat te eten wou bestelde ik het wel. ’s Middag had ik het boek uit, wat een erg goed boek is moet ik zeggen. Ik ben het aan Marlies gaan geven, deze zat in het restaurant en had voor de rest van de reis alles uitgezocht wat we moeten zien.
’s Avonds is bijna iedereen met de sunset cruise mee gegaan, wij niet. Wij hebben eerst gegeten en daarna zijn we gaan kaarten met de jongens. Dit keer lag het geluk aan hun kant.

We moesten pas om 10:00 vertrekken dus zijn we lekker buiten de deur gaan eten bij dezelfde plaats als gisteren. Nu was er een boerenomelet en bruin brood met fruit als ontbijt. Ik zat nog een beetje vol van gisteren en heb maar de helft van mijn omelet opgegeten en het brood en fruit. Daarna weer snel terug, want de bus vertrok. We hadden maar een kort ritje van 1,5 uur naar de plaats waar de boot naar ons hotel lag te wachten. In het plaatsje waar de boot vertrok kon je nog een half uur rond lopen voordat we de boot op moesten. Marlies en ik hebben wat gekeken in de juwelierszaken. Marlies was aan het kijken voor haar moeder en ik om te zien hoe duur een enkelbandje met belletjes is. Deze dragen de kinderen allemaal hier. Ik had ze in Kodaikanal al gezien, maar vond ze daar te duur. Nu zag ik ze weer maar goedkoper en mooier. Ik heb deze leuke enkelbandje gekocht voor Karlijn en Jiska. Deze maken elke keer geluid als ze een stap doen. Ze zijn echt leuk. Na deze aankoop hebben we nog wat fruit gekocht en zijn aan boord gegaan van de boot.
Hier zaten Marlies en ik lekker in een hoekje waar je lekker relax kon lezen. Ik moet van Marlies de da vindi code morgen uit hebben, dan heeft zij namelijk ook nog genoeg tijd om hem te lezen, hij is namelijk van Tineke. De boottocht duurde 3 uur en dat was lang genoeg, je krijgt echt pijn in je kont van het zitten. De backwaters waren ook een stuk breder dan ik had gedacht. Na die drie uur kwamen we bij ons hotel uit. Dit was een erg mooi en rustig ressort. We hadden kleine huisje met een veranda.
We zijn lekker naar het huisje gegaan en ik heb lekkere lemon soda besteld, deze kwamen de obers brengen met een bootje, want we zaten aan de andere kant dan het restaurant was. Ik heb lekker lui de rest van de dag gelezen en ben dat morgen weer van plan.
’s Avonds ben ik lekker wat gaan eten in het restaurant en heb daarna een aantal potjes kaarten gespeeld, waar ik de meeste van heb gewonnen. De jongens vonden dit niet leuk. We zijn om 11 uur uit het hotel geschopt en heb daarna nog wat gelezen op de veranda. Om 12 uur ben ik maar naar bed gegaan.

Vanmorgen hadden we een afspraak met de toektoek om de stad te gaan bekijken. Wij zijn (Marlies, Jeanne en ik) eerst wat gaan eten in de stad bij een idyllisch cafeetje. Hier hadden ze een soort onbijt waar je het mee moest doen. Het was alleen GEEN TOAST. Sinds ik hier ben komt de toast mij de neus uit. Het is wit brood wat gesuikerd is en daarna een beetje is geroosterd, niet lekker of liever gezegd niet te eten. Ik ben er al een paar keer onderuit gekomen door cornflakes met warme melk te eten, maar hier krijg je eigenlijk te weinig van om goed te ontbijten. In dit cafeetje kregen we wenteltoastje van bruin home made brood en veel fruit. Dit was erg lekker en vullend. Hierna zijn we door de stad gereden met de toektoek en hebben het raadshuis, het Nederlandse kerkhof, het stand met vissers, de hervormde kerk, de katholieke kerk, de Basiliek en de synagoge gezien. Toen we bij de synagoge kwamen bleek deze gesloten te zijn. We zijn maar eerst wat gaan eten bij een plaatje op aanrade van de toektoek chauffeur. Eerst durfden we niet, maar we zijn toch maar gegaan en het zag er erg betrouwbaar uit. Hier hebben lekkere garnalen gegeten. Hierna terug naar de synagoge dit keer was deze wel open, maar hij was erg opzichtig. Ik had ook gevraagd Bij het hotel of ze een sportzaak wisten en toen heb ik een adres meegekregen van een sportzaak. Dit adres kon onze chauffeur niet vinden en wist ook geen andere zaak. Ik wil namelijk een cricketbat voor mijn vader terug nemen voor zijn verjaardag. Ik heb het aan onze reisleider gevraagd, maar deze wist er geen, alleen in Madras. Hier wou hij wel de laatste dag met mij naar toe, maar gezien de afstand en mijn relatie tot Bani lijk het mij geen goed idee. Ik dacht: Cochin is een grote plaats dus ze hebben hier vast wel een sport zaak met cricketbats en zoniet dan probeer ik het toch in Madurai. De plaats die het hotel had gegeven werd het dus niet. Marlies en ik zijn naar het hotel gegaan om wat te rusten en dan gingen we ’s avonds naar het vaste land om een ijsje te eten in een beroemde ijszaak. Toen we bij het hotel aankwamen kregen we ruzie met de chauffeur over het afgesproken tarief. Hij had ons vertel dat het 100 roepies zou kosten, daar had ik al van gemaakt p.p., maar dat was volgens hem niet genoeg. Hij heeft uiteindelijk genoegen moeten nemen met 400 roepies. Wij zijn het hotel ingelopen en hadden zoiets van dit is genoeg.
Om een uur of 5 zijn we met de toektoek naar de ferry gegaan. Met de ferry zijn we naar het vaste land van Cochin gegaan. Als eerste zijn we naar de ijszaak gegaan, want elke keer als we ons voor nemen dat we een toetje nemen kunnen we vervolgens niets meer op. Hier heb ik een heerlijk peche melba op. Toen we klaar waren was het nog te vroeg om de gaan eten, dus zijn we wat gaan rond lopen. De ijszaak zat net voor een winkelstraat en deze zijn we toen ingelopen. Hier zagen we een mooie stoffen winkel. We zijn hier naar binnen gelopen gelijk hadden we de eigenaars aandacht. Deze had meteen al zijn goede zijde op tafel gelegd. Dit was mooie zijde, erg dun, fijn en zacht. Er zat ook een mooi prijs kaartje aan van 270 roepies per meter. We hebben nog geprobeerd hier over te onderhandelen maar hij wou geen centimeter wijken. We hebben toch maar de zijde gekocht, want het was zo mooi en in Nederland betaal je er echt veel meer voor. Ik moest voor twee rokken en topjes van een sari stof hebben en ook voor nog vier dingen (ik schrijf nu niet op wat, want er zit een cadeautje bij). Voor mijn moeder heb ik een echt mooie kleur groen en voor mijn zus een mooie kleur olijfgroen en voor mij zelf heb ik hels blauw en nog een kleur. Toen we klaar waren bij de stoffen zijn we nog wat verder in de winkelstraat gewandeld, dit was echt goed te doen, want ze stonden niet zo naar je te roepen en je kon lekker zelf kijken zonder te worden aangesproken. We wilden net naar een toektoek stappen om naar het restaurant te gaan toen ik een sportzaak zag. Ik dacht laten we gaan kijken. Toen ik er binnen kwam zag ik een hele wand met cricketbats. Ik heb aan de verkoper gevraagd om een short handle bat. Hij pakte er een paar uit allemaal van rond de 700 roepies. Ik dacht dit kan geen goed bat zijn want in Nederland kost zo’n bat 125 euro. Ik heb gevraagd of ze nog een betere kwaliteit hadden, toen kwamen ze met een bat van 6000 roepies. Eentje met de prijs er tussenin was er niet. Op een gegeven moment kwamen ze met een Reebok bat aan, ik dacht: het is in de sport wel een goed merk, maar ik heb het nooit op het cricketveld gezien. Ik heb maar naar huis gebeld of het een goed bat kon zijn. Mijn moeder was alleen de enige thuis. Zij zei dat ze het ook niet wist, maar dacht hetzelfde over Reebok als ik. Ze zei wel dat papa zijn mobiel aan had staan, dus heb voor de zekerheid maar mijn vader gebeld. Deze wist het ook niet zeker, maar zei koop deze maar en ik spel er wel mee. De man in de winkel legde mij ook nog uit wat het verschil tussen de duurdere en de goedkopere is. De duurdere is gemaakt van Engelse wilg en de goedkopere zijn van Kasjmir wilg. Ik was helemaal blij dat ik een bat had gevonden. We zijn hiernaar met de toektoek naar het restaurant gegaan waar je goed vis kon eten. De chauffeur wist het wel, maar uiteindelijk had deze het verkeerde restaurant. Hij ging het wel vragen, maar bleef wel lang weg met mijn rouge guide en zaklamp. Na een minuut of 10 kwam deze terug met iemand die het wel wist. Hij heeft ons erheen gebracht. Een mooi maar koud restaurant. Hier hebben we heerlijke krab salade gegeten. Hierna hadden ik nog een gerecht met vis in Portugese saus, dit was erg lekker maar ik kon het niet op. Tijdens het eten was ook al de laatste ferry gegaan dus we moesten met de taxi terug. Wij zijn dus met de toektoek terug gegaan met een beetje onderhandeling voor 100 roepies.

Vandaag zijn we vertrokken naar Cochin. Hier hebben we lang over gedaan bijna 8 uur. We zijn onderweg nog gestopt bij een theeplantage en een rubberkwekerij. Bij de theeplantage heb ik erg mooie foto’s gemaakt van de plukkende vrouwen. Hier was ook een mooie kerk bij. Wat wel opvalt sinds we in kerela zijn dat ze hier grotere huizen hebben en meer auto’s voor de deur hebben staan.
Na aankomst in het hotel bleek dat we een kamer aan de voorzijde hebben en dat er een moskee tegen over zit. Jeane mijn kamergenoot baalde hiervan, want zij slaap hier slecht door. Bani geroepen om te vragen of we niet konden verhuizen. Dit kon nu niet, maar morgen wel. Ik had zo iets van “morgen?, maar ik wil nu weg”. Nu is het zo geregeld dat we onze spullen ingepakt laten liggen en dat zij de spullen verplaatsen. De groep is net voor ons weg gegaan naar de toneelvoorstellig, ik had hier geen zin in. Het duurde twee uur en daarna had bani al een tafel geregeld om samen te eten. Wij zijn lekker met de riksja de stad ingegaan om wat de gaan eten. We hadden met de toektoek chauffeur afgesproken voor morgen om met hem de stad door te rijden, want hij zei ik laat je de stad zien voor 100 rupees. We wouden eerst in het tentje naast het internet cafe eten, maar deze was erg smerrig, dus dit hebben we niet gedaan. We hadden al een andere tentje uitgezocht deze had een goed uitzicht en lekker eten, maar was wel wat aan de duure kant. Marlies en ik hadden zin iets lekkers en goed en hadden zoiets van we gaan wel kijk wat het is. We hebben eerst zelf gezocht maar hebben het niet gevonden. Toen hebben we maar een toektoek genomen. Deze was er zo en we zaggen gelijk waarom we er voorij zijn gelopen. Het was eeen erg siek hotel, in de oorde van 5 ++++ sterren. We zijn toch maar naar binnen gegaan en hebben op het menu gekeken en het was wel duur maar te betalen. We kwamen op het terras en we zagen gelijk dat je hier goed zat. Je zag aan zee met een mooi uitzicht op de chinese netten. We hbben hier herlijke tijger genalen met mango saus en pasta met zeevruchten geeten. In totaal waren we 1100 rupee kwijt, want echt veel is. Het was wel meer dan genoeg we konden het allebei niet op. Na het eten zijn we lekker naar bed gegaan.