Vanmorgen hadden we een afspraak met de toektoek om de stad te gaan bekijken. Wij zijn (Marlies, Jeanne en ik) eerst wat gaan eten in de stad bij een idyllisch cafeetje. Hier hadden ze een soort onbijt waar je het mee moest doen. Het was alleen GEEN TOAST. Sinds ik hier ben komt de toast mij de neus uit. Het is wit brood wat gesuikerd is en daarna een beetje is geroosterd, niet lekker of liever gezegd niet te eten. Ik ben er al een paar keer onderuit gekomen door cornflakes met warme melk te eten, maar hier krijg je eigenlijk te weinig van om goed te ontbijten. In dit cafeetje kregen we wenteltoastje van bruin home made brood en veel fruit. Dit was erg lekker en vullend. Hierna zijn we door de stad gereden met de toektoek en hebben het raadshuis, het Nederlandse kerkhof, het stand met vissers, de hervormde kerk, de katholieke kerk, de Basiliek en de synagoge gezien. Toen we bij de synagoge kwamen bleek deze gesloten te zijn. We zijn maar eerst wat gaan eten bij een plaatje op aanrade van de toektoek chauffeur. Eerst durfden we niet, maar we zijn toch maar gegaan en het zag er erg betrouwbaar uit. Hier hebben lekkere garnalen gegeten. Hierna terug naar de synagoge dit keer was deze wel open, maar hij was erg opzichtig. Ik had ook gevraagd Bij het hotel of ze een sportzaak wisten en toen heb ik een adres meegekregen van een sportzaak. Dit adres kon onze chauffeur niet vinden en wist ook geen andere zaak. Ik wil namelijk een cricketbat voor mijn vader terug nemen voor zijn verjaardag. Ik heb het aan onze reisleider gevraagd, maar deze wist er geen, alleen in Madras. Hier wou hij wel de laatste dag met mij naar toe, maar gezien de afstand en mijn relatie tot Bani lijk het mij geen goed idee. Ik dacht: Cochin is een grote plaats dus ze hebben hier vast wel een sport zaak met cricketbats en zoniet dan probeer ik het toch in Madurai. De plaats die het hotel had gegeven werd het dus niet. Marlies en ik zijn naar het hotel gegaan om wat te rusten en dan gingen we ’s avonds naar het vaste land om een ijsje te eten in een beroemde ijszaak. Toen we bij het hotel aankwamen kregen we ruzie met de chauffeur over het afgesproken tarief. Hij had ons vertel dat het 100 roepies zou kosten, daar had ik al van gemaakt p.p., maar dat was volgens hem niet genoeg. Hij heeft uiteindelijk genoegen moeten nemen met 400 roepies. Wij zijn het hotel ingelopen en hadden zoiets van dit is genoeg.
Om een uur of 5 zijn we met de toektoek naar de ferry gegaan. Met de ferry zijn we naar het vaste land van Cochin gegaan. Als eerste zijn we naar de ijszaak gegaan, want elke keer als we ons voor nemen dat we een toetje nemen kunnen we vervolgens niets meer op. Hier heb ik een heerlijk peche melba op. Toen we klaar waren was het nog te vroeg om de gaan eten, dus zijn we wat gaan rond lopen. De ijszaak zat net voor een winkelstraat en deze zijn we toen ingelopen. Hier zagen we een mooie stoffen winkel. We zijn hier naar binnen gelopen gelijk hadden we de eigenaars aandacht. Deze had meteen al zijn goede zijde op tafel gelegd. Dit was mooie zijde, erg dun, fijn en zacht. Er zat ook een mooi prijs kaartje aan van 270 roepies per meter. We hebben nog geprobeerd hier over te onderhandelen maar hij wou geen centimeter wijken. We hebben toch maar de zijde gekocht, want het was zo mooi en in Nederland betaal je er echt veel meer voor. Ik moest voor twee rokken en topjes van een sari stof hebben en ook voor nog vier dingen (ik schrijf nu niet op wat, want er zit een cadeautje bij). Voor mijn moeder heb ik een echt mooie kleur groen en voor mijn zus een mooie kleur olijfgroen en voor mij zelf heb ik hels blauw en nog een kleur. Toen we klaar waren bij de stoffen zijn we nog wat verder in de winkelstraat gewandeld, dit was echt goed te doen, want ze stonden niet zo naar je te roepen en je kon lekker zelf kijken zonder te worden aangesproken. We wilden net naar een toektoek stappen om naar het restaurant te gaan toen ik een sportzaak zag. Ik dacht laten we gaan kijken. Toen ik er binnen kwam zag ik een hele wand met cricketbats. Ik heb aan de verkoper gevraagd om een short handle bat. Hij pakte er een paar uit allemaal van rond de 700 roepies. Ik dacht dit kan geen goed bat zijn want in Nederland kost zo’n bat 125 euro. Ik heb gevraagd of ze nog een betere kwaliteit hadden, toen kwamen ze met een bat van 6000 roepies. Eentje met de prijs er tussenin was er niet. Op een gegeven moment kwamen ze met een Reebok bat aan, ik dacht: het is in de sport wel een goed merk, maar ik heb het nooit op het cricketveld gezien. Ik heb maar naar huis gebeld of het een goed bat kon zijn. Mijn moeder was alleen de enige thuis. Zij zei dat ze het ook niet wist, maar dacht hetzelfde over Reebok als ik. Ze zei wel dat papa zijn mobiel aan had staan, dus heb voor de zekerheid maar mijn vader gebeld. Deze wist het ook niet zeker, maar zei koop deze maar en ik spel er wel mee. De man in de winkel legde mij ook nog uit wat het verschil tussen de duurdere en de goedkopere is. De duurdere is gemaakt van Engelse wilg en de goedkopere zijn van Kasjmir wilg. Ik was helemaal blij dat ik een bat had gevonden. We zijn hiernaar met de toektoek naar het restaurant gegaan waar je goed vis kon eten. De chauffeur wist het wel, maar uiteindelijk had deze het verkeerde restaurant. Hij ging het wel vragen, maar bleef wel lang weg met mijn rouge guide en zaklamp. Na een minuut of 10 kwam deze terug met iemand die het wel wist. Hij heeft ons erheen gebracht. Een mooi maar koud restaurant. Hier hebben we heerlijke krab salade gegeten. Hierna hadden ik nog een gerecht met vis in Portugese saus, dit was erg lekker maar ik kon het niet op. Tijdens het eten was ook al de laatste ferry gegaan dus we moesten met de taxi terug. Wij zijn dus met de toektoek terug gegaan met een beetje onderhandeling voor 100 roepies.