’s Ochtends viel voor het eerst de stroom uit, maar daar hadden we gelukkig geen last van, want we wilden net gaan ontbijten. Ook zonder stroom kon ons ontbijt klaar gemaakt worden. We hadden bij het hostel aangegeven dat we graag om 10.00 met de tuktuk naar het vliegveld wilden, maar toen we om 9.45 klaar stonden stond de tuktuk al op ons te wachten. Na een ritje van 15 minuten kwamen we op het vliegveld, het is nog kleiner dan Rotterdam Airport. Bij het inchecken schrijven ze met de hand je bagage ticket en leggen je bagage op de band. Na 5 meter is de band afgelopen en staat er een kar klaar waar alles wordt ingedaan. Om 11.15 landde er een klein propellervliegtuigje (Airbus 70) met een trap van wel 6 treden. Direct reden ze een lege kar naar het vliegveld waar alle bagage in gedaan werd en toen ze klaar waren kwam de kar waar onze bagage inzat. We zouden om 12.10 vliegen, maar om 12.00 gingen we de lucht in. De vlucht duurt maar een half uur en de steward en de stewardess hadden net tijd om iedereen een mierzoet sinaasappeldrankje te geven en een flesje water.

Het vliegveld van Vientiane was iets groter maar niet veel. Nu moesten we 1,5 uur wachten toen we mochten inchecken voor de volgende vlucht. We zouden om 14.00 mogen inchecken en 13.59 komt er een grote groep Italianen aan. Wij stonden al voor de deur te wachten, maar er was nog niemand bij de balie. Leonie heeft de kar toen heel strategisch neergezet zodat de Italianen niet voor konden dringen wat ze wel van plan waren. Om 14.15 kwam er eindelijk iemand voor de balie. We zorgden dat onze spullen snel door de beveiliging kwam en we werden als tweede ingecheckt. Achter ons stond inderdaad de reisleider van de Italianen te wachten op alle koffers en de andere mensen die er eerder waren moesten er achter staan.

Ook deze vlucht duurde maar 30 minuten en vertrok 5 minuten te vroeg. We vlogen met hetzelfde vliegtuig als de eerste vlucht en ook nu kregen we het mierzoete sinaasappeldrankje. De bagageband in Xiengkhouang is erg apart, hij is er namelijk niet. De bagage wordt op een pick-up truck geladen en die rijdt achteruit een ruimte in waar iedereen staat. De tassen worden van de truck geladen en je mag je eigen tas er tussen uit graaien. Op het vliegveld stond iemand van het hotel al op ons te wachten en zodra we onze tassen hadden stapten we in de auto naar het hotel.

’s Avonds hebben we niets bijzonders meer gedaan, behalve een lekkere maaltijd gegeten in het hotel.

Ook deze ochtend hebben we geen wekker gezet, maar om 9.30 stonden we al weer buiten om een deel van de kaarten te posten. We hadden ook al in Thailand een aantal kaarten gekocht, maar die zijn we vergeten te posten en dat moeten we nu dus op de laatste dag doen. Nu was het tijd voor ontbijt en Jantien wilde weer een pannenkoek proberen. Deze keer hadden ze pancakes en crxc3xaapes op het menu staan, dus hebben we allebei een appel crxc3xaape genomen. Smaakt echt naar Nederlandse pannenkoek.

Daarna heeft Leonie een nieuwe rugzak gekocht. Jantien was het opgevallen dat de bevestiging van de tas naar de schouderbanden aan het loslaten was. Misschien haalt de rugzak het eind van de vakantie wel, maar we willen het risico niet nemen. Daarnaast is het voor het eerst dat we een winkel zagen die ze verkoopt.

’s Middags zijn we nog met de tuktuk naar de grote waterval in de buurt gegaan. De waterval ligt 30 kilometer verder, maar het is een uur rijden. Bij de waterval wordt je helemaal beneden afgezet en dus moesten we weer naar boven lopen. We gingen via de linkerkant naar boven. Het was een lange wandeling met maar een paar steile stukjes. Boven aangekomen sta je echt aan het begin van de waterval. Ze hebben er een hek neergezet zodat je niet naar beneden kan vallen. Het is een geweldig uitzicht als je naar beneden kijkt. Ze zijn door het water heen naar de andere kant gelopen om via de rechterkant weer naar beneden te gaan. Deze was een stuk steiler en je moest echt achteruit naar beneden klimmen. Het was een goede weg omhoog geweest, maar naar beneden was wat minder. Zowel naar boven als naar beneden hebben we er 3 kwartier overgedaan. Het is bijna nooit dat dalen net zo lang duurt als stijgen. Achteraf hadden we rechts omhoog moeten gaan en links naar beneden. Toen we onze voeten en handen gingen wassen om de aarde er af te krijgen viel Jantien ineens op haar kont. Was ze de hele weg niet gevallen, valt ze bij het handen wassen. D’r voet gleed weg en toen zat ze op d’r kont in de modder.

’s Avonds hebben we zeer luxe gegeten voor zo’n 10 euro samen. Leonie had een menu met salade, spaghetti, fruitsalade en thee. Jantien had een heerlijke echte vegetarische pizza. Om 15.30 Nederlandse tijd hadden we weer een MSN afspraak maar Peter was er dit keer niet. Dit verbaasde Leonie zeer en vond ze ook niet leuk. Nu blijkt het internetcafxc3xa9 vrijdag pas om 16.00 open te gaan, dus stond hij braaf op tijd voor de deur te wachten, maar hij kon niet op internet.

Vanochtend hebben we voor het eerst sinds lange tijd weer uitgeslapen. Daarna zijn we onze vliegtickets gaan ophalen. Om 9.30 kwamen we het kantoor van de Lao Airlines binnen en een uur later, na een hoop stempels en telefoontjes, gingen we weg met de tickets. Nu was het tijd voor ontbijt en Jantien had trek in pannenkoeken. Laos was vroeger van Frankrijk en we hadden al echt Nederlandse pannenkoeken gezien (de crxc3xaapes zullen te dun zijn voor de Laotianen). Helaas kreeg ze een Amerikaanse pannenkoek, klein en heel dik.

Luang Prabang staat bekent om de vele tempels en die gaan we vandaag eens bekijken. In de Lonely Planet staat een wandeling beschreven die we gaan proberen te volgen, maar al snel maken we een eigen versie. Na zo’n 15 tempels vinden we het wel genoeg. Behalve de tempels hebben we ook het voormalig paleis gezien. Het is een groot huis, maar niet echt paleisachtig. Het is heel sober, witte muren en plafonds. Alleen de troonzaal is erg uitbundig, maar dat is pas sinds 1959. Dit heeft de laatste koning laten doen voor zijn eigen kroning. Niet veel later werd het koningshuis afgeschaft.

Na al die tempels hadden we wel recht op een goede maaltijd. Het is duidelijk dat hier Franse gezeten hebben. Je komt niet alleen meer Franse toeristen tegen dan anders, maar ook op de menukaart is het duidelijk. Leonie had een salade die je zelf samen kan stellen. Er staan een hoop ingredixc3xabnten op de kaart en je mag er 6 kiezen. Jantien had een Croque Monsieur.

’s Avonds zijn we nog over de markt gelopen en het is nu echt goed te merken dat het laag seizoen is. Er zijn wel heel veel kraampjes voor weinig toeristen. Om 21.00 gaan we al slapen. Het lijkt veel later, maar dat komt omdat het hier al om 17.00 / 17.30 donker wordt.

’s Ochtends om 6.00 op en snel ontbijten, want ze hadden gezegd dat we om 7.30 bij de boot moesten zijn. De bediening was weer niet heel erg snel, maar om 7.30 gingen we op weg naar de boot, waar we 5 minuten later aan kwamen. Toen we op de boot zaten leek het of het nog harder begon te regenen dus waren we mooi op tijd. We zaten nu op een andere boot dan gisteren en deze had een aantal mooie autostoelen. Helaas waren deze net allemaal gevuld. Leonie zag gelukkig achterin nog een paar stoelen en gelukkig waren die wel vrij, dus vandaag geen harde houten bankjes, maar zachte autostoelen met veel beenruimte. Helaas ging de boot ook dit keer laat weg en wel om 9.45. Toen wij al naar de boot liepen kwamen sommige mensen net uit hun kamer en blijkbaar telde ze het aantal mensen voor we weg gingen. Ook deze keer was het 6 uur varen, maar deze gingen veel sneller voorbij dan gisteren. Nu konden we ook genieten van een mooie bootreis die iedereen zo aanbeveelt, maar op die houten bankjes is de reis echt niet om van te genieten.

We hadden een wat duurder hostel opgezocht in de Lonely Planet (15 tot 20 dollar) en na wat zoeken vonden we het. We willen namelijk een eigen badkamer met douche en wc en warm water, we blijven immers 3 nachten. Toen we er aan kwamen zeiden ze dat een kamer 25 dollar kost en toen we omdraaiden was het al 20, daar hadden we geen zin in. Toen we terug liepen kwam er weer iemand naar ons toe of we een kamer nodig hadden, meestal negeren we die mensen  maar nu gingen we mee. Het was het steegje in en de kamer kostte 4 dollar. We zijn in de kamer gaan kijken en het ziet er mooi uit, inclusief eigen douche, wc en warm water. De muren zijn ook van steen, wat hier wel eens niet het geval wil zijn en de bedden liggen goed. De kamer ligt niet aan de straatkant dus lekker rustig. De kamer bleek toch geen 4 maar 5 dollar te zijn. De 4 dollar kamers zijn op de begaande grond, maar die van 5 was goed. We hebben onze was afgegeven en zijn wat gaan eten. Om 20.30 (15.30 Nederlandse tijd) hadden we een afspraak om te chatten met Peter en onze ouders.

Vanochtend barstte om 5.00 uur een hoosbui los. Deze maakte ons allebei wakker waarna we besloten er maar uit te gaan en de bus van 6.30 richting Laos te nemen. Om 6.05 stonden we op het busstation en we hadden de bus vrij snel gevonden, waarna we een plaatsje zochten in de kleine bus. Het was maar goed ook dat we zo vroeg zaten, want al snel zat de bus vol en moest men gaan staan. We hadden nog niet ontbeten, dus kochten we twee van die bakken met noedels (dachten we) als ontbijt. Twee waren nogal ondefinieerbaar dus nam Jantien twee keer krab. Het bleken alleen geen noedels te zijn maar een soort van pap. Het smaakte niet onaardig, maar niet voor elke dag.

Om 8.50 waren we in Chiang Khong waar de chauffeur een tuktuk voor ons regelde met een mooie prijs. De tuktuk bestuurder vroeg of we naar een bureau wilden om het visum en de slow boat te regelen. We hebben daar niet echt op geantwoord, dus zette hij ons er toch af. De prijs is niet veel duurder dan als je het zelf doet dus besloten we het maar door het bureau te laten doen. We moesten ons paspoort afgeven en na 30 minuten hadden we een visum. We werden direct met de auto naar de oever gebracht waar we op zo’n smal, laag, lang bootje stapten die ons naar de overkant bracht, naar Laos. In Laos stond iemand van het bureau te wachten die op onze tassen pasten terwijl we ons bij de immigratie van Laos melden.

Na de nodige stempels gingen we in de rij staan om geld te wisselen, maar we werden door de mensen van het bureau gewenkt dat we op moesten schieten, dus dan maar geen geld wisselen. In de straat stond weer een auto te wachten die ons naar de boot bracht. We moesten nog zo’n 5 minuten wachten en toen kwam de mevrouw terug met de tickets en konden we de boot op. Op de boot was het al behoorlijk druk en we zaten niet zo snel een leeg bankje, wel zaten er veel mensen alleen op en kleine twee persoonsbankjes. We liepen nogmaals door het gangpad toen een vrouw een bankje naar voren ging zodat we een leeg bankje hadden. Het bleken ook Nederlanders te zijn. De bankjes zijn vrij smal en staan dicht op elkaar. Ook is de plank die als rugleuning dient recht boven het einde van de zitting geplaatst zodat je alleen recht op kan zitten. Om 11.00 zaten we op de boot, maar hij ging pas om 12.00 varen, toen hadden we al genoeg van die bankjes, maar we moesten nog 6 uur. Het uitzicht is wel mooi, maar je voelt de hele tijd het ongemak van de bankjes. Af en toe komt er een soort speedboot langs die ontzettend veel herrie maakt. De mensen op de speedboot hebben allemaal een helm op, oordoppen in en een zwemvest aan. De mensen op die boot zijn wel in een dag in Luang Prabang, maar zelfs de Lonely Planet raad het af dit te doen, vanwege de vele ongelukken die er mee gebeuren.

Om 18.00 legde de slow boat aan in een klein plaatsje, Pakben, waar we een kamer moesten zoeken. Leonie is samen met Petra, de vrouw voor ons op de boot, een hostel gaan zoeken terwijl Jantien met Bram op de bagage wachten. We hadden net alle tassen toen Petra en Leonie weer terug kwamen. Ze hadden een hostel met eigen douche en toilet op de kamer en het zag er schoon uit. Hert restaurant had een mooi uitzicht op de Mekong. In de kamer was het wel donker en het licht werkte nog niet, want de dieselgenerator stond nog niet aan. We zijn maar wat gaan eten in het restaurant. Het hostel had een huiskat die steeds bij Leonie van haar bord probeerde te eten en steeds weer tilde Leonie de kat van tafel en zette ‘m ver weg. Om 21.00 gingen we naar bed, want de wekker zou weer om 6.00 gaan.