Morgens werden we door de mensen die naar de zonopgang gingen kijken gewekt. Wij waren de dag ervoor extra voorzichtig om niemand wakker te maken, maar deze mensen waren niet te missen. Wij zouden om 8:00 gaan ontbijten en dan om 9:00 vertrekken tijd genoeg. Iedereen zat om 8:00 klaar voor hte ontbijt, maar het kwam maar niet. Iedereen die weg ging was na 30 minuten wachten maar zijn tas al aan het halen en de laatste dingen in pakken. Uit eindelijk kregen wij om 8:40 het ontbijt, wat snel werd gegeten door de vertrekken de mensen. We gingen uitendelijk toch nog om 9:00 weg. We waren alleen nog geen 5 minuten onderweg of onze boot lag stil vanwege koelwater problemen.

’s Ochtends werden we om 6.15 gewekt na een goed nacht in de druivende huisjes. We gingen met z’n zessen op weg, (wij drieen, Jeroen en Rhodee en een van de Djoser groep). Omdat we zo’n kleine groep hadden gingen we met de kano’s op pad in plaats van de motorboot. Jantoen ging bij Jeroen en Rhodee in de kano en Leonie en Peter gingen in een andere. Het kamp ligt naast/op een van de vele eilandjes en we gingen er dus omheen varen. We zagen al vrij snel een stel apen in de bomen spelen. Iets verderop zagen we twee grote vogels, het bleken ‘hornbill birds’ te zijn, deze zijn erg zeldzaam om te zien. Het aparte van deze vogels is het geluid dat hun vleugels maakt als ze vliegen. Het klinkt alsof je met een hele grote waaier aan het zwaaien bent, een geweldig gezicht.

Toen we weer bij het kamp waren was de rest ook wakker en konden we ontbijten. We kregen dit keer Amerikaanse pancakes, lekker maar niet zo als gisteren. Na het ontbijt hadden we een half uur om onze spullen te pakken, want er stond een wandeltocht van 3 uur naar een uitkijkpunt op het programma. We waren dit keer met z’n tienen. Na een kwartiertje varen gingen we weer aan land (vaste land) en begon de wandeling. We hebben weer vele dieren gezien, als eerste zagen we een kameleon. Hij bleef gewoon zitten en we konden van hem van alle kanten goed bekijken. Opeens zei onze gids dat we naar een boomtop moesten kijken, want daar kwam net zo uit vallen/vliegen. Hij is toen aan die boom gaan schudden en toen kwam er behalve bladeren iets overvliegen, al was het niet duidelijk wat dat was. Even later heeft onze gids een vliegende hagedis gevangen om ons van dichtbij te laten zien wat er nou net in die boom zat. De hagedis heeft vliezen tussen zijn arm en lichaam waarop hij kan zweven. Verder hebben we nog een groet eekhoorn, een grote vlinder, nog een kameleon en vele hagedissen gezien.

Het laatste gedeelte van de tocht moesten we klimmen over hele grote grove stenen, het deed een beetje aan lava stenen denken. De klimtocht was maar zo’n honderd meter, maar echt snel gaat dat natuurlijk niet. Toen we boven waren was het uitzicht fantastisch. Zelfs de mensen met hoogtevrees genoten ervan. Helaas zijn we niet heel lang daar gebleven, want erg comfortabel stonden we daar niet. Nu moesten we dezelfde tocht weer naar de beneden klimmen en dat was wel iets moeilijker dan omhoog, maar met een kwartier was iedereen weer beneden. Op de terugweg zat de kameleon nog steeds op dezelfde plek als toen we omhoog gingen. De tocht heeft in totaal 3 uur geduurd, 2 uur omhoog en 1 uur omlaag.

Terug op het kamp was iedereen al bezig met de lunch. Wij zijn eerst even het water in gesprongen, waarna we zijn gaan eten. De middag was vrij en iedereen heeft een beetje relax op het kamp rond gehangen. ’s Avonds hebben we weer gezamelijk gegeten en daarna vonden de thai het tijd voor een spelletje. Ze hadden een aantal stoelen in het rond gezet en daar moesten we op gaan zitten. Vervolgens moest iedereen om de schoot van degene achter gaan liggen om zo een rondje te vormen. Toen iedereen lag haalden ze een voor een de stoelen weg en uiteindelijk stonden/lagen we zelf zonder hulpmiddelen.

In een boomhut slapen is best een belevenis alleen hoor je van alles. Ten eerste hoor je alles wat er in de andere kamers gebeurd, dus ook als iemand snurkt, ten tweede hoor je alles van de natuur om je heen. Je hoort de hele tijd insecten en de wind door de bomen en dingen die we niet konden plaatsen. Helaas viel er ook met enige regelmaat iets op ons dak, waarschijnlijk iets uit de bomen, maar dat klonk erg hard op het golfplatendak. We werden om half acht gewekt en om acht uur hadden we ontbijt. Het was een hele toer om met de bagage de trappen af te gaan.

Als ontbijt kregen we lekkere pannenkoeken. Na een hoop pannenkoeken gingen we in twee busjes op weg naar het meer. In het airco busje zaten de mensen van Djoser en in de grote tuktuk zaten wij met nog twee mensen. Na een klein uurtje rijden stopten we bij een markt waar eten werd ingeslagen voor het kamp. Zelf hebben we wat fruit, crackers en slippers voor Peter gekocht. Nog een klein stukje rijden kwamen we aan de rand van het stuwmeer. Het meer is zo’n 35 jaar oud en heeft een oppervlakte van 475km2. We moesten alles overladen in twee boten, ook al het eten, waarmee we verder zouden gaan. Het viel ons op dat niemand van de Djoser groep het nodig vond om te helpen met overladen en dat maar ondermeer door een zwangere vrouw lieten doen.

We werden verdeeld over twee boten. In een boot zat de helft van de Djoser groep en naast die boot lag nog een andere boot. Die andere boot vond het een goed idee om zijn koelwater in de Djoser boot te lozen. Dit vonden wij erg grappig en wel terecht. We moesten een uur varen naar het kamp, maar dat ging zo voorbij, het uitzicht was geweldig. Het was 35 jaar geleden een groot regenwoud en daar hebben ze een stuwmeer van gemaakt. Nu bestaat het dus uit een groot meer met vele eilanden met regenwoud, erg mooi.

Het kamp bestaat uit een aantal drijvende hutten en een gezamelijke drijvende ruimte. Het zag er erg mooi uit. Er was ons verteld dat er misschien een probleem zou zijn met de kamer van Jantien, maar het was goed geregeld. Iedereen kreeg een standaard hutje, maar Jantien kreeg er een die twee keer zo groot was. Die hut wordt waarschijnlijk door de medewerkers vaak gebruikt en het is ook de plek van de katten. De katten hebben daar een kleine verhoging in gebruik. Er waren meerdere mensen jaloers op Jantien. Er is een wc op het eiland, maar geen stromend water. Als je je wilt wassen zal je in het meer moeten springen. ’s Avonds is er tot 23.30 electriciteit, maar dan ligt iedereen al op bed.

’s middags was er een wandeling naar een waterval van 1,5 uur. Leonie en Peter besloten op het kamp te blijven net als de hele Djoser groep, dus ging Jantien met nog twee andere (Rhodee en Jeroen) op pad. Er was ons door anderen verteld dat de waterval bijna helemaal droog stond en dat er niet veel te beleven was, maar dat viel reuze mee. Er was weliswaar weinig water, maar het was een mooie tocht. We zijn via de waterval omhoog gelopen naar het begin. We moesten van de gids op slippers lopen en dat was inderdaad wel handig, want we hebben tot ons knieen in het water gestaan. De waterval ging over limestone en dat is een aprte steensoort. Als het nat is, is het net schuurpapier en heb je dus veel grip. Als het droog is is er ook goed op te lopen, maar als het er net tussen in zit, dan is het erg glad vanwege de algen. We klommen daarom veel door het water omhoog. Limestone is eigenlijk gruis dat met de waterval naar beneden komt en dat hecht zich dan aan boomwortels. Die wortels verstenen dan en zo onstaan die steenblokken. Limestone heeft om die reden ook geen scherpe kanten, maar is overal vrij rond. Het was niet zo warm want we liepen de hele tijd in de schaduw van reusachtige bomen. Toen we bijna boven waren ging Jantien poseren voor de foto. Ze is in een beekje gaan staan, maar toen ze eruit wilde struikelde ze en kwam haar tas met videocamera gedeeltelijk in het water te hangen. Gelukkig waren alleen haar zonnebril en zakdoeken nat en had de camera niets. Alles bij elkaar was het een geweldige tocht.

Leonie en Peter hebben op het kamp heerlijk uitgerust en ’s Avonds hebben we allemaal goed gegeten. We gingen vroeg naar bed, want we zouden om 6.00 gewekt worden voor een ochtend boottochtje.

In de trein lagen Peter en Jantien beneden en Leonie boven. Leonie had boven nogal last van het licht en heeft eerst Peter een tijd wakker gehouden en om half drie zag ze beweging bij Jantien en dacht ik neem de volgende. Jantien had daar niet zo’n zin in en besloot van plak te ruilen, zodat Leonie toch nog wat slaap kreeg.

Om 5.50 zijn we opgestaan, want de trein zou om 6.30 arriveren, dat werd uiteindelijk 10 minuten later. Tegenover het station lag het cafeetje waar we ons moesten melden en na een snel ontbijt zijn we in een grote tuktuk gestapt met z’n vijven en in anderhalf uur naar Tree Tops gereden. We hebben een mooie kamer in de hoogste boomhut. Later kwam er ook nog een djoser groep van 10 personen.

Na de lunch zijn wij gaan wandelen naar een erg lege waterval. Hier hebben Jantien en Leonie pootje gebaden. Onderweg hebben een leguaan, hagenissen en nog een aantal insecten gezien.

Na de wandeling zijn we naar de apen tempel gegaan. Hier zitten veel apen die van alle bezoekers bananen kregen en er dus op zitten te wachten. Alle apen keken ons erg hoopvol aan, maar wij hadden in eerste instantie geen bananen, deze zaten in de auto met de djoser groep. Wij hebben dus rustig foto’s kunnen maken en kunnen rondkijken. Nadat de bananen waren gesignaleerd was er geen houden meer aan. De apen vlogen naar de bananen en de rustige sfeer was weg.

Hierna gingen we naar de boomhut waar we net voor de regen aankwamen. Snel even gedouched en wat kleren uitgezocht voor de twee dagen bij het stuwmeer van morgen. Na het douchen begon Jantien hard te zeggen dat er twee spinnen zaten in haar badkamer (erg grote, vind iedereen die hen gezien heeft). Leonie heeft hem eruit gekregen door de douche straal erop te zetten. Alleen daarna zat hij in de boomhut van Leonie en Peter. We hebben hem maar laten zitten. Hierna zijn we gaan eten en heeft Leonie nog gekeken om een vlucht te boeken i.p.v. met de nachttrein terug.

Om 12.30 (zes uur later dan in Nederland) zijn we in Bangkok geland op het nieuwe vliegveld. Er stond een lange rij voor de immigratie (waarschijnlijk vanwege Chinees nieuwjaar), maar uiteindelijk ben je een keer aan de beurt. De tassen van Leonie en Jantien lagen al naast de band, dus gingen we naar de Emirates – lost luggage. De vrouw wist van Peter zijn tas af en zei dat ie mee gekomen was, maar hij lag nergens. Toen moesten we ineens naar Air France, terwijl die de tas nooit gehad hebben. Op de balie van Air France stond wel een bordje met "Thonus", maar helaas ook hier geen tas. We zijn toen naar een andere balie van Air France gestuurd en die hebben 3000bath (+/- 75 euro) uitgekeerd, terwijl de Emiraten de tas kwijt waren geraakt en niet zij.

We zijn naar het hostel gegaan en daarna direct naar het winkelcentrum om schoenen en een zwembroek te kopen. We liepen net het winkelcentrum in en daar was een winkeltje midden in de gang waar ze schoenen verkochten. Het was er zo druk dat het leek of ze het gratis weg gaven. Gelukkig vonden we ‘stevige’ schoenen in Peter zijn maat. Nu nog een zwembreok, dus zijn we het eerste warenhuis ingegaan wat we zagen. Ook de zwembroek was snel begonnen alleen was die meer dan twee keer zo duur als de schoenen. Daarna nog even naar de supermarkt geweest en weer naar het hostel. Daar hebben we bij dezelfde winkel als een half jaar geleden broeken besteld. De verkoper herkende Jantien en nog en wist dat ze met haar zus was geweest (Leonie was een lakenzak aan het kopen).

We hebben daarna even op bed gelegen en onder de douche gegaan, waarna we gingen het trein station gingen. De trein stond er al, dus een uur voor vertrek waren wij al geinstaleerd. Om 19.30 vetrok de trein richting Tree Tops.