Vandaag gaan we naar de bergen naar de plaats San Cristobal. Hier komen verschillende indiaanse stammen om hun spullen te verkopen. Je kunt ook naar verschillende dorpjes gaan waar ze leven. Alleen staan ze daar niet altijd vrijwillig tegenover. Ze willen namelijk niet dat ze gefotografeerd of gefilmd worden, wat toeristen nog wel willen doen.
Maar eerst gaan we naar de twee watervallen die op de weg naar San Cristobal liggen. We aten wat op de kamer waarna we alle spullen pakken en naar beneden gaan waar we nog 20 minuten wachten voordat er iemand komt. Deze persoon zegt alleen dat we weer moeten wachten. Wat blijkt, er worden mensen naar ons hotel gebracht waarna we gezamenlijk in een busje vertrekken naar de eerste waterval Misol Ha. Deze is in de regentijd erg indrukwerkend, maar nu was hij op zich wel mooi maar niet indrukwekkend. Hij is vooral hoog. Wat wel leuk is dat je er achterlangs kan lopen. Je kunt ook in een grot kijken naar stalactieten en stalagmieten. Er loopt iemand met je mee om je de weg te wijzen en ze hebben zaklampen. Je moet hier natuurlijk wel wat pesoxe2x80x99s voor neerleggen, maar het is wel grappig. Ze zien ook in een vlek een heilige maar dat zagen wij niet echt. Hierna zijn we weer langzaam teruggelopen. Het was ook ineens erg druk geworden. Toen wij aankwamen waren wij de eerste en nu staat het helemaal vol met mensen. We zijn snel naar het busje gelopen zodat we ook een beetje vroeg bij de volgende waterval zijn. De volgende waterval Agua Azul is sowieso altijd drukker want hier komen de Mexicanen altijd om te relaxen en te zwemmen. De waterval heeft een hele mooie azuurblauwe kleur en heeft verschillende trappen. Je kan aan het einde van de trappen zwemmen. We hadden wel onze zwemspullen bij ons alleen was het water erg koud en we dachten dat we maar anderhalf uur de tijd hadden om rond te kijken en wat te eten. We hebben vanaf verschillende punten de waterval bekeken, waarna we wat gegeten hebben. Na het eten zijn we teruggelopen naar het busje waar bleek dat we nog een uur hadden. Leonie heeft nog met haar benen in het koude water gestaan. Peter heeft van een afstand zitten kijken met een lekker glas verse jus. Na een kwartier had Leonie het ook wel gehad met het koude water. Na nog wat gedronken te hebben en wat gekeken te hebben was het bijna tijd om terug naar het busje te gaan. Het busje zou ons naar de grote weg brengen alwaar we over moesten stappen op een lijndienstbus. We hebben dan ook maar 5 minuten in het busje gezeten waarna we bij de weg aankwamen. Na weer 5 minuten wachten kwam de lijndienstbus. In de lijndienst hadden we met alle toeristen de achterste stoelen. Alle stoelen stonden in de ligstand wat betekende dat je bijna niet op de stoelen kon zitten. De ruimte tussen de stoelen was niet echt veel. De weg was in het begin erg bochtig. Dit was zelf voor Peter aan de bochtige kant. Hij moest net als Leonie wat gaan slapen om niet echt ziek te worden. Aan het eind ging de rit wel erg langzaam, we hebben toen over 10 km een kwartier gedaan. Dit kwam door alle bulten op de weg. Deze liggen er zodat men niet te hard rijd maar op den duur leek het of ze om de 100 meter waren. Om half zeven uur waren we eindelijk bij het busstation waarna het een kort stukje met de taxi was naar het hotel. In het hotel werden we naar de kamer gebracht wat gelijk een grote teleurstelling was. Niet vanwege de grote of zo maar deze had geen raam. Leonie haat het als er geen daglicht de kamer binnen komt of een raam om te luchten. Gelijk naar beneden gelopen om te vragen voor een andere kamer, maar de vrouw achter de balie zei gelijk dat deze er niet was. Toen hebben we gevraagd of deze er morgen niet was. Hierop kregen we niet echt een antwoord en leek het dat we genegeerd werden. Hierna hebben we maar een smsxe2x80x99je gestuurd naar de noodtelefoon van de reisorganisatie in Mexico. Niet dat ze gelijk wat moesten regelen maar we hadden een klacht en dat moet je melden. We hadden het gevoel dat we werden uitgelachen bij de receptie en de kamer was niet echt wat we verwachten.  De man van de reisorganisatie belde gelijk terug waarna hij gebeld heeft met de receptie. De receptie zei dat het een misverstand was door de taalverschillen. Dat was niet het geval volgens Leonie want ze had ook kunnen zeggen no comprendo, maar dat was niet gezegd. Wat hij wel geregeld had was dat we morgen een andere kamer kregen met een raam. Nadat dit was opgelost zijn we wat gaan eten.