McLeod Ganj We hadden weer om 10 uur afgesproken en kwamen elkaar om die tijd tegen op de trap. We gingen bij hetzelfde tentje als gisteren ontbijten. Na het ontbijt is Jacqueline uitgecheckt. Jantien houdt haar kamer aan, ook al stappen we vanavond in de nachtbus. De kamer kost 330 RS = 4,95 euro. Voor die prijs houdt ze liever nog een kamer voor de dag. We gaan eerst kijken of we de bus van Manali naar Leh kunnen boeken. Dit kan online, maar vaak heb je daar een Indiase creditcard voor nodig. We gaan naar een kantoortje dat privé-bussen, dus niet vanuit de overheid geregeld, boekt. Hij had aangegeven dat hij voor een kleine vergoeding de kaartjes voor de overheidsbussen boekt. Helaas lukt dit niet. Hij zegt dat er voor dinsdag geen plaatsen zijn. Dit vinden we gek, want op een andere site is de bus helemaal leeg. Later blijkt dat er helemaal geen bus gaat op dinsdag. We lopen door op weg naar Bhagsu. Dit is een dorpje 2 km van McLeod Ganj aan de andere kant van de berg. Het is niet echt een rustige wandeling. Er komen veel toeterende auto’s langs en er loopt een jongen bij ons in de buurt met hardop muziek van zijn telefoon. We lopen er wel makkelijk naar toe. Aangekomen in Bhagsu ben je in een andere wereld. Er zijn veel dure/duurdere hotels, bredere wegen en meer auto’s. Het gemoedelijke wat McLeod Ganj heeft is hier nergens te bekennen. We lopen door de winkelstraat, langs een tempel en komen dan bij de waterval. In de waterval zijn best veel mannen, vrouwen ziet je uiteraard niet in het water. Het is zo’n 28 graden, dus het water zal best verfrissend zijn. Onderweg naar het begin van de waterval wordt ons vaak gevraagd om op de foto te gaan. In het begin doen we dit wel, maar na zo’n 30 foto’s zijn we het zat. In Bhagsu lijken alleen Indiase toeristen te zitten. De buitenlandse toeristen zitten blijkbaar in McLeod Ganj. We lopen niet helemaal naar boven, want daar moet je over een grote steen klimmen, waar een rij voor staat om dat te doen. We besluiten terug te lopen naar McLeod Ganj. In een klein uurtje zijn we er. We stoppen bij een winkel met kettingen waar we al eerder zijn geweest. Jacqueline had ze opdracht gegeven voor twee armbanden en die hebben we opgehaald. We lopen door, halen de laptop en gaan wat eten in Jimmy’s Italian kitchen. Hier hebben ze gratis wifi, vandaar de laptop. Jacqueline probeert nu zelf om de buskaartjes naar Leh te boeken, maar het loopt vast. Er staat echter een telefoonnummer op de site en die belt ze. De man zegt dat hij de kaartjes wel kan boeken, maar dan moeten we naar Dharamsala, 10 km met de weg de berg af. We besluiten een gedeelte taxi (jeep) te nemen, 10 RS = 0,15 euro. We zitten met z’n tweeën naast de bestuurder, waar eigenlijk drie mensen moeten zitten, hoe? Stapelen lijkt de enige oplossing. Achter ons zitten vier mensen en op de achterbank weer vier. In een klein half uur is de taxi beneden. We moeten even zoeken naar het hotel waar het boekingskantoor zit. De man vertelt dat er om de dag een bus van Manali naar Leh gaat met een overnachting in een tentenkamp bij Keylong. De bus doet er namelijk twee dagen over om de 475 km af te leggen. De overnachting en eten zijn inclusief voor 2000 RS = 30 euro. We kunnen kiezen uit maandag, maar dan op de achterste bank van de bus of woensdag met de keuze waar we willen zitten. Jacqueline ziet de achterbank eigenlijk niet zitten. Jantien wil graag naar Ladakh en niet te lang in Manali blijven. We besluiten voor maandag te gaan. De man probeert de tickets te boeken, maar krijgt dezelfde foutmelding als Jacqueline ’s middags. De plaatsen worden nu wel door het systeem een half uur vast gehouden. We besluiten iets te gaan drinken en om kwart over 5 weer naar het kantoor te gaan. Eigenlijk zijn ze dan al dicht, maar voor ons blijven ze open. We drinken wat in een klein wegrestaurantje, waar op de tv de cricket wedstrijd India-Sri Lanka te zien is. Als we om kwart over vijf het kantoor binnen stappen is alles gelukt. We betalen de kaartjes en gaan op zoek naar een gedeelte taxi omhoog. We mogen nu niet op de voorste bank zitten, want dan past er geen derde bij. Als er drie Indiase vrouwen op de voorkant worden gezet, valt op dat er een ongeveer op de schoot van de chauffeur zit en een met de rug tegen de deur aan zit. Zij passen dus ook niet normaal met z’n drieën op de voorbank. We zitten nu helemaal achterin tegen elkaar aan gepropt. In weer een klein half uur rijden we naar boven. Jantien gaat naar de hotelkamer, terwijl Jacqueline nog wat rond gaat lopen. Om half zeven zien we elkaar weer in de hotelkamer van Jantien. Ze heeft ondertussen alles in de rugzak gekregen, die aanmerkelijk lichter is dan de vorige keer. Dit komt natuurlijk omdat er spullen naar huis gestuurd zijn. Jantien checkt uit en we lopen richting de bus. Het is maar vijf minuten lopen. We moesten er om 20 uur zijn, maar dat halen we ruim. De bus staat er, maar we moeten wachten voor we erin mogen. De bus blijft half leeg, maar we hebben redelijke plekken, aan de voorkant van de bus. De man die de tassen in de bus legt zegt tegen iedereen dat het 10 RS (= 0,15 euro) kost per tas. Iedereen vindt dit vreemd, maar later komt hij het geld wel ophalen in de bus. We betalen maar en laten het verder. Om stipt 20.30 rijdt de bus weg. Het is een rit met veel bochten en ik heb niet het idee dat er iemand geslapen heeft. Om de twee uur stopt de chauffeur om wat te eten of thee te drinken. De meesten blijven na de eerste stop gewoon in de bus zitten. Het is best warm in de bus, maar met een aantal ramen open is het goed te doen. De stoelen kunnen erg ver naar achteren, maar vanwege de vele bochten in de weg ligt dit toch niet zo fijn. Je ligt namelijk niet stabiel en je moet jezelf op z’n plek houden. Dit alles maakt het ongeveer onmogelijk om te slapen.