We gingen weer om 7.00 uur uit bed, maar het was dit keer een stuk minder koud. Onze slaapkamer had niet zoxc2xb4n haast en kwam al laatste naar het ontbijt. Het was een erg luxe ontbijt, want er waren goed gekookte eieren. Om 8.15 gingen we op weg naar de zoutvlakte. Het was maar een klein stukje rijden en alles om je heen is wit. Het is een geweldig gezicht en je kunt er geweldige trucage fotoxc2xb4s maken, wat we dus ook gedaan hebben. Na de eerste fotosessie reden we verder naar een eilandje midden op de zoutvlakte. Het eilandje zat vol met cactussen en biedt een mooi uitzicht. Ook hier hebben we met de fotocamera gespeeld en weer aparte fotoxc2xb4s gemaakt. Na vijf kwartier rondgelopen en geklauterd te hebben gingen we weer de autoxc2xb4s in om iets verder op de zoutvlakte weer te stoppen. Dit keer kon je de mooie zeshoeken zien die het zout maakt. We hebben heel even van deze natuurpracht genoten toen we aan de volgende fotosessie begonnen. Dit keer was het de bedoeling om springend gefotografeerd te worden, zodat het lijkt alsof je zweeft. Ik moet zeggen de fotoxc2xb4s zijn aardig gelukt.

De volgende stop was bij het zouthotel, maar we in het zonnetje geluncht hebben. Nadat we de lunch snel hadden opgegeten hebben we een aantal zeer geslaagde trucage fotoxc2xb4s gemaakt met een colafles. De mensen die in de buurt stonden keken een beetje vreemd naar het geheel, maar snapten het toen ze de foto zagen. Het zouthotel zelf is helemaal van zoutgemaakt. Het ziet er grappig uit, maar ik zou er nooit willen slapen. Het is koud, vochtig en niet al te schoon.

Nu was het eind om de zoutvlakte te verlaten, maar Karin en Jantien hadden het gevoel dat ze te veel energie hadden en in plaats van dat ze in de auto stapten renden ze de zoutvlakte over. Echt ver zijn ze niet gekomen, want je bent binnen no-time buiten adem en toen reed de auto al langs. Ze zijn toen weer in de auto geklommen om wat op adem te komen. Aan het eind van de zoutvlakte stopte we bij een hoop kleine zoutbergjes. Hier wordt het zout gewonnen voor omgeving. Ze maken eerst van die kleine bergjes, waardoor een hoop water naar beneden zakt. Daarna scheppen ze het zout op een vrachtwagen waarna ze het naar een fabriekje brengen die het zout verder droogt. Het zout wordt daarna nog gemalen, zodat alle brokken eruit zijn en dan wordt het verpakt. Vijftig kilo zout kost 1 dollar. Om alles wat duidelijker te maken hebben ze een kleine demonstratie gegeven. Ze hadden ook allerlei dingen van zout die je kon kopen, dus heeft Jantien dobbelstenen van zout gekocht.

Hierna gingen we naar een treinenkerkhof. De treinen hier waren helemaal verroest en het gaf een nogal trieste indruk. Iedereen was direct bezig om een manier te bedenken hoe deze treinen weer als oud ijzer op de markt gebracht kunnen worden, aangezien China de hele wereldmarkt leeg koopt. Waarschijnlijk maakt het transport het toch niet rendabel. Daarnaast is het natuurlijk ook zo dat ze in Bolivia ruimte genoeg hebben, dus niemand heeft er last van.

Om vijf uur kwamen we aan in het hotel en iedereen had zich verheugd op wat warmte en vooral een warme douche, maar helaas. De douche was op een enkele kamer na, net niet koud of er kwam zo weinig water uit dat je de warmte niet kon voelen. Het hotel zelf was ook niet al te warm. Op de binnenplaats stond wel een terraswarmer, maar vanwege de gascrisis nog er maar een klein beetje gas verbruikt worden. Uyuni zelf straalt ook geen warmte uit. Het zijn hele brede straten met allemaal betonnen gebouwen. Zeker als de zon ondergaat is het nog minder. daarnaast helpt de wind ook niet mee.

We zouden met z`n allen gaan eten in de pizzeria bij het hotel, maar we konden er pas vanaf 19.30 terecht om te eten. Wel bleek onze tafel al gereserveerd, dus zijn we met z`n allen al in de pizzeria gaan zitten met thee of warme chocolademelk. Jeanine en Jantien besloten een groot stuk cake met de naam xc2xb4dead by chocolatexc2xb4 te delen. Omdat andere groepen op zich lieten wachten mochten wij al vast bestellen. Je moet aan de counter bestellen en betalen en dan krijg je een nummer mee en als je eten klaar is komen ze het brengen. Jantien deelde dit keer ook een pizza met Jeanine en die ging helemaal op (op wat korstjes na), Peter had een kleine pizza en Leonie ging voor de pasta. De rest van de avond is iedereen in de pizzeria blijven zitten totdat je naar bed ging.