Om 7.00 uur was er ineens activiteit bij ons op de kamer en ging iedereen zijn bed maar uit. Op de tafels stond de rotzooi van de vorige dag nog en in een kopje waar nog een beetje thee in zat was nu een bevroren laagje te zien. Het was dus best koud geweest vannacht. Na een simpel ontbijt vertrokken we om 8.10 weer in de autoxc2xb4s voor de volgende etappe. De eerste stop was een stenen boom. Het valt niet eens op dat het boom is als je verkeerd staat. Om een beetje warm te worden had Jantien bedacht om een rondje te gaan rennen, maar dat valt erg tegen op ruim 4000 meter hoogte.
Tijdens deze rit hebben we ook nog vele vicunaxc2xb4s en flamingoxc2xb4s gezien. Er was een meer dat bijna helemaal gevuld was met flamingoxc2xb4s. Er waren twee soorten, de bekende roze, maar ook een grijze variant. We reden nog langs een vulkaan die constant rook uitspuwt, maar het lijken net plaatselijke kleine wolken.
De lunch was dit keer meer een picknick. Op deze plek stoppen vele tours en in die buurt zijn regelmatig een of twee vossen te zien. Ze komen het overgebleven eten opeten als de groepen vertrokken zijn. Dit keer was er een vos te zien, die gewillige voor de video en fotocamera poseerde.
Na de lunch vervolgde we onze weg, totdat we ineens nog maar een andere auto zagen. We hebben een tijdje gewacht en aan een passerende auto gevraagd of zij een auto met pech hadden gezien, maar dat was niet het geval. Het bleek dat ze een andere route hadden genomen, zij waren linksom de berg gereden en wij rechtsom. Iets verder kwamen we bij een verlaten dorp wat een legerpost blijkt te zijn, er was echter niemand te zien. Martijn is uit de auto gestapt en heeft toen zelf de slagboom maar omhoog gehouden, zodat we konden passeren. Net na deze slagboom gingen we een spoorlijn over. Dit was vroeger een veel gebruikt spoor, maar momenteel rijden er maar enkele treinen per week. Het spoor loopt van Uyuni naar Chili en je kunt over het spoor heel ver kijken. De rit zelfs was erg leuk en vooral het laatste stuk. We deden een poging om met de liedjes van de IPod mee te zingen, die was vast heel vals maar daarom niet minder leuk.
Om 17.45 kwamen we bij onze slaapplaats (3700 meter) aan die iets luxer was dan gisteren. Dit keer kregen we twee grote slaapkamers toegewezen met in elke slaapkamer een douche en toilet. Helaas bleek ons toilet stuk, maar dat werd heel simpel opgelost. Het toilet bleek niet door te spoelen, dus werd er een grote ton met water neer gezet met daar een maatbeker in. Het toilet van gisteren was niet veel anders. Om 18.30 zou er warm water zijn er het was onduidelijk voor hoelang, dus hadden we bij ons op de kamer een systeem bedacht om zo snel mogelijk te douchen. We waren een geoliede machine die het estafettesysteem bedacht had kunnen hebben. Binnen een half uur hadden zeven mensen onder de, net van de kou af, douche gestaan. Nummer acht deed er alleen net zo lang over als de anderen bij elkaar.
Om 20.00 gingen we eten en het blijft verbazend wat voor een goede maaltijd de kokkin kan maken met maar twee kookpitten en weinig ruimte. Het licht zou weer om 21.00 uur uit gaan, maar het werd verlengt naar 22.00. Helaas mocht de gaskachel niet aan, want er is een gas tekort. Er zijn protesten in Sucre en La Paz en de wegen worden soms geblokkeerd. Sucre is de officiele hoofdstad, maar de regering zetelt in La Paz. De mensen in Sucre voelen zich achtergesteld en veel mensen zien La Paz ook als de hoofdstad. In ieder geval het was ook deze keer weer koud al was het iets minder dan gisteren.
Dit keer ging alleen Leonie vroeg naar bed om met een hoofdlampje haar boek te lezen. Peter en Jantien zijn met Jeanine, Karin en Martijn een portje gaan kaarten. Dit was best grappig, maar je kaarten bij kaarslicht lezen is niet makkelijk. Na een tijdje waren we het zat en zijn we op de laptop van Martijn naar een show van Chris Rock gaan kijken. Toen de batterij het voor gezien hield deden wij dat ook maar en gingen naar bed. Deze slaapplaats was trouwens beduidend warmer dan die van gisteren.