Vanochtend moesten we om 6.15 ontbijten, zodat we om 6.50 alles in de bus zouden hebben, het wordt dus steeds vroeger opstaan. Gelukkig is dat geen probleem, want vanwege de jet-lag zijn we toch steeds om 4.00 wakker. Vandaag gaan we een hele dag in een bus zitten op weg naar Arequipa. Dit jaar is dit voor het eerst, vorige jaren namen ze de nachtbus en wij vinden het erg jammer dat dat veranderd is. Koning Aap heeft een nieuw beleid en alles moet luxer, maar wij snappen niet dat een hele dag in een bus zitten als luxer beschouwd kan worden. Deze rit betekent alleen dat je een dag minder heb om alles te bezoeken.
Na zoxc2xb4n 2,5 uur rijden kwamen we bij een kaal en kil restaurent waar we koffie moesten drinken. Persoonlijk (Jantien) vond ik net of ik met een busreisje met bejaarden mee was. Ik miste alleen het appelgebak. Behalve koffie of thee was er ook niets te drinken, dus heb ik naar buiten zitten staren en een poging gedaan niet te bevriezen. (gisterenochtend was het erg koud in de bus, maar nu was het alleen nog koud, maar prettig is anders).
Na weer een paar uur rijden stopten we in een dorpje voor het middageten. We werden bij een tent afgezet die meer dan he dubbele vroeg dan het restaurant van gisteren terwijl die in een toeristische plaats is. Ik werd steeds chagerijniger. Voordat we bestelden zei Martijn dat hij gehoord had dat er blokkades op de weg 40 km voor Arequipa waren. Voornamelijk leraren zijn in staking voor een beter salaris en betere scholingsmogelijkheden en bij stakingen horen wegblokkades. We moesten ng tot 15.00 wachten voor meer nieuws.
Het eten was voore Jantien geen succes. Zij had een broodje kaas besteld en zowel het brood als de kaas was zurig. Ze heeft ook niet meer dan 5 happen genomen. Het eten van Peter en Leonie viel meer in de smaak. Jantien werd zelfs nog aangemoedigd met treintjes en andere kleutermerthodes, maar het wilde niet lukken.
Na het eten zijn we door het stadje gaan lopen en een paar straten verder vonden we een internetcafe. Het bleek alleen niet echt te werken en omdat het bijna 15.00 uur was gingen we weer terug naar de bus. Bij de bus bleek nog geen nieuws en Jantien en Leonie gingen nog een poging wagen voor internet in een ander cafe nog geen 100 meter van de bus. Ze hadden dit gemeld bij Martijn en bij Peter. Hier werkte het internet wel en hebben ze met het thuisfront gechat.
Na een half uur komt Peter binnen stormen met de opmerking dat de bus twee straten verderop op ens staat te wachten. Peter had het tweede cafe blijkbaar niet gezien en dacht dat ze weer naar het eerste cafe gelopen waren. We hebben toen snel betaald en alles afgesloten en zijn naar de bus gerend. In bus was eigenlijk nog steeds geen nieuws, behalve dat de blokkades misschien om 17.00 zouden worden opgeheven.. Om 17.20 kwamen we bij de blokkade aan en hij stond er nog. Het was inderdaad de bedoeling geweest om om 17.00 te stoppen, maar ze hadden zich bedacht. Marijn is naar voren gerend om te kijken hoe het was. Het was over het algemeen rustig, maar het kon zo veranderen en dan werden de stokken en stenen weer gepakt. Terwijl wij aan het wachten waren kwam er ineens van rechts een pick-up gevolgd door een vrachtwagen. Deze had via de landerijen en zandwegen de blokkade omzeild. Er is veel gepraat met onze buschauffeur, Marijn en de bestuurder van de pick-up en toen werd er besloten dat wij het ook gingen proberen. Achter ons stond een Djoser-groep (dezelfde van de Nasca lijnen) en die zu ons ook volgen. Om 18.45 begonnen we aan onze omweg. Het eerste stuk zou het moeilijkst worden en dat was ook zo. Het was noet vlak, maar gelukkig kon onze chauffeur goed rijden en kwamen we er vrij makkelijk langs. De wegen erna waren zandwegen en dat reed best goed alleen had je het zonder gids nooit gevonden en zeker in het donker niet.
Tijdens deze rit werd onze chauffeur gebeld en dat leek ons geen goed idee, maar hij dacht dat hij alles kon. We moesten het spoor oversteken, maar we reden nogal hard. Peter zat voorin en begon heel hard SPOOR te roepen waarop de chauffeur zijn rem net op tijd in trapte. Martijn kreeg de telefoon en was die ook niet van plan die af te geven voor we weer op de normale weg zouden zijn. Onderweg hebben we nog een auto meegenomen in ons treintje, hij was de weg kwijt geraakt in het donker, tussen alle zandwegen. Om 19.35 kwamen we weer op de gewone weg. Onze gids wilde niets hebben, zijn broer woont in Frankrijk en hij is zelf wel eens in Nederland geweest. Hij was erg blij ons te kunnen helpen.
Nu konden we weer doorrijden alleen om 20.45 stonden we weer voor een nieuwe blokkade. Na wat gepraat te hebben zagen we om 21.15 dat er een vrachtwagen door heen was. Hierop ging iedereen rijden, maar naar 5 minuten stonden we weer stil alleen nu wat dichterbij de echte blokkade. Er bleek niet zoveel aan de hand te zijn alleen er lagen grote stenen op de weg. Martijn heeft samen met Jetse (een van de groep) de stenen aan de kant geschoven zodat we om 21.30 eindelijk naar Arequipa konden rijden. Om 21.50 waren we in het hotel en we zijn direct naar de kamers gegaan. Op de kamers hebben we nog wat fruit gegeten en daarna zijn we gaan slapen.