’s Ochtends om 7.00 uur worden we gewekt door gezang van Joe. Als ontbijt krijgen we toast met omelet en jam. Om 8.00 gingen we weer op pad. Vandaag zou minder steil worden dan gisteren, maar we begonnen al weer met een soort glijbaan. Al na 20 minuten moesten we checken of we bloedzuigers hadden. Jantien had er 4, 2 op haar schoenen en 2 op haar sokken. Leonie had er geen een. Weer 20 minuten later had Leonie een hele grote op haar schoen zitten en Jantien een kleintje (1 a 2cm). Toen vertelde Joe pas dat die beesten niet van insectenspray houden, dus hele bussen leeggespoten op sokken en schoenen. Weer verder geglibberd op af en toe hele steile paden. Bij weer een bloedzuigers controle bleek de insectenspray te helpen. De bloedzuigers waren niet weg,aar het waren er aanzienlijk minder. Wel had Jantien nu een hele grote op haar schoen (4 a 5cm). Jantien loopt zoals gewoonlijk achteraan en staat niet meer zo stevig op haar benen na gisteren. Bij een soort grote glijbaan valt ze een soort van gecontroleerd op haar handen. Leonie doet het wat dat betreft beter, zij is nog geen een keer gevallen. Na twee uur stoppen we bij een klein dorpje waar we 20 minuten rusten. Daarna gaat het weer hard omhoog. Het is nog zo’n 40 minuten naar het olifanten kamp. Op 5 minuten van het olifantenkamp moeten we steil naar beneden. Op een gegeven moment hangt Jantien aan een boom zoekend naar grip met haar voeten. Als ze die eindelijk heeft gevonden staat er een Thai naast haar die haar aan het handje naar beneden helpt. Gelukkig hebben we na het dorpje geen bloedzuiger meer gezien.

Na drie en half uur zijn we bij het olifantenkamp (11.30). Nu is het tijd voor lunch. We krijgen noedels met paksoi, het is lekker zout, wat handig is in deze hitte. Om 13.00 begon ons olifantenritje. Je moet eerst om een houten stallage klimmen en vervolgens op de olifant z’n hoofd stappen om in het bakje te komen. De olifant moest eerst een steil stukje naar benenden naar de rivier, waarna hij gewoon in de rivier of op de oever (als het kon) bleef lopen. Deze rit duurde ruim een uur. Omdat het water te hoog staat kon die olifant niet door lopen naar het dorp, dus moest wij nog 20 minuten lopen. Het dorp is stijf tegen de helling gebouwd, dus de paden zijn weer erg steil. Wel hebben we het mooiste uitzicht van alle huizen. Net toen we binnen waren begon het weer te regenen (voor het eerst vandaag). Nu moeten we nog een half uur wachten en dan is er genoeg regenwater zodat we kunnen douchen. Douchen bekent hier water over je heen scheppen met een kommetje. Het water pak je uit een grote plastic ton vol regenwater. Het toilet doorspoelen gaat trouwens hetzelfde.

’s Avonds kregen we kip masala, het is geel en smaakt best goed. Terwijl iedereen een beetje loopt te rommelen komt Leonie uit de "slaapkamer", weer een grote ruimte op palen, het terras (overdekt stuk voor de kamer) op. De trap heeft hele grote stappen en de laatste is net wat groter dan de rest en daar verliest Leonie haar evenwicht. Landend op het terras valt ze naar recht naar de volgende trap. Ze probeert zich nog vast te houden aan het hek, maar houdt het niet en ze komt zes treden lager terecht. Gelukkig valt alles mee, ze heeft veel blauwe plekken en een grote bult op haar voorhoofd, maar niets gebroken of gekneusd.

Deze avond bleven we wat langer op, tot een uur of 22.00. Een gids van een andere groep, Woody (hij lacht als Woody Wood Pecker) brengt zijn gitaar en er wordt veel en vals gezongen. De matrassen zijn dit keer 5 cm, maar voelen hetzelfde, je voelt ze niet.