’s Ochtends gaan we ontbijten bij een hostel iets verderop. Daar hebben ze namelijk een buffet en zijn we snel klaar. Om 9.35 worden we als eerste van 8 mensen opgehaald. Twee Denen, twee Nieuw-Zeelanders, een Japanner en wij met z’n driexc3xabn (inclusief Grietje). Terwijl we bij het tweede hostel staan komt Grietje erachter dat ze haar voucher heeft achtergelaten in het hostel, dus keren we weer terug. Na een lange rit in een kleine versie van onze legertruck (twee banken tegenover elkaar evenwijdig aan de rijbaan) komen we om 12.00 bij een huisje. Daar krijgen we lunch. Om 13.00 beginnen we met lopen naar een waterval dus moeten we alles ook weer terug. Het is regentijd hier en dat is vooral te merken aan de paden. Het zijn een soort zeskamp uitdagingen om die dingen zonder vallen op de komen. We glibberen naar boven tussen de modder, rode aarde en glibberige stenen. Als Jantien op een bamboebrug gebeten wordt door mieren en op de steen erna naar haar vingers kijkt, ligt ze ineens languit op een grote gladde steen. Omdat er nergens een richel of andere oneffenheid is blijft ze liggen en na een beetje kruipen komt ze eindelijk overeind. Nog een paar meter en we zijn bij de waterval. De waterval is wel aardig, maar in Patagonixc3xab waren ze mooier en Jantien vond het de klim niet waard, Leonie vond het wel leuk.

Na 10 minuten boven gestaan te hebben, gaat Leonie als eerste naar beneden gevolgd door Jantien. Bij de bamboe brug aangekomen laat Jantien haar ene been langzaam over de steen glijden met de hoop dat ze grip krijgt, dat krijgt ze niet en ze ligt voor de tweede keer. Dit worden hele mooie blauwe kniexc3xabn. Leonie loopt glibberend naar beneden maar komt heelhuids aan. Jantien wandelt achter haar, ook glijdend en glibberend, maar heeft minder geluk. Terwijl het weer is gaan regenen moet ze over een grote boomstam stappen die op de weg ligt. Die boom is ongeveer 1.20 meter doorsnee. Terwijl ze een been over de boomstam zet hopend om grond verliest ze haar evenwicht en valt met haar rug naar achter in een hoop groen. Tijdens de val breek ook haar bamboe wandelstok, die juist zo handig is voor houvast. Na een half uur dalen zijn we weer beneden. Dit is voor het eerst dat dalen net zo lang duurt als klimmen.

Het eerste wat we moeten doen is kijken of we bloedzuigers hebben, Jantien heeft er 1 op haar been en Leonie heeft niks. Na dit avontuur snappen jullie wel dat Jantien dit helemaal geweldig vindt.

Om half twee rijden we weer weg richting het nationale park. Om half vier stappen we weer uit en iedereen krijgt een zwemvest voor de derde dag mee. Na 5 minuten komen we bij warm water bronnen, zijn wel leuk om te zien, maar we willen toch wel door, want je moet voor het donker bij je bestemming zijn. Het is weer glibberig en erg steil. Je hart doet minimaal 200 slagen per minuut in deze vochtige omgeving. Het is gelukkig niet zo warm, ik denk 25 graden, het blijft moeilijk gokken. Om een uur of vijf bereiken we het dorp. Weer moeten we checken op bloedzuigers, maar nu hebben alleen anderen ze.

Het dorp bestaat zo’n 10 hutten, dus 10 families. Om 18.00 heeft onze gids Joe avondeten gemaakt, zoet-zuur met rijst. Na het eten gaan we om een kampvuur zitten en om 19.00 gaat Jantien naar bed, zitten is te pijnlijk voor haar rug. Om 20.00 komt de rest ook. Het klinkt vroeg maar het voelt zo laat daar. Het is om 19.00 al pikdonker.

We slapen in een grote ruimte met hele dunne matjes op de grond. De matjes zijn ongeveer 2 cm dik. De hut staat op poten om zo enge beesten buiten te houden. De matjes zijn meer voor de sier, want het voelt net alsof je op de houten vloer ligt zonder.

Alles is hier van hout, behalve de wc. De wc is in een houten hutje met betonnen vloer. In het midden van de hut ligt een porseleinen sta-wc, ziet er erg vreemd uit.

Vanochtend werden we om 8.00 uur uit ons bed gehaald door de meneer van de trein. Veel waren al wakker, maar Jantien lag nog in d’r bed. Nadat we eruit waren lenzen hadden ingedaan en haren gekamd, was ons bed nog niet terug veranderd in twee stoelen, dus heeft Leonie dat zelf even gedaan. De meneer van de trein was daar niet heel erg blij mee, maar hij zat met een mp3-speler (of zoiets) te spelen.

Om 9.35 waren we in Chiang Mai, we namen met z’n driexc3xabn (inclusief Grietje) een taxi naar Awana sleep. Daar aangekomen hebben we snel onze spullen neergezet en zijn we op weggegaan naar het bureau van de trekking om te vragen of die een dag eerder kan. Na een wandeling van een half uurtje kwamen we bij het bureau. Het is hier trouwens nog steeds warm, maar minder warm dan in Bangkok. De trekking kon niet verplaatst worden, want er waren niet genoeg gidsen. Wat wel kon is dat we met een andere toer mee zouden gaan die iets soortgelijks doet, mar wel in een ander gebied. Dit hebben we maar gedaan, want anders kunnen we namelijk niet naar het olifantencentrum.

Morgen worden we nu om 9.30 bij het hostel opgehaald. We gaan nu naar 3 bergstammen in plaats van 5 en misschien is deze tocht iets zwaarder. Het aantal uur lopen is hetzelfde, maar misschien is het wat steiler. We zien wel. We lopen niet meer dan drie uur achter elkaar, dus het moet te doen zijn, zeker met 25 tot 30 graden en bewolkt. Het is wel erg vochtig, maar dat is het hier altijd in deze tijd van het jaar.

Wat we vanavond gaan eten is nog niet helemaal duidelijk. We kunnen kiezen uit erwtensoep, hutspot of kroketten. Waarschijnlijk wordt het biefstuk met friet. Het hostel is namelijk van een Nederlander uit Mijnsheerenland, al heb ik ‘m nog niet gezien. Ze hebben dus een speciale Nederlandse kaart, persoonlijk vind ik (Jantien) dat wel grappig.

Vanavond gaan we nog naar de Night-Bazaar en dan onze spullen inpakken voor de driedaagse trekking. Daarna pakken we de bus naar Lampang naar het olifantencentrum waar we de dag erna verwacht worden.

Vanochtend zijn we naar het vliegveld gegaan waar we om 9.00 uur al waren. We wilden expres vroeg zijn zodat we er nog voor konden zorgen dat mijn tas met de volgende vlucht mee zou gaan. We hadden het kantoor van de Emirates snel gevonden, ondanks dat het goed verstopt zit. Toen we geholpen werd en vertelde dat mijn tas kwijt was en ik de papieren gaf, moesten we uiteraard even wachten. Daarna kwam het goede nieuws, mijn tas was om 8.00 geland. We werden door een medewerker meegenomen door de douane, via een zij-ingang en daar lagen een heleboel tassen, maar niet die van Jantien. Wel kwam er een nieuwe kar met tassen aan en daar stond de mijne. Na een handtekening voor ontvangst konden we al weer weg, om 9.45 zaten we al weer in de taxi. Nu op weg om de treinkaartjes op te halen.

Toen we weer in de taxi zaten met de treinkaartjes bleek dat die voor morgen waren en Leonie dacht voor vandaag. In het hotel blijkt dat Leonie zich een dag verrekend heeft en we zijn naar het station gegaan om de treinkaartjes te ruilen. We zitten nu niet meer bij elkaar, maar wel in dezelfde wagon.

Ondertussen was het tijd om iets van Bangkok te gaan bekijken. We hebben een bezoek gebracht aan het Koninklijk paleis, de grootste liggende Boeddha en nog een tempel complex. Leonie haar broek bleek te kort voor het palies, dus moest er een rok over heen. De Boeddha is zo groot en ligt zo ingebouwd dat een foto nemen heel moeilijk wordt. We hebben ook nog, voor geluk, muntjes in vele bakjes gegooid. Langs de wand staan een heleboel metalen bakken op een rij. Als je een schenking doet, krijg je een bakje met muntjes die je vervolgens in de bakjes moet doen. Het tempel complex was erg rustig en niet echt bijzonder. We hebben nu al zoveel Boeddha’s gezien op een dag dat het wel genoeg is. We zijn terug gegaan naar het hotel en hebben de tassen ingepakt en wat gegeten. Momenteel zitten we op het station te wachten tot onze trein gaat.

De trein ging om 19.35 dus kwart over zeven liepen we naar de trein. We bleken drie ‘hokjes’ van elkaar te zitten. Jantien zat tegenover een Nederlands meisje en Leonie zat tegenover een Thaise meneer. Het Nederlandse meisje, dat Grietje heet, wilde wel van plek ruilen zodat we toch bij elkaar zaten. Jantien lag om 21.00 al bijna te slapen op de stoel, dus hebben we gevraagd of ze het wilde ombouwen naar een bed. De nacht was redelijk, alleen had Leonie het warm, die lag onder, en Jantien het wat koud, die lag boven naast de airco.

’s Ochtend hebben we uitgeslapen en zijn daarna rustig gaan eten. Daarna moesten we naar onze afspraak om door Bangkok te gaan fietsen. Ruim voor 9 uur gingen we weg, naar de boot. Helaas is het zondag en hebben we wel een half uur op de boot moeten wachten. Om 10 uur stapten we van de boot en liepen naar de metro, ondertussen moesten we er al zijn. We hebben maar gebeld dat we later kwamen en bij de metro stonden.

Vanaf de metro was het nog 3 minuten lopen, dus Leonie met kaart stormt de straat in en begint te zoeken. Na een paar de straat op en neer gelopen te hebben, hebben we het nog steeds niet gevonden tot we gebeld worden. Het is de man van de fietsentoer. Hij wil weten waar we zijn. We lopen in de verkeerde straat. Het nummer achter de straatnaam is geen adres nummer maar een straat nummer, zoals bij de Amerikanen, we zitten een straat te vroeg. De man komt ons op zijn scooter halen en we rijden met z’n driexc3xabn naar de fietsen, We pakken snel een fiets en gaan op weg. De groep is al weg met een gids en de andere is op ons blijven wachten. We rijden op een aardig tempo door de straten van Bangkok. We reden waarschijnlijk niet zo hard, maar het zadel zit zo laag dat je niet veel harder kan. Je moet namelijk met beide voeten op de grond kunnen.

Na de markt zien we de rest van de groep. We rijden door hele, hele smalle straatjes en komen bij een mummie van een monnik. De monnik zo’n 50 jaar geleden gestorven en volgens de gewoonte verbrandt, maar in plaats van as veranderde deze monnik in een mummie, het is een wonder. Nu kun je bij de monnik je toekomst laten voorspellen. Je schud een soort pennenbak gevuld met bamboe staafjes heen en weer en wacht tot er een uitvalt. Daar staat een nummer op en dan haal je de voorspelling met dat nummer van het bord. Jantien haar voorspelling eindigde met "No lucks".

Na de monnik gingen we met een boot de rivier over, in plaats van stad is er een soort oerwoud. Tussen de planten hebben ze een weg aangelegd op palen. De weg is van beton en ongeveer een meter breed, daarover gingen we fietsen. Nu snapten we ook waarom je met je voeten bij de grond moet kunnen. Het fietst erg moeilijk, maar is wel apart om te zien.

We zijn ook naar een floating market geweest en hebben veel echt Thais eten geprobeerd, waaronder Thaise poffertjes met mosselen. Daarna gezamenlijk gegeten en terug naar het hotel kijken of de tas er is. Helaas hij is er niet en ik kan om 20.00 weer bellen en vragen of ie er dan is, helaas weer niet. De voorspelling klopt voorlopig. Morgen gaan we het op het vliegveld navragen, over de telefoon is erg lastig te verstaan.

Voor foto’s van de fietstoer ga naar http://www.realasia.net/, klik op "ABC Amazing Bangkok Cyclist Tour", ga helemaal naar beneden, klik op "group pictures by date" en klik op "16 july".

Om ca. 7.00 landden we in Dubai en we zouden om 9.40 weer vertrekken. In Dubai zijn we eerst gaan kijken of we bij de bagageband konden zonder door de douane te moeten, helaas  dit kon niet, dus wij naar de balie van de Emirates. Zij zouden voor ons kijken en zorgen dat mijn tas naar Bangkok zou komen.

Als ontbijt hebben we ons te goed gedaan aan wat donuts en een vreemde milkshake. In het vliegtuig kregen we weer andere plaatsen dan gepland, we zaten bij de nooduitgang. Voor iedereen die lang is is dat geweldig, maar voor ons betekent dat net met je voeten bij de grond kunnen. De stoelen zijn ook smaller omdat in je stoel je tafel en tv-scherm zit. Dit was nogal krap zeker naar de business class. Nog voor het opstijgen lag Jantien al te slapen. Verder was het een rustige vlucht.

Op het vliegveld aangekomen gingen we, na een half uur a drie kwartier voor de immigratie te hebben gewacht, hoopvol naar de bagage band. Leonie haar tas zaten we direct, maar die van Jantien was er niet. We zijn direct naar het Emirates mannetje gelopen en die pakte zijn papieren en kon ons vertellen dat mijn tas in Dubai stond. We baalden natuurlijk maar waren blij om het feit dat ie niet kwijt was. Hij zou morgen verstuurd worden en naar het hotel worden gebracht.

Vol goede hoop gingen we naar het hotel en daarna nog even door de straten wandelen en de benodigde dingen kopen zoals een slaaphoes voor Jantien en slippers, aangezien bergschoenen niet het meest geschikte schoeisel is in deze hitte.