Om 7.00 wake-up-call, om 8.00 ontbijt en om 9.00 weg, alles om ons gemak. We gingen met de bus naar Shekawati, maar ongeveer 2 kilometer voor het stadje hadden we een lekke band, dus lieten we de chauffeur achter en gingen we met de plaatselijke gids lopen. Voordat het stadje echt begint staan er al huizen, een soort voorstad, maar dan in het klein. We waren een bezienswaardigheid, want iedereen kwam z'n huis uit om die toeristen te zien. We zijn bij een pottenbakker naar binnen gegaan als is dat eigenlijk niet helemaal waar. We zijn door de poort gelopen en stonden toen op zijn terrein. Aan de zijkanten in een overkapping en daaronder was de man bezig met potten maken. In het stadje zelf zijn veel haveli's te zien (koopmanshuizen). De meeste zien er van buiten niet meer uit. De tekeningen zijn verweerd, schuren in de muren, echt vergaande glorie. Exc3xa9n is heel mooi opgeknapt en is een museum van gemaakt. Je moet daar extra betalen voor je fototoestel, maar onze gids vond dat onzin. Gewoon camera wegstoppen als je naar binnen gaat en als niemand het ziet weer te voorschijn halen. Het zag er mooi en gekleurd uit. Er was nergens een plekje op de muur te vinden dat niet beschilderd was. Je kwam binnen op een binnenplaats en daar omheen waren de vertrekken. Je kon ook van de balustrade, een verdieping hoger, naar beneden kijken of vanaf het dak. De vrouwen zagen vaak op die balustrade of op het dak en kijken dan naar het leven om hen heen, want zoals in zo veel culturen, kwamen deze vrouwen ook bijna niet buiten. In grote, belangrijke vertrekken was een lap stof over de hele breedte in het midden van het plafond opgehangen, net een hele grote handdoek aan een was lijn. Er zat een touw aan vast en buiten het vertrek stond een bediende aan dat touw te trekken en dat zorgde voor verkoelende wind. Het is dus eigenlijk een hele grote waaier. Thea en Paul hadden hun fles ondertussen opgedronken en liepen nu met een lege fles rond. De gids zag dat, vroeg de lege fles en gooide hem zo van het dak van de haveli af. Eerder had hij ons al verteld, dat als we een foto van iemand wilde nemen, dat we dat zeker niet moesten vragen, ze zouden dan toch nee zeggen. Toen ik zei dat dat nogal onbeleefd is, zei hij xe2x80x9cHoezo, dit is India. Bij jullie is het onbeleefd, hier interesseert het ons nietxe2x80x9d.
Na twee uur lopen gingen we terug naar onze bus. We reden nu naar Mandawa en kwamen langs het hotel. Bij het hotel zijn we gestopt om te kijken of Josxc3xa9 nu wel mee wilde en dat wilde ze wel. In Mandawa hebben de anderen eerst geld gewisseld en ondanks dat we om een pinautomaat gevraagd hadden, bleek die niet hier maar in de stad van vanmorgen te zijn. Ik heb geld geleend van mijn reisgenoten en hoop snel over mijn eigen geld te kunnen beschikken. We zijn naar een restaurant gegaan waar de bediening uitermate traag was. Blijkbaar valt de stroom hier vaak uit en is standaard uit tussen 12 en 3 uur, dit vertraagd alles nogal. Het bier werd pas na een half uur gebracht en mijn lassi (soort yoghurtdrink) pas na drie kwartier. Gelukkig kwam het eten hierna vrij snel. Na het eten hebben we door Mandawa gelopen en weer wat haveli's gezien. Hier waren ze niet opgeknapt, dus het zag er nogal armoedig uit. We zijn gexc3xabindigd in een winkel waar ze tafel- en wandkleden verkochten. De anderen hebben wat gekocht, maar ik niets. Er was er wel een die mij wat voor Leonie leek, maar zeker wist ik dat niet. Ik heb er een foto van gemaakt en door gesmst, maar ik had nog geen reactie toen we naar het hotel gingen.
In het hotel heb ik een beetje rondgehangen tot het tijd was voor het eten. Thea en Paul hadden afgesproken om bij het restaurant van vanmiddag te gaan eten en ik besloot mee te gaan. De eigenaar zou voor vervoer zorgen en om 8 uur kwam zijn zoon op een brommer aan. Hij had twee mensen verwacht, dus het paste niet. Thea en ik gingen eerst en later zou hij Paul op halen. Toen we weg waren kwam de manager van het hotel naar Paul om zijn zorgen te uiten. Hij vond het niks dat twee vrouwen bij een onbekende achterop de brommer gingen. Waarschijnlijk maakte hij zich ook zorgen over zijn eigen omzet, want we zijn nog de enige in het hotel. Na 10 minuten waren we in de stad. Onze chauffeur wilde ons naar het hotel brengen maar wij wilden nog langs de winkel van vanmiddag. Na wat zoeken hadden we hem gevonden, hij was bezig alles te sluiten, maar voor klanten blijft hij langer open. Thea en ik zaten op de bank, terwijl de verkoper de kleden ging pakken, toen het licht uitviel. In het pikkedonker werd ons verteld dat de generator even aangezet moest worden. Na veel wikken en wegen hebben we voor het rode kleed gekozen. Thea vond de kleurencombinatie het mooist en ik vond de afwerking van de figuren veel beter dan bij de andere. Afdingen zat er niet in, hij was al zover gezakt dat hij er pertinent 700 INR (14 euro) voor wilde hebben. Dit is echter een enorme korting, aangezien hij vanmiddag 25 euro had gezegd.
Toen we de winkel uitliepen kwam Paul op de brommer langs en zijn we met z'n allen naar het restaurant gelopen. Ik zeg met opzet xe2x80x9cmet z'n allenxe2x80x9d want we hadden een heel gevolg gekregen. We kregen een plek op het dak van het restaurant, je had hier wel geen uitzicht, maar de temperatuur was goed. Paul en Thea wilde het plaatselijke menu, maar ik wilde gezien mijn maag xe2x80x9cfried ricexe2x80x9d. De eigenaar zei dat niemand ziek werd van zijn eten, maar de gids van die middag, die er ook bij was gekomen, zei dat hij mijn bestelling moest respecteren. Thea en Paul hebben heerlijk gegeten en ik redelijk. Die Indixc3xabrs kunnen gewoon niets maken zonder er een heel potje kruiden in te gooien. Het feit dat ik nooit gekruid eet, helpt hier niet echt, maar ik red me wel.
Na het eten gingen we weer met de brommer, Paul eerst. Terwijl Thea en ik wachtten kwam de zoon van de eigenaar bij ons zitten en uiteindelijk vroeg hij ons om ons adres. We hebben allebei een heel mooi adres opgeschreven, maar nuttig zal het niet zijn. Terug op de brommer was er niemand meer te bekennen, behalve de halve dierentuin die hier rond loopt, dus slalommend om de koeien, ezels, geiten en honden op weg naar het hotel. Bij het hotel stond er een compleet welkomscomitee van zes man op ons te wachten. De mannen van het hotel gingen direct in discussie met onze chauffeur en wij zijn naar de kamers gelopen.

Om 6.40 ging de wekker en iets voor zeven liep ik de ontbijtzaal in. Er zaten maar vier andere mensen en er waren drie mannen voor de bediening. Een bakte de eieren en de andere twee hadden ieder hun eigen tafels om te bedienen. Soms waren ze iets te enthousiast en wilden ze je bord al weghalen voordat je het opat, maar verder was de service goed. Om 7.20 ben ik terug naar de kamer gegaan om de boel te reorganiseren. Allerlei spullen die in het vliegtuig in mijn handbagage zaten, moesten nu in mijn grote rugzak. Een groot nadeel hiervan is dat ie nog zwaarder wordt. Om 8.00 stond de chauffeur van gisteren al op ons te wachten, dus konden we op pad. Behalve een chauffeur hebben we ook een bijrijder, wat die man doet is mij niet geheel duidelijk. Hij let op de bus, hebben we er maar van gemaakt. Het verkeer in Delhi is inderdaad apart. Iedereen duwt met zijn voertuig of het nu een auto, bus, brommer of fiets is. Alles gaat door elkaar. We stonden even vast bij een rotonde. De bedoeling van een rotonde is dat het verkeer daardoor beter doorstroomt, maar hier rijden ze er met zijn allen op en kan er vervolgens niemand meer af. Na een uur kwamen we blijkbaar door de woonplaats van de chauffeur, want hij stopte even om zijn bankzaken te regelen. Terwijl we stonden te wachten hadden we mooi zicht op twee vrouwen en twee mannen die bakstenen aan het verplaatsen waren. De vrouwen legden er ieder zeven of negen op hun hoofd en de mannen maar vijf of zeven. Later stopten we even om van een mijn aan de andere kant van de weg een foto te maken, maar ik ben bij de bus gebleven. Toen we daar stonden stopte een grote tuktuk met 12 mensen erin, bijna allemaal kinderen. De kleinsten kwamen naar ons toe en gaven ons een hand. We konden zo met ze mee naar een tempel, maar onze reis gaat daar niet heen. Ondertussen waren de anderen terug  en gingen we weer verder.
Na drie uur zijn we gaan lunchen. Ik heb het maar gehouden op tomatensoep met naan. De tomatensoep was kruidiger dan thuis, maar best lekker. Ik heb nog geprobeerd met naan de soppen in je soep, maar dat gaat moeilijk, het neemt de soep niet op. De rest van de weg heb ik veel geslapen. We hebben een klein busje met drie rijen van drie stoelen. Ik zit op de achterste rij met vaak mijn ogen dicht en dit bleek een heel goed plan. Toen ik een half mee gekeken had met de chauffeur had ik besloten dat ogen dicht echt een betere optie is. Je gaat toch meerijden en inhalen voor een bocht, zou ik toch niet zo snel doen. Om vier uur kwamen we in ons hotel. Het ligt 5 kilometer buiten het stadje, dus we blijven maar bij het hotel. Er is wel een zwembad en weer een hele grote kamer. Ik kom mijn tijd hier wel door.
Ik heb de web-log bij gewerkt en ben toen bij de receptie gaan vragen of er internet is. Dat is er alleen bij de receptie zelf, dus heb ik mijn laptop gehaald en heb ik geprobeerd die op het internet aan te sluiten. Dat lukte helaas niet. Toen heb ik de verhalen op een stick gezet en wilde ik die mailen. Na een half uur klooien moest ik helaas bekennen dat ook dat niet ging lukken. Ik kwam gewoonweg niet in mijn webmail, allebei niet. Ik heb daarna wat op bed gelegen en ben om 7 uur eens gaan kijken waar je wat kan eten. Ik vond Thea an Paul met een biertje uitkijkend over het zwembad en ben erbij gaan zitten. Mijn cola viel ook in de smaak van een vlieg, die het voor elkaar kreeg het flesje in te vliegen en toen mijn cola op te drinken. Toen een half uur later Josxc3xa9 en Andrxc3xa9 aan kwamen lopen zijn we naar binnen gegaan om te eten. Het is een nieuw complex en het is geen hoogseizoen, dus zijn er weinig gasten. We waren op dat moment de eersten, later kwamen er nog vier en meer heb ik er niet gezien. Er was geen menukaart, dus werd het voorgelezen. Je kon een buffet kiezen (en eigenlijk ook weinig anders), dat dan op tafel geserveerd zou worden. We kozen allemaal voor het buffet (450 INR ca. 9 euro). Het is voor Nederlandse begrippen niet duur, maar ik heb het idee voor Indiase wel. Je kan alleen niet anders, want er is geen alternatief in de buurt. Als vrij snel kwamen de gerechten. Ze werden alleen niet op tafel gezet, maar je kreeg van alles wat twee scheppen op je bord. Het was best lekker, alleen heb ik toch echt een andere definitie van xe2x80x9cno spicyxe2x80x9d. Om half tien heb ik afgerekend en ben nu zo goed als blut. We moeten morgen echt een pinautomaat vinden, want zoveel euro's heb ik niet meegenomen om te wisselen.

Om 5 uur ging de wekker. Na de krentenbollen gesmeerd en de meloen in stukjes gesneden te hebben gingen we op weg. We gingen eerst Leonie ophalen. Toen we daar waren kwam ik er achter dat de krentenbollen en dus mijn ontbijt nog thuis lagen. Ik heb snel bij Leonie nog 4 boterhammen met smeerkaas gesmeerd en toen op naar Brussel. We reden er moeiteloos naar toe, alleen bij het parkeren was het wat onduidelijk waar je heen moest. Ze hadden wel een mooi systeem dat aangeeft waar en hoeveel vrije parkeerplekken er nog zijn. Er waren alleen nergens karretjes te vinden dus hebben we mijn tas maar gewoon gedragen. Ook bij het inchecken was het wat onduidelijk waar we moesten zijn. Toen ik in de goede rij stond ging het snel. Ten eerste was de rij niet lang en ten tweede mocht in naar de web-incheck en dat ging erg snel. Ik heb toen Leonie en mijn ouders gedag gezegd en ben door de paspoortcontrole gegaan. Ik begroette de man achter de balie heel enthousiast met "goedemiddag", waarna hij een beetje vreemd keek en zei "Het is nog lang geen middag". Dit klopte ook wel, het was pas 8 uur 's ochtends. Hierna kwam de security check. Er waren veel balies open dus het ging vrij snel. Na wat overleg met de mensen achter mij besloten we onze schoenen ook maar uit te doen. Veel mensen hadden ze namelijk uit, maar wij zagen geen bord waar op stond dat dat moest. Uiteindelijk zagen die mensen achter mij een sticker op het rxc3xb6ntgenapparaat waarop inderdaad stond dat je schoenen uit moesten. Ik ga bijna nooit af met die poortjes, maar deze keer wel. Ik moest met een mevrouw meekomen naar het einde van de controle en toen werd ik gefouilleerd en met zo'n "handscanner" gecontroleerd. De handscanner ging alleen af op de haakjes van mij BH. Ik heb ik nog nooit gehad. Ze heeft ook grondig mijn spullen onderzocht en toen was het goed. Gelukkig laten ze je hier alles weer rustig inpakken. De volgende stop was de gate. Ik kwam langs een bord waar alle gatenummers op stonden, hoewel ik wist welke gate ik moest hebben, keek ik hier toch nog even op en er stond een ander nummer bij dan op mijn instapkaart. Ik ben bij de gate gaan zitten en het viel me op dat ontzettend veel mensen naar de balie liepen en ik had geen idee waarom. Ik ben gewoon blijven zitten en eigenlijk alleen mensen met een instapkaart die niet van Jet Airways was gingen langs. Het was weer zo'n gedeelde vlucht.
In het vliegtuig bleek ik bij de nooduitgang te zitten, maar wel in het midden. Dit betekent niemand voor je en wel geen beenruimte. De vlucht ging over het algemeen goed, maar twee keer hadden we turbulentie. Een keer zelfs zo erg dat de crew ook moest gaan zitten. Het duurde alleen steeds maar een kwartier dus dat viel heel erg mee. Het eten wat we kregen was best aardig, alleen bevroren sinaasappelsap drinkt toch wat moeilijk. Er bleek een cateringstaking in Brussel te zijn en dit eten was meegenomen uit Toronto. Ruim op tijd landde het vliegtuig in Delhi. Het immigratiepapiertje heb ik op de luchthaven ingevuld, want ik had toch de tijd. Tegen de tijd dat ik klaar was stond er geen rij meer voor de douane. Twee stappen verder was de bagageband en de eerste koffers kwamen er al af. Binnen een half uur na het landen had ik mijn spullen. Ik liep richting uitgang, maar zag aan twee kanten een enorme mensenmassa, waarna ik ben omgekeerd en bij de bagagebanden heb gewacht. Toen de bagage van de vlucht van British Airways op de band kwam ben ik pas naar buiten gegaan. Er stond een lokale agent op ons te wachten. Hij had mij eerder verwacht, maar had wel goed geraden dat ik op de andere groepsleden aan het wachten was (die dus met BA vlogen). Er bleek best wel wat ruimte geweest te zijn om te wachten, maar dat wist ik niet. Er waren twee pinautomaten, maar helaas deden ze het allebei niet. Onze bus had moeite om van de parkeerplaats af te komen, want we hebben wel ruim een half uur moeten wachten. Om 1 uur stapten we ons hotel binnen en je snapt ineens waar ze de hotels waar ik normaal logeer simpel noemen. De kamer was groot, maar het enige wat ik wilde was slapen. Na een douche ben ik dan ook het bed in gekropen.
Voeg eenvoudig je Hyves vrienden toe aan je Hotmail en Messenger.

Hallo Allemaal

Over 2 nachten gaat mijn reis naar India beginnen. Ik hoop dat ik de web-log voor die tijd weer up-to-date heb, maar helaas vinden ze het nogal leuk om de lay-out weer te wijzigen en de help functie werkt natuurlijk niet.

Hieronder staat mijn reisschema en routekaart:

Het rode gedeelte is mijn de organisatie Reislust, het paarse gedeelte is alleen en het oranje gedeelte is met de Indiase organisatie IDiscoverIndia.com