Om 7.00 wake-up-call, om 8.00 ontbijt en om 9.00 weg, alles om ons gemak. We gingen met de bus naar Shekawati, maar ongeveer 2 kilometer voor het stadje hadden we een lekke band, dus lieten we de chauffeur achter en gingen we met de plaatselijke gids lopen. Voordat het stadje echt begint staan er al huizen, een soort voorstad, maar dan in het klein. We waren een bezienswaardigheid, want iedereen kwam z'n huis uit om die toeristen te zien. We zijn bij een pottenbakker naar binnen gegaan als is dat eigenlijk niet helemaal waar. We zijn door de poort gelopen en stonden toen op zijn terrein. Aan de zijkanten in een overkapping en daaronder was de man bezig met potten maken. In het stadje zelf zijn veel haveli's te zien (koopmanshuizen). De meeste zien er van buiten niet meer uit. De tekeningen zijn verweerd, schuren in de muren, echt vergaande glorie. Exc3xa9n is heel mooi opgeknapt en is een museum van gemaakt. Je moet daar extra betalen voor je fototoestel, maar onze gids vond dat onzin. Gewoon camera wegstoppen als je naar binnen gaat en als niemand het ziet weer te voorschijn halen. Het zag er mooi en gekleurd uit. Er was nergens een plekje op de muur te vinden dat niet beschilderd was. Je kwam binnen op een binnenplaats en daar omheen waren de vertrekken. Je kon ook van de balustrade, een verdieping hoger, naar beneden kijken of vanaf het dak. De vrouwen zagen vaak op die balustrade of op het dak en kijken dan naar het leven om hen heen, want zoals in zo veel culturen, kwamen deze vrouwen ook bijna niet buiten. In grote, belangrijke vertrekken was een lap stof over de hele breedte in het midden van het plafond opgehangen, net een hele grote handdoek aan een was lijn. Er zat een touw aan vast en buiten het vertrek stond een bediende aan dat touw te trekken en dat zorgde voor verkoelende wind. Het is dus eigenlijk een hele grote waaier. Thea en Paul hadden hun fles ondertussen opgedronken en liepen nu met een lege fles rond. De gids zag dat, vroeg de lege fles en gooide hem zo van het dak van de haveli af. Eerder had hij ons al verteld, dat als we een foto van iemand wilde nemen, dat we dat zeker niet moesten vragen, ze zouden dan toch nee zeggen. Toen ik zei dat dat nogal onbeleefd is, zei hij xe2x80x9cHoezo, dit is India. Bij jullie is het onbeleefd, hier interesseert het ons nietxe2x80x9d.
Na twee uur lopen gingen we terug naar onze bus. We reden nu naar Mandawa en kwamen langs het hotel. Bij het hotel zijn we gestopt om te kijken of Josxc3xa9 nu wel mee wilde en dat wilde ze wel. In Mandawa hebben de anderen eerst geld gewisseld en ondanks dat we om een pinautomaat gevraagd hadden, bleek die niet hier maar in de stad van vanmorgen te zijn. Ik heb geld geleend van mijn reisgenoten en hoop snel over mijn eigen geld te kunnen beschikken. We zijn naar een restaurant gegaan waar de bediening uitermate traag was. Blijkbaar valt de stroom hier vaak uit en is standaard uit tussen 12 en 3 uur, dit vertraagd alles nogal. Het bier werd pas na een half uur gebracht en mijn lassi (soort yoghurtdrink) pas na drie kwartier. Gelukkig kwam het eten hierna vrij snel. Na het eten hebben we door Mandawa gelopen en weer wat haveli's gezien. Hier waren ze niet opgeknapt, dus het zag er nogal armoedig uit. We zijn gexc3xabindigd in een winkel waar ze tafel- en wandkleden verkochten. De anderen hebben wat gekocht, maar ik niets. Er was er wel een die mij wat voor Leonie leek, maar zeker wist ik dat niet. Ik heb er een foto van gemaakt en door gesmst, maar ik had nog geen reactie toen we naar het hotel gingen.
In het hotel heb ik een beetje rondgehangen tot het tijd was voor het eten. Thea en Paul hadden afgesproken om bij het restaurant van vanmiddag te gaan eten en ik besloot mee te gaan. De eigenaar zou voor vervoer zorgen en om 8 uur kwam zijn zoon op een brommer aan. Hij had twee mensen verwacht, dus het paste niet. Thea en ik gingen eerst en later zou hij Paul op halen. Toen we weg waren kwam de manager van het hotel naar Paul om zijn zorgen te uiten. Hij vond het niks dat twee vrouwen bij een onbekende achterop de brommer gingen. Waarschijnlijk maakte hij zich ook zorgen over zijn eigen omzet, want we zijn nog de enige in het hotel. Na 10 minuten waren we in de stad. Onze chauffeur wilde ons naar het hotel brengen maar wij wilden nog langs de winkel van vanmiddag. Na wat zoeken hadden we hem gevonden, hij was bezig alles te sluiten, maar voor klanten blijft hij langer open. Thea en ik zaten op de bank, terwijl de verkoper de kleden ging pakken, toen het licht uitviel. In het pikkedonker werd ons verteld dat de generator even aangezet moest worden. Na veel wikken en wegen hebben we voor het rode kleed gekozen. Thea vond de kleurencombinatie het mooist en ik vond de afwerking van de figuren veel beter dan bij de andere. Afdingen zat er niet in, hij was al zover gezakt dat hij er pertinent 700 INR (14 euro) voor wilde hebben. Dit is echter een enorme korting, aangezien hij vanmiddag 25 euro had gezegd.
Toen we de winkel uitliepen kwam Paul op de brommer langs en zijn we met z'n allen naar het restaurant gelopen. Ik zeg met opzet xe2x80x9cmet z'n allenxe2x80x9d want we hadden een heel gevolg gekregen. We kregen een plek op het dak van het restaurant, je had hier wel geen uitzicht, maar de temperatuur was goed. Paul en Thea wilde het plaatselijke menu, maar ik wilde gezien mijn maag xe2x80x9cfried ricexe2x80x9d. De eigenaar zei dat niemand ziek werd van zijn eten, maar de gids van die middag, die er ook bij was gekomen, zei dat hij mijn bestelling moest respecteren. Thea en Paul hebben heerlijk gegeten en ik redelijk. Die Indixc3xabrs kunnen gewoon niets maken zonder er een heel potje kruiden in te gooien. Het feit dat ik nooit gekruid eet, helpt hier niet echt, maar ik red me wel.
Na het eten gingen we weer met de brommer, Paul eerst. Terwijl Thea en ik wachtten kwam de zoon van de eigenaar bij ons zitten en uiteindelijk vroeg hij ons om ons adres. We hebben allebei een heel mooi adres opgeschreven, maar nuttig zal het niet zijn. Terug op de brommer was er niemand meer te bekennen, behalve de halve dierentuin die hier rond loopt, dus slalommend om de koeien, ezels, geiten en honden op weg naar het hotel. Bij het hotel stond er een compleet welkomscomitee van zes man op ons te wachten. De mannen van het hotel gingen direct in discussie met onze chauffeur en wij zijn naar de kamers gelopen.