Er zouden twee checks zijn tijdens de rit alleen hadden we de paspoorten afgegeven dat we de eerste check er waarschijnlijk niet eens uit hoefde. Dit bleek ook het geval te zijn, want we hebben de eerste check compleet gemist, we kunnen dus niet zeggen dat we niet geslapen hebben. Het werd wel wat koud in de bus en voor sommige bleek het dekentje niet voldoende. Dit bleek vooral voor de mensen aan het raam te gelden, dus Leonie had Peter zijn deken gejat en Jantien was in haar slaapzak gaan liggen, die ze voor de zekerheid de bus in had meegenomen.

Om 4.30 was de tweede stop en moest iedereen er met zijn kleine tas uit. Iedereen moest zijn tas weer op een bank leggen en er werd weer even vluchtig naar gekeken waarna we weer door konden rijden. Om 7.15 uur was er weer een stop maar maar weinig mensen gingen de bus uit en om 8.00 gingen we weer verder. Het zou nu nog maar twee uurtjes zijn, maar om 9.00 stond de bus stil en wilde ie niet meer verder rijden, de koeling was kapot. Gelukkig hadden we onboard entertainment, want er was een meisje van bijna 5 die ons Spaans ging leren.

Om 10.30 arriveerde een andere bus die uit San Pedro gekomen was en we konden de overstappen, zodat we weer verder konden. Nu was het nog maar 3 kwartier, want om 11.15 kwamen we aan op het busstation. Vandaar moesten we een stukje lopen naar het hotel, waar we volgens Martijn 15 minuten over zouden doen, maar om 7 minuten waren we er al. Martijn zei dat het phychologisch beter was om een langere tijd op te geven.

De kamers waren nog niet klaar dus zijn we met zxc2xb4n vijven eerst een apfelstrudel gekocht en hebben die op het marktplein opgegeten. Daarna hebben we nog wat rondgelopen en zijn Peter en Leonie naar de supermarkt geweest. Jantien liep al naar het hotel en had als een van de eerste een kamer. Deze was erg groot wat weer een compensatie was voor de kleine kamer in Arica. Iets later kwamen Peter en Leonie en ook zij konden zo in de kamer. Zowel Jantien als Leonie hebben op de hand even de broeken gewassen, want de dag erna zouden we de woestijn ingaan. Leonie en Peter gingen wat eten, terwijl Jantien nog even bleef wassen en de tas inpakken. Na een tijdje was ze klaar en is ze de andere twee gaan zoeken. Ze heeft toen de rest van Leonie haar eten opgeten. Iets later moesten we al verzamelen om naar de maanvallei te gaan. De bus zou om 15.00 komen, maar was er pas om 15.45, wat voor veel mensen reden tot klagen was.

Eerst gingen we naar een mooi uitzichtpunt alwaar we een heel eind over de vlakte konden kijken. De volgende stop was een korte wandeling door een kloof en die was behoorlijk indrukwekkend. De gids gaf ons nog een lokale vrucht om te proeven en die smaakte goed. Na de wandeling gingen we snel in het busje op weg naar de maanvallei. Dit landschap wordt zo genoemd omdat het er echt als een maanlandschap uitziet. Helaas is het winter en gaat de zon vroeg onder, dus was alles een beetje een haastklus zeker omdat we drie kwartier te laat vertrokken waren. Na het maanlandschap reden we een stukje terug waar we vanaf een rots naar de zonsondergang konden kijken. Het ging niet zozeer om de mooie luchten, maar om de kleuren van het zand. Het zag er mooi uit, maar helaas waaide het enorm. De mensen die stonden hadden moeite om te blijven staan. Toen we weer naar beneden moesten, dacht Jantien slim te zijn om via de andere kant van de heuvel naar beneden te klimmen maar dat lukte niet. Toen ze toch maar weer via de goede kant naar beneden wilde kon ze niet blijven staan en is ze ongeveer gaan kruipen. Martijn kwam toen met een paar grote stappen haar helpen en kon ze naar beneden. Ze is dus weer niet zelf naar beneden gekomen.

Om 20.00 gingen we verzamelen om met een aantal te gaan eten bij een kampvuur. Dit was alleen best koud want het was buiten. Het eten was behoorlijk chaotisch en een aantal dingen die we besteld hadden zijn nooit gekomen, maar het was wel gezellig, koud maar gezellig. Om 22.00 was het bed tijd en vooral tijd om op te warmen want we hadden gelukkig een verwarming.

Vanmorgen heeft niemand een wekker gezet, maar we waren ongeveer om 8 uur uit bed. We hebben niet bij het hostel ontbeten, maar we zijn Arica ingelopen. We zijn eerst over de 21 de Mayo gelopen, een grote brede straat met veel winkels en restaurants. Daar vonden we eigenlijk niks leuks dus zijn we maar doorgelopen. We kwamen bij een klein tentje uit, meer een overdekt terras, waar we een broodje kip bestelden wat niet eens op de kaart stond. Daarnaast bestelden we ieder een sinaasappelsap. De sinaasappelsap is vers geperst en krijg je in een maatbeker, zodat je twee volle glazen heb. Het broodje kip was ook heel erg geslaagd, ondanks dat ze maar wat hadden gemaakt. Het waren grote, ronde, warme broodjes met veel kip en mayonaise, die erg goed vulden. Na het ontbijt zijn we nog op zoek geweest naar het Harry Potter tot een stalletje ons kon vertellen dat er maar 6000 stuks zijn in heel Chili en allemaal in Santiago. In Arica hebben ze ook geen echte boekwinkels het zijn meer kantoorboekhandels met veel pennen en schriften. Waarschijnlijk lezen ze niet zo veel.

Toen we stonden te bedenken wat we wilde gaan doen kwamen we Jeanine en Karin tegen. Na even overlegd te hebben besloten Karin en Peter de heuvel naast de stad te beklimmen voor een mooi uitzicht en gingen Leonie, Jeanine en Jantien naar de haven om met een bootje een rondje te varen. De wandeling van Peter en Karin was leuk en op ten duur dachten ze de andere drie op een bootje te zien. Boven op de berg was een museum over de veldslag tussen de Chili en Peru en dat hadden ze met veel tinnen soldaatjes nagebootst.

De anderen drie liepen naar de haven, maar zagen geen opstapplaats voor de bootjes. We hebben wat rondgelopen en naar de ruige zee gekeken en ondertussen wat gieren en pelikanen zien rondvliegen. We kwamen langs een klein tentje waar we wat te drinken kochten en zijn op een muurtje gaan zitten waar we dat rustig hebben opgedronken.

Op ongeveer dezelfde tijd liepen we elkaar weer tegen het lijf op 21 de Mayo, waar we wat hebben gegeten. De lunch van Leonie en Jantien bestond uit alleen een milkshake. Leonie heeft nog wel de helft van het broodje van Peter opgegeten, terwijl dacht een bescheiden ijsje te nemen. Het ijsje viel echter iets groter uit dan gepland, dus was het maar goed dat Jantien geen lunch had genomen.

Hierna hebben we nog was rondgelopen en hebben we een ketting voor Janneke gekocht. De maakster van de ketting heeft hem nog even gepast om te laten zien dat de ketting niet bij een klein nekje hoort. Na deze korte wandeling zijn we terug naar het hotel gelopen waar we een tijd hebben gexc3xafnternet.

Om half zeven zijn we met zijn zessen, intussen was Martijn er ook bij, weg gegaan om wat te gaan eten. We kwamen bij een pizzaria waar pas 1 tafel bezet was. We bestelden ieder een pizza, waarna er werd gevraagd of we niet een grote pizza konden delen, want het zou wel 20 minuten duren. De kok, die in het restaurant de pizza klaarmaakte, was duidelijk helemaal gestress. We hebben toen 2 grote (voor 2 personen) en 2 kleine pizzaxc2xb4s besteld. Dit leverde nog steeds veel stress op, maar we hopen toch iets minder. De pizzaxc2xb4s zelf waren erg lekker en iets voor negenen waren we weer in het hotel.

We verzamelden namelijk om die tijd, want we moesten de nachtbus van tien uur hebben. De bestelden taxixc2xb4s waren er heel snel, dus om 19.15 stonden we allemaal al op het busstation. Na even gewacht te hebben moesten we de bagage op een bank leggen en open maken. Er werd vluchtig naar gekeken en er kwam een stempel op dat het gecontroleerd was. Iets later mochten we de bus in. Het was een luxe bus met kussens en dekens. We zaten achterin en Jantien zat naast Jeanine. Al heel snel verhuisde Jeanine en Jantien voor de langste van de groep omdat wij blijkbaar veel beenruimte hadden. De stoelen stonden overal wel even ver uit elkaar, maar de ene stoel kon veel verder naar achteren dan de andere.

Vanochtend begonnen we met een douche alleen was dat voor Leonie niet zoxc2xb4n succes. Net toen ze helemaal ingezeept was viel de waterdruk weg en was er alleen nog maar een beetje koud water. Toch was ze rond 7.15 bij het ontbijt. Om 8.00 gingen we de bus in die in een stuk door reed naar de controlepost. Bij deze controlepost wordt er gekeken of je groente, fruit of andere bederfelijke waar in de bagage zitten. Alle kleine tassen moesten door de scanner, maar niemand hoefde iets uit te pakken. Er werd bij de post nog even een band verwisseld en toen konden we weer op weg.

Na weer ruim 2 uur rijden kwamen we bij een plaatsje zoxc2xb4n 20 kilometer voor de grens. Hier werden we verdeeld over 4 grote Amerikaanse autoxc2xb4s. Leonie en Peter zaten in de eerste auto en Jantien in de 4e. We reden in de 4 autoxc2xb4s in een behoorlijke vaart naar de grens. Eerst stopten we bij de Peruaanse grens. We kregen snel een stempeltje en toen konden we weer verder. Na een kilometer waren we bij de grens van Chili. Hier moesten we alle bagage meenemen en die moest weer door de scanner. Gelukkig hoefde weer niemand zijn bagage open te maken. Binnen een kwartier stonden we aan de andere kant van de grens.

Nu was het nog zo’n 20 kilometer naar Arica. In Arica aangekomen werden we 1 blok voor de deur afgezet, dit betekende dat je wel 5 meter moest lopen. De chauffeur van Jantien vond het heel erg dat drie van die mooie meiden dat moesten doen, het was een echte slijmbal. We gingen de deur van het hostel door en moesten eerst door een gang voordat we bij een binnenplaats aankwamen. Op de binnenplaats werden de kamers verdeeld. Martijn had al gezegd dat dit hotel heel basic was, maar de eigenaar regelt ook de buskaarten, dus konden ze niet zo makkelijk naar een ander hotel. Martijn was ook erg blij dat er geen kamer nummer vijf was, maar er was wel een kamer nummer zes en die is net zo klein als vijf, want die ligt er boven. Deze kamer was voor Jantien en er werden al vrij snel grapjes gemaakt dat het eindelijk een kamer op formaat was. De andere kamers waren ook heel klein en de douche was ook niet veel soeps. Leonie en Peter hadden een kleine kamer gekregen, maar die boden aan om te ruilen met een ander stel. De eigenaar zei namelijk dat alle kamers vol waren en had dat stel een kamer zonder wc en douche gegeven. Na wat gezeur van Martijn bleek er toch nog een andere kamer beschikbaar te zijn alleen die moest nog schoongemaakt worden. Het was een grote kamer waar eerst nog een paar anderen uitgegooid moesten worden. Het schoonmaken deden ze erg grondig en die kamer stonk dus enorm naar de chemische rotzooi. Gelukkig was dat een stuk minder toen ze naar bed gingen, omdat ze de ramen open hadden gelaten om het door te laten tochten.

Nadat we de tassen op de kamers hadden gegooid zijn we de stad ingegaan. Als eerste zijn we naar de pinautomaat gelopen om Chileense pesos te pinnen. Net voordat de bank sloot bedacht Martijn dat het mischien handig zou zijn als we de biljetten zouden wisselen in kleinere biljetten. We liepen de bank in en achter ons werd de deur op slot gedaan. We waren echt net op tijd. Martijn wisselde voor iedereen het geld en vroeg speciaal voor Jantien echt kleine muntjes, omdat ze munten spaart.

Na het pinnen zijn we op zoek gegaan naar een restaurant, maar we namen niet helemaal een logische route. Tijdens onze zoektocht zag Leonie bij een kraampje een hoop houten puzzels, waar Jantien er inderdaad een van heeft gekocht. Iets verderop vonden we een leuk klein restaurant. Inmiddels was het zeven uur geweest en was het Harry Potter boek dus officieel in de verkoop. In Nederland had Jantien al vast adressen van boekenwinkels opgezocht in Arica, dus zodra ze besteld had is ze naar de dichtsbijzijnde boekenwinkel gelopen. Helaas zag het er meer uit als een kantoorboekwinkel en hadden ze het boek ook niet. Daarnaast waren ze bang dat het in heel Arica, wat toch een grote stad is, niet te krijgen is.

Het eten was heel gezellig met z’n achten. Na het eten zijn we terug naar het hotel gelopen waar we ons hebben omgekleed om nog even wat te gaan drinken. We zijn met de vijven op stap gegaan, Janine, Martijn en ons drieen. We kwamen bij een cafe aan wat Martijn had uitgekozen alleen waren we de eerste en rook het enorm naar de chloor. We zijn boven op de balustrade gaan zitten, want dan konden we mooi naar beneden kijken. Het was wel gezellig, maar het is wel een statisch cafe. Iedereen bleef de hele tijd gewoon zitten en er waren veel meer vrouwen dan mannen. Om half een stonden we voor de deur van het hostel en hebben we de eigenaar wakker gebeld (dat mocht) zodat we naar binnen konden.

Om 5.30 werden we met een paar kloppen op de deur gewekt. We moesten ons bed uit om naar de condors te gaan kijken. Omdat de houtkachels nu wel opgebrand waren was het erg koud toen we uit ons bed stapten. Na een goed ontbijt gingen we op weg naar de condors. Tijdens de rit die wel een uurtje duurde stopten we eerst bij een uitkijkpunt waar je mooi over de canon kan kijken. Overal zie je terassen aangelegd en dat geeft een heel mooi beeld. Je schijnt aan de terassen te kunnen zien of ze pre-Inca of uit de Inca tijd stammen. De terassen die door de Incaxc2xb4s zijn aangelegd zijn ronder en meer perfect dan de terassen uit de pre-Inca tijd.

Toen we bij het uitkijkpunt kwamen waren we niet de eerste maar ook zeker niet de laatste. Dit maakte ook niet uit, want de condors hadden nog geen zin om naar boven te komen, dit konden ze trouwens ook niet. De wind kwam nog van de zijkant en niet vanuit de canon, de zon had de lucht nog niet voldoende opgewarmd voor goede termiek. Na een tijdje zagen we ver onder ons de condors wat kleine rondjes maken. Dit bleef erg lang het geval, steeds gingen ze weer terug naar rotswand om op betere termiek te wachten. Uiteindelijk hebben we drie keer een condor dichtbij langs zien vliegen, maar het viel toch wel tegen en we waren dus ook niet blij dat Martijn ons kwamen halen.

Toen we bij de bus waren riep Heidi, de gids ineens, xc2xb4condors in close-upxc2xb4. Toen we op keken zagen we dat de condors nu vlak voor onze neus allerlei capriolen aan het uithalen waren. Soms waren er wel 6 bij elkaar. Dit was waar we opgehoopt hadden. We konden nu eindeloos veel fotoxc2xb4s en filmopnames maken. Na een kwartier was het voorbij en gingen we weer richting Chivay.

Op de weg terug zijn we nog een keer in de canon gestopt om naar colcaxc2xb4s te kijken. Dit zijn kleine stenen gebouwtjes die op een richel op de rotswand zijn gebouwd. Er zijn twee theorien voor deze gebouwen. De eerste en meest waarschijnlijke is dat het een op slag plaats voor voedsel was. Ze hadden hoge houten ladders waarmee ze bij die colcaxc2xb4s konden komen en zonder die ladder was (en is) dat echt onmogelijk. Toen ze een tijdje geleden zijn onderzocht zijn er ook veel etensresten gevonden. De tweede theorie is dat het graven zijn, maar daar lijken ze erg onpraktisch voor en daarnaast zijn het er niet zoveel.

De de canon zijn we naar Chivay gereden waar we in een kleine pizzatent wat gegeten hebben. We zaten naast de keuken waar in een echte pxc3xadzza-oven onze pizza werd klaargemaakt. Na het eten hebben we nog even rondgelopen waarna we op het plein op de stoep zijn gaan zitten. Leonie en Jantien haddenn een ijsje en ze werden nu belaagd door kinderen die ook om een ijsje kwamen vragen. Gelukkig kwam de bus na zoxc2xb4n 10 minuten.

Met nog 1 korte stop zijn we teruggereden naar Arequipa waar we weer in hetzelfde hotel overnachten. We hebben de was opgehaald en onze grote bagage die we hier hadden achtergelaten. Leonie en Peter zijn spullen voor morgen in de bus gaan kopen, terwijl Jantien de web-log bijgewerkt heeft. Om half acht zijn we bij een lokaal pizzatentje wat gaan eten. Peter en Jantien hadden een kleine pizza en Leonie had lasagna en sangria. Toen we bijna klaar waren kwam Martijn binnen en die kwam er gezellig bijzitten. Terwijl Martijn rustig zat te eten dronken Leonie en Jantien de sangria op.

Vanochtend gingen we om 7.15 ontbijten, zodat we om 8.00 uur weg konden. Er is een 48 uurs rustperiode ingelast zodat er geen blokkades zouden zijn. Om 8.00 vertrokken we met een kleine bus en een gids genaamd Heidi. Zij zou ons het een en ander vertellen. Als eerste begon ze een verhaal over de drie vulkanen bij Arequipa, de Chachalaca, de Misty en de Pichu pichu. Gedurende de rit bleken er nog veel meer vulkanen in de buurt te zijn.

Na een paar minuten rijden stopten we bij een klein winkeltje waar we nog wat voor onderweg en ook glucosetabletten oftewel druivensuiker konden kopen. Deze tabletten zijn geen medicijn, maar willen wel eens verlichting brengen als je last krijgt van de hoogte.

Al vrij snel reden we het gebied van de vicunaxc2xb4s in. Vicunaxc2xb4s zijn een bedreigde lamasoort, hun wol is de twee na fijnste ter wereld. Op de eerste plaats staat Kashmir. Vicunaxc2xb4s schrikken snel en daarom mag je er niet te dicht bij komen. Jantien zag een groep op een afstand lopen en de bus stopte. Terwijl iedereen zijn fotoxc2xb4s en video-opnames aan het maken was kwamen de vicunaxc2xb4s steeds dichterbij en staken zelfs vlak voor onze groep de weg over. Iedereen heeft dus hele mooie close-up fotoxc2xb4s kunnen maken.

Na de vicunaxc2xb4s gingen we opzoek naar de alpaca en de lama, deze twee soorten kunnen door mensen gehouden worden, terwijl de vicuna als wild dier wordt beschouwd. De alpacaxc2xb4s en de lamaxc2xb4s lieten niet lang op zich wachten en ook hier hebben we mooie fotoxc2xb4s van kunnen nemen.

Onderweg zijn we nog een aantal keer gestopt om van het uitzicht te genieten, om koffie te drinken of om verschillende soorten vogels te bekijken. xc2xb4s Middags kwamen we in Chivay aan. We werden afgezet bij een restaurant maar behalve ons wilde er niemand van de groep eten. Er was een lopend buffet met veel groente en andere lekkere dingen. De gids kwam er wel eten en Heidi heeft ons uitgelegd wat er allemaal op tafel stond. Na deze maaltijd gingen we nog wat rondlopen en we kwamen bij een overdekt marktje waar we een paarse poncho zagen hangen. Leonie leek dit wel wat, maar er was helaas niemand bij het kraampje. We zijn maar doorgelopen en hebben gekeken of we nog een andere zagen, maar dat wat niet het geval. We zijn toen omgekeerd en hoopte dat er deze keer wel iemand zuo staan, maar weer niet. Omdat we de poncho toch wel apart vonden bleven we toch een beetje treuzelen en toen kwam er ineens een vrouw in de verte aanrennen en die stopte inderdaad bij ons kraampje. Nu kon Leonie toch haar paarse poncho kopen.

Na dit bezoek moesten we nog een half uur rijden naar een dorpje verderop waar we zouden overnachten. Bij het xc2xb4hotelxc2xb4 aangekomen bleek dat het allemaal kleine huisjes waren met op de binnenplaats een huislama. In het huisje van Jantien stonden 3 bedden en in de kamer van Leonie en Peter stonden 2 twijfelaars. De kamers waren echter zo groot dat je er makkelijk 5 bedden in had kunnen zetten en dan had iedereen nog steeds genoeg ruimte gehad.

We konden nu even anderhalf uur bijkomen van het hoogteverschil, want we zijn nu op 3600 meter. Gedurende de rit zijn we zelfs een pas van 4800 meter overgestoken. Om half vijf vertrokken we weer richting Chivay om naar de warmwaterbronnen te gaan. In Chivay gingen de meeste mensen de bus uit om het laatste stuk te lopen, Leonie bleef in de bus omdat ze wat hoofdpijn had. We liepen gewoon op de weg die langzaam naar beneden liep. Er was ons gezegd dat de wandeling 3 kwartier zou duren, maar na een half uur waren we er al. We bleken erg snel gelopen te hebben voor mensen die net op hoogte zijn. De gids had zelfs een beetje moeite met ons tempo. De warmwaterbronnen is een complex met verschillende baden met zwavelhoudend water alleen waren er nu maar twee van de drie open. Het was er heerlijk warm en we zijn er tot sluitingstijd (19.15) gebleven. Na een rit van een klein half uurtje waren we weer bij de huisjes. Het bleek dat in sommige kamers de houtkachels al waren aangestoken, waardoor het niet zo heel koud was. Om 20.00 komen we aanschuiven voor het avondeten. Net als vanmiddag was het een buffet met veel groente, al was er vanmiddag meer keus.

Na een goede maaltijd ging iedereen een voor een naar bed. Een paar mensen waaronder Peter en Jantien bleven nog wat napraten. Toen ze uiteindelijk naar de huisjes gingen bleken alle houtkacheltjes te zijn aangestoken. In het huisje van Jantien was het zelfs warm, terwijl in het huisje van Leonie en Peter de kou er af was.