Vanochtend hoefde we voor het eerst geen wekker te zetten. We werden ongeveer om 7.15 uur wakker, wat vrij laat is als je bedenkt dat we de vorige dagen steeds om 4.00 uur wakker waren. Om 8.00 zijn we gaan ontbijten wat erg uitgebreid was. Na het ontbijt zijn we als eerst naat het klooster geweest. Dit is echte een stad in een stad. Het was vroeger (vanaf 1600) een heel luxe klooster. De nonnen hadden een eigen kamer, keuken en dienstmeiden. In ongeveer 1870 maakte de paus hier een eind aan en werd een slaapzaal gebouwd. Vanaf dat moment moest het veel somberder. Het klooster in vanaf 1970 te bezichten. Er wonen nog wat nonnen, maar in een afgesloten gedeelte. Het is erg groot en het duurt wel even voordat je er door heen bent. Aan het eind van de tour kregen we allemaal nog een souvernirtje. Dit was een erg klein schilderijtje met een afbeelding van het klooster erop. We hebben wel drie verschillende gekregen.

Toen we het klooster uit kwamen kwamen de stakers langs in drie rijen naast elkaar. Deze mensen riepen leuzen en hadden spandoeken, maar waren erg rustig. We zijn langs de Plaza des Armas gelopen op weg naar het museum waar Juanita ligt, een Inca mummie. De rondleiding duurde nog even dus gingen we iets verderop wat eten. Terwijl we op de bestelling wachten is Jantien naar een reformhuis gelopen om wat creme voor haar gezicht te kopen. Ze heeft nu namelijk zonne-allergie in haar gezicht.

Na de maaltijd zijn we weer naar het museum gelopen, waar we zoxc2xb4n 35 minuten moesten wachten op een rondleiding. Terwijl wij wachten kwamen langzaam de anderen van de groep op 2 na. De rondleiding was erg informatief al zat er een hoog tempo in. Om de andere groepen niet te hinderen gingen we van hot naar her, al waar het rustig was. Juanita is slecht te zien, er is weinig licht en je moet door 2 ruiten heen kijken. Ze is nu permanent ingevroren op -20 graden en met 99% vochtigheid. Als je goed keek kon je de schedelfractuur zien.

Na het museum zijn we naar het hotel gegaan. Jantien is daar gebleven om te internetten, terwijl Peter en Leonie op zoek gingen naar een nieuwe dagrugzak voor Leonie (haar rits is stuk van haar oude). Na veel zoeken en vragen vonden ze eindelijk een winkel waar ze er een gekocht hebben.

Momenteel is het nog onduidelijk hoe laat we weg gaan. Misschien gaan we om 2.00 rijden om mogelijke blokkades te omzeilen. Er schijnt nu wel een bestand van 48 uur te zijn dus misschien gaan we pas om 8.00 weg. Dit horen jullie later wel.

Vanochtend moesten we om 6.15 ontbijten, zodat we om 6.50 alles in de bus zouden hebben, het wordt dus steeds vroeger opstaan. Gelukkig is dat geen probleem, want vanwege de jet-lag zijn we toch steeds om 4.00 wakker. Vandaag gaan we een hele dag in een bus zitten op weg naar Arequipa. Dit jaar is dit voor het eerst, vorige jaren namen ze de nachtbus en wij vinden het erg jammer dat dat veranderd is. Koning Aap heeft een nieuw beleid en alles moet luxer, maar wij snappen niet dat een hele dag in een bus zitten als luxer beschouwd kan worden. Deze rit betekent alleen dat je een dag minder heb om alles te bezoeken.

Na zoxc2xb4n 2,5 uur rijden kwamen we bij een kaal en kil restaurent waar we koffie moesten drinken. Persoonlijk (Jantien) vond ik net of ik met een busreisje met bejaarden mee was. Ik miste alleen het appelgebak. Behalve koffie of thee was er ook niets te drinken, dus heb ik naar buiten zitten staren en een poging gedaan niet te bevriezen. (gisterenochtend was het erg koud in de bus, maar nu was het alleen nog koud, maar prettig is anders).

Na weer een paar uur rijden stopten we in een dorpje voor het middageten. We werden bij een tent afgezet die meer dan he dubbele vroeg dan het restaurant van gisteren terwijl die in een toeristische plaats is. Ik werd steeds chagerijniger. Voordat we bestelden zei Martijn dat hij gehoord had dat er blokkades op de weg 40 km voor Arequipa waren. Voornamelijk leraren zijn in staking voor een beter salaris en betere scholingsmogelijkheden en bij stakingen horen wegblokkades. We moesten ng tot 15.00 wachten voor meer nieuws.

Het eten was voore Jantien geen succes. Zij had een broodje kaas besteld en zowel het brood als de kaas was zurig. Ze heeft ook niet meer dan 5 happen genomen. Het eten van Peter en Leonie viel meer in de smaak. Jantien werd zelfs nog aangemoedigd met treintjes en andere kleutermerthodes, maar het wilde niet lukken.

Na het eten zijn we door het stadje gaan lopen en een paar straten verder vonden we een internetcafe. Het bleek alleen niet echt te werken en omdat het bijna 15.00 uur was gingen we weer terug naar de bus. Bij de bus bleek nog geen nieuws en Jantien en Leonie gingen nog een poging wagen voor internet in een ander cafe nog geen 100 meter van de bus. Ze hadden dit gemeld bij Martijn en bij Peter. Hier werkte het internet wel en hebben ze met het thuisfront gechat.

Na een half uur komt Peter binnen stormen met de opmerking dat de bus twee straten verderop op ens staat te wachten. Peter had het tweede cafe blijkbaar niet gezien en dacht dat ze weer naar het eerste cafe gelopen waren. We hebben toen snel betaald en alles afgesloten en zijn naar de bus gerend. In bus was eigenlijk nog steeds geen nieuws, behalve dat de blokkades misschien om 17.00 zouden worden opgeheven.. Om 17.20 kwamen we bij de blokkade aan en hij stond er nog. Het was inderdaad de bedoeling geweest om om 17.00 te stoppen, maar ze hadden zich bedacht. Marijn is naar voren gerend om te kijken hoe het was. Het was over het algemeen rustig, maar het kon zo veranderen en dan werden de stokken en stenen weer gepakt. Terwijl wij aan het wachten waren kwam er ineens van rechts een pick-up gevolgd door een vrachtwagen. Deze had via de landerijen en zandwegen de blokkade omzeild. Er is veel gepraat met onze buschauffeur, Marijn en de bestuurder van de pick-up en toen werd er besloten dat wij het ook gingen proberen. Achter ons stond een Djoser-groep (dezelfde van de Nasca lijnen) en die zu ons ook volgen. Om 18.45 begonnen we aan onze omweg. Het eerste stuk zou het moeilijkst worden en dat was ook zo. Het was noet vlak, maar gelukkig kon onze chauffeur goed rijden en kwamen we er vrij makkelijk langs. De wegen erna waren zandwegen en dat reed best goed alleen had je het zonder gids nooit gevonden en zeker in het donker niet.

Tijdens deze rit werd onze chauffeur gebeld en dat leek ons geen goed idee, maar hij dacht dat hij alles kon. We moesten het spoor oversteken, maar we reden nogal hard. Peter zat voorin en begon heel hard SPOOR te roepen waarop de chauffeur zijn rem net op tijd in trapte. Martijn kreeg de telefoon en was die ook niet van plan die af te geven voor we weer op de normale weg zouden zijn. Onderweg hebben we nog een auto meegenomen in ons treintje, hij was de weg kwijt geraakt in het donker, tussen alle zandwegen. Om 19.35 kwamen we weer op de gewone weg. Onze gids wilde niets hebben, zijn broer woont in Frankrijk en hij is zelf wel eens in Nederland geweest. Hij was erg blij ons te kunnen helpen.

Nu konden we weer doorrijden alleen om 20.45 stonden we weer voor een nieuwe blokkade. Na wat gepraat te hebben zagen we om 21.15 dat er een vrachtwagen door heen was. Hierop ging iedereen rijden, maar naar 5 minuten stonden we weer stil alleen nu wat dichterbij de echte blokkade. Er bleek niet zoveel aan de hand te zijn alleen er lagen grote stenen op de weg. Martijn heeft samen met Jetse (een van de groep) de stenen aan de kant geschoven zodat we om 21.30 eindelijk naar Arequipa konden rijden. Om 21.50 waren we in het hotel en we zijn direct naar de kamers gegaan. Op de kamers hebben we nog wat fruit gegeten en daarna zijn we gaan slapen.

Vanochtend moesten we om 6.30 ontbijten, want om 7.00 vertrokken we richting Nasca. Het ontbijt was buiten met alleen een dak van stro als een soort party tent. Het was redelijk koud om daar xc2xb4s ochtend te zitten. De rit naar Nasca duurde ongeveer 4 uur en om kwart over elf kwamen we aan in Nasca. Onderweg zijn we nog gestopt bij de uitkijktoren van dra. Maria Reiche. Zij was een Duitse wiskundige die meer dan 50 jaar nderzoek naar de lijnen heeft gedaan. Van die toren kan je 2,5 figuur zien. De boom en de handen zijn goed te zien, van de hagedis is alleen nog een handje over. Er is een groep Fransen met motoren overheen gereden. Ze mogen voor deze actie wel nog 5 jaar langer genieten van de gastvrijheid van Peru.

In Nasca hebben we snel de spullen op het bed gezet en zijn we naar de supermarkt gelopen. Daar hebben we inkopen voor o.a. de volgende busreis. We hebben ook een groet doos met 20 muesli repen gekocht, dus we kunnen even vooruit.

Eigenlijk zouden we om 12.00 uur een rondje over de Nasca lijnen maken en moesten we dus om 11.45 weg, maar de tijd was iets verzet en we zouden nu om 12.15 vliegen. Wij zaten met nog 2 anderen in de eerste groep die ging vliegen, de anderen zouden pas om 13.00 gaan. Na een klein stukje rijden kwamen we op een klein vliegveldje. Hier moesten we een formuliertje tekenen en daarna werden we voor een video gezet om te wachten. Om 12.35 kwamen er iemand ons halen alleen was er nu ook een Djoser groep bij komen staan. Zij stonden dichterbij de deur en liepen dus mee naar het vliegtuigje. Wij keken een beetje vreemd en Leonie is het nog gaan vragen. Toen ze terug kwam zei zij tegen de man die daar stond xc2xb4We are nextxc2xb4 waarop direct vanuit de Djoser groep de reactie kwam dat iedereen een reservingstijd had en dat wij niet mochten voorpiepen. Onze reactie laat zich raden, wij zeiden dat onze reservering al ruim 20 minuten geleden was en het vorige vliegtuigje voor ons bedoeld was. Peter is vervolgens voor het hekje gaan staan, zodat we ook echt de eerste waren.

Peter en Jantien zaten achterin en Leonie zat voor Jantien. In totaal paste er 6 mensen inclusief piloot in het vliegtuigje. Leonie was bang dat ze ziek zou worden, maar dat gebeurde gelukkig niet. Als eerste vlogen we over de walvis en het duurde vooral bij Jantien heel lang voordat ze hem door had. Er zijn namelijk ontzettend veel lijnen te zien en de meeste zijn veel duidelijker dan de echte Nasca lijnen. Deze lijnen zijn van autoxc2xb4s die over de vlakte hebben gereden om de tol te omzeilen. De figuren waren over het algemeen goed te zien, maar het is twijfelachtig of alles goed op de foto en video staat. De vlucht zelf is net een enorme achtbaan, want het vliegtuig vliegt eerst linksom en dar rechtsom over de lijnen. Aan het eind van de vlucht was Jantien blij dat het over was, want het was enorm warm en weinig slaap en een hobbelige vlucht is niet het recept om je goed te voelen.

Na de vlucht gingen we weer met een busje naar het hotel. Het busje reed alleen net naast de weg waardoor we bijna wagenziek werden, waren we allemaal ongeschonden uit het vliegtuig gekomen ging het in de auto nog bijna mis. In Nasca zijn we met zxc2xb4n vijven wat gaan eten bij een klein tentje die alleen wat tafeltjes binnen had. Het was echter mooi weer en op ons verzoek werden er 2 tafels op de stoep gezet zodat wij buiten konden eten.

Na het eten zijn we weer naar het hotel gegaan waar we op de andere groep hebben gewacht. Zij hadden echter nog meer vertraging met het vliegtuigje dus om 15.15 waren ze nog niet terug. Toen ze iets later aankwamen zijn we allemaal in de bus gestapt om naar de mummies te gaan kijken. De mensen uit de tweede groep hebben dus niet eens tijd gehad om fatsoenlijk te eten.

Midden in de woestijn stonden ineens xc2xb4partytentenxc2xb4 van stro en een pad dat met witte stenen gemarkeerd was. Hier waren de mummies gevonden en boven elke mummie hadden ze een dak van stro gebouwd voor beschutting. De mummies hadden bijna allemaal hun haar nog en waren goed bewaard gebleven. De graven waren alleen wel geroofd, waardoor de archeologen de mummies weer netjes rechtop hebben moeten zetten. Dit gaf wel een beetje een onecht beeld. Via het uitgezette pad kwam je netjes langs alle open graven. Waarschijnlijk ligt er in die buurt nog veel meer, want als je goed om je heen keek zag je hier en daar wat botten liggen.

Na de mummies wilden een aantal nog naar de irrigatiesystemen en vooraf was afgesproken dat we eerst langs het hotel zouden rijden om de mensen die niet wilden af te zetten en dan verder te rijden. Het begon echter al aardig donker te worden dus werd er besloten om direct door te rijden en als je niet mee wilde mocht je in de bus wachten. Bij de irrigatie systemen, die uit de tijd van de Nascaxc2xb4s stammen, stapten iedereen de bus uit en om tijd te winnen kocht Leonie voor iedereen een kaartje. Na een snelle wandeling tussen de waterputten liepen we in het donker naar de bus. In de bus bleken er twee te missen en er is even naar ze gezocht totdat de buschauffeur melde dat ze bij de ingan waren achter gebeleven. Hier baalden we behoorlijk van, want we hadden wel voor ze betaald. Toen ze instapten en hoorden dat er betaald was, was hun reactie is in de trant van xc2xb4fijn voor jexc2xb4. Je begrijpt dat we deze reactie niet zo erg kunnen waarderen en day vonden er meer.

Toen we bij het hotel kwamen zijn we direct door gelopen om met zijn drieen wat te gaan eten. De bediening was lekker snel en het eten was goed. Tijdens het eten speelde een man typische Peruaanse muziek en na wat nummers liep hij rond om zijn cdxc2xb4s te verkopen. We hebben er een gekocht om als achtergrond geluid van de video te gebruiken. Na deze maaltijd zijn we naar bed gegaan en toen was het pas 21.00 uur. Wel heeft Jantien even nagevraagd bij de receptie wie de Copa America had gewonnen en dat bleek Brazilie te zijn. Die had Argentinie met 3-0 verslagen.

Vanochtend om 6.30 uur gingen we uit bed, maar iedereen was al eerder wakker. Het ontbijt bestond uit kleine witte broodjes met jam en/of ei. Om 7.45 stond iedereen beneden klaar met de spullen om naar Pisco te rijden.

Na anderhalf uur zijn we even gestopt voor een koffie pauze, waarna we nog eens anderhalf uur moesten rijden. Bij het hotel aangekomen heeft iedereen snel zijn spullen op de kamer gezet en om 12.00 uur stond iedereen weer klaar om naar Paracas te gaan. Daar zijn we met z’n allen in een bootje naar een paar eilanden gevaren. Op die eilanden zitten erg veel vogels en ook vele verschillende soorten. Er waren een aantal pinguins, maar het is nu niet het seizoen voor ze. De zeeleeuwen konden we minder goed zien dan in Patagonie. We hebben aalschovers gezien met rode poten en een rode bek, die waren best mooi. De rotsen waren helemaal wit van de guano, vogelpoep, die eens in de vijf jaar wordt geoogst. Het was vier jaar geleden dat ze het voor het laatst gedaan hadden, dus alles was wit. We hebben wel veel pelikanen gezien en ook van heel dichtbij. Op de kade was er namelijk iemand die ze met eten lokte, dus ze waren 2 meter van ons af.

Na de boottocht zijn we op een terras wat gaan eten en Leonie en Jantien hebben groentensoep gegeten. Peter heeft Leonie geholpen om het op te eten, want de porties waren nogal groot. Jantien heeft het in haar eentje opgegeten. Nu was het tijd voor een strandwandeling en mooie rotsformaties. Het lijkt een beetje op de Engelse kust. Er is een klein strandje en dan uit het niets rijst er een bergwand op. De steensoort hier is alleen veel zachter dan in Engeland.

Om 17.45 waren we terug in het hotel zodat we even konden douchen of verkleden. De douche bij Peter en Leonie op de kamer werd echter helemaal niet warm. Dus is Leonie maar bij Jantien gaan douchen. Straks gaan we met zijn allen ergens eten.

Om 3.00 uur moesten we ons bed uit want om 4.00 gingen we richting schiphol. De autorit ging voorspoedig en iets na vijven waren we er. Op Schiphol was het toen al erg druk en we moesten even naar Iberia zoeken. Er bleek een bord te staan en daar stond nog helemaal niemand bij, dus wij zijn maar een rij begonnen. Na ongeveer drie kwartier kwamen de dames van Iberia om ons in te checken. Leonie vroeg of de plaatsen naar Lima inderdaad waren gereserveerd en de dame achter de incheckbalie keek een beetje vreemd op. Ze had al de bagagelabels naar Madrid uitgeprint. Ze had niet gezien dat we in Madrid moesten overstappen, maar gelukkig zagen we het nu op tijd.

De vliegreis ging goed. Het was alleen een dagvlucht en dan verveeld vliegen snel. Bijna bij iedereen was het geluid of kapot of slecht, dus film kijken ging niet. Verder is Iberia veel self-service en dat betekent dat er niet echt veel te eten is. Twee uur voor we gingen landen gingen ze wel weer iets te eten uit delen, maar net toen iedereen had was er zoveel turbulentie dat het cabinepersoneel moest gaan zitten. Dit betekende uiteraard dat er niet zoveel gegeten werd.

Een kwartier te vroeg landden we op Lima. De immigratie en de bagage gingen ook goed en om 18.00 plaatstelijke tijd stonden we naast onze reisbegeleider te wachten op de rest van de groep. Na een busrit van ongeveer 3 kwartier kwamen we in ons hotel. ’s Avonds hebben we met ze allen wat gedronken in de hotellobby, terwijl Martijn (reisleider) zijn praatje hield. Iedereen ging vroeg naar bed want de volgende dag moesten we om 7.00 ontbijten en de meesten hadden weinig geslapen in het vliegtuig.