Vanmorgen zijn we uitgerust wakker geworden. Na alles alvast klaar gemaakt te hebben voor vanavond zijn we beneden gaan ontbijten. We vonden dat makkelijk en Peter kan kijken wat hij wil eten, want hij heeft nogal last van zijn maag. Peter heeft wat vruchten gegeten en Leonie lekker vruchten met muesli en yoghurt. Het enige was dat het het duurste eten was tot nu toe. Daarna hebben we de spullen gepakt en zijn naar de lobby gegaan. We zouden om half tien worden opgehaald, maar om tien over half was er nog niemand. Toen kwamen er mensen aan ons vragen of wij naar Teotihuacan gingen, waarna wij vroegen of ze gestuurd waren door Benjamin (hierbij hadden we het geregeld). Deze gaven hierop geen ontkennend antwoorden en lieten een beetje doorschemeren dat het antwoord ja was. Ze wilden wel dat we gelijk betaalden. Net toen Peter dit wilde doen kwam er een ander die onze naam en kamernummer had. Dit bleek de juiste te zijn en de andere waren van het hotel. Uiteindelijk had het voor ons niet veel uitgemaakt met wie we mee waren gegaan want ze waren allebei even duur en doen hetzelfde, alleen we hadden met de ander een afspraak. Toen bleek dat de ander te laat was omdat de straat was afgesloten voor het hotel i.v.m. een sportevenement. De stad wordt dan gedeeltelijk afgesloten zodat iedereen die wil kan hardlopen, skaten of fietsen op de weg. We zijn met een auto naar een andere plaats gebracht waren werden opgehaald door een "van".
Eenmaal in de "van" zijn we eerst naar het drie tijdspunt gegaan. Hier kan je de oude delen van de tempels zien, een kathedraal die gemaakt is van stenen van de tempels en de nieuwste appartementsgebouwen. We zijn de kerk nog even in geweest waar een mis bezig was. Hierna waren we op weg naar Teotihuacan. Vlak nadat we op de snelweg waren kwamen we in een file terecht. Normaal doe je er een uur over om naar Teotihuacan te gaan, maar nu hebben we er 2 uur over gedaan. We kwamen pas om een uur of half een bij Teotihuacan. Eerst gingen we naar een winkel die dure zilveren sieraden verkocht en enkele speciale stenen, wel of niet ingelegd met mooie steensoorten. Een aantal mensen van de tour vond het heel leuk om er lang naar te kijken en wij zijn er uiteindelijk een uur geweest alvorens we naar de tempels gingen.
We gingen via een ingang waar weinigen naar binnen gingen en wisten nog niet hoe druk het was op het plein voor de zonnetempel. Eenmaal daar werd ons het een en andere uitgelegd, maar veel kunnen ze niet uitleggen aangezien ze niet veel weten. De archeologen hebben namelijk niet veel "spullen" teruggevonden. Ze weten dat de Azteken deze tempels hebben gevonden en deze hebben ook de naam Teotihuacan (waar de goden wonen) aan de tempel gegeven. Toen zij de tempel vonden was deze al lang verlaten. Wel hebben ze kunnen opmaken dat het een belangrijke stad was in even na Christus. We kwamen binnen via de achterkant van de zonnetempel, hier had je een mooi uitzicht over de zonnetempel en maantempel. Na de uitleg op het plein voor de zonnetempel hadden we 2,5 uur de tijd om rond te kijken. Leonie is in de rij gaan staan om de zonnetempel op te gaan en Peter voelde zich nog niet goed genoeg om mee te gaan dus hij ging lekker rondkijken. De gids had gezegd dat de rij voor de zonnetempel waarschijnlijk maar 10 minuten zou zijn. De rij om naar boven te gaan duurde uiteindelijk 45 minuten. Voor de mensen die er zijn geweest de rij stond vanaf de rechter trap aan de voorkant tot aan de hoek van de achterkant met de rechter zijkant. Wanneer je eenmaal maar boven mocht kon je ook nog niet je eigen tempo klimmen,want er waren te veel mensen die tegelijkertijd omhoog gingen. Wat apart was dat er overal bordjes stonden en kettingen hingen van waar je wel en niet mocht komen en de toeristen hielden zich eraan de Mexicanen waren hier alleen niet zo goed in. Er waren veel families aanwezig, deze waren hier dan met opa en het jongste kind van soms maar een paar weken oud. Deze gingen allemaal naar boven. Het klimmen duurde ook zo’n 15-20 minuten aangezien we op verschillende punten moesten wachten. Eenmaal boven stonden veel mensen met hun armen naar boven om de energie van de zon te krijgen. Eerst even Peter een sms gestuurd dat ik boven was en daarna wat foto’s gemaakt. Hierna snel in de rij gaan staan om naar beneden te gaan. De rij voor naar beneden duurde ook weer zo’n 15 minuten. Beneden bleek dat er nog 45 minuten waren voordat we weer weg moesten. Na eerst nog wat foto’s van de voorkant genomen te hebben, ben ik op mijn gemak naar de maantempel gelopen zonder naar de verkopers te kijken, want deze achtervolgen je anders. Peter had in de tussentijd eerst zitten wachten totdat ik naar boven zou gaan, maar na 30 minuten had hij het opgegeven. Hij is vervolgens in een rechte lijn naar de maantempel gelopen. Waar hij wat foto’s heeft gemaakt. Waarna hij in de schaduw alles heeft zitten aanschouwen. Terwijl hij daar zat is hij aan de praat geraakt met een Belg die hier al 35 jaar woont. Peter vertelde wat we nog gingen doen en de Belg vond dat we de goede plaatsen aan deden, maar wel wat snel allemaal. Wat grappig is dat ook hij zei dat je in Oaxaca langer moest blijven, want dat was zo mooi. Dit is ook meerdere malen door de verschillende Mexicanen gezegd. De reden waarom dit grappig is omdat Outsight, de organisatie die dit voor ons geregeld heeft, mij heeft moeten overtuigen om langer te blijven. Deze hadden gezegd dat we minimaal twee dagen in Oaxaca moesten blijven terwijl het plan was om maar een dag te blijven. Na een tijdje is Peter op de hoek van het pleintje van de maantempel gaan zitten om te zien of hij Leonie kon zien. Leonie kwam op een gegeven moment aan en is toen doorgelopen om ook de maantempel te beklimmen. Eenmaal met de klim begonnen had Leonie halverwege zoiets ‘ik kan vanaf hier ook de foto’s maken die ik wil’. Ze is dus halverwege blijven zitten en heeft de foto’s gemaakt. Peter had Leonie inmiddels gezien en heeft stiekem foto’s gemaakt terwijl ze de tempel op ging. Toen Leonie naar beneden ging stond Peter inmiddels te wachten. Hierna zijn we samen naar de uitgang gelopen. Wat wel jammer was dat we geen tijd hadden om naar het begin van de dodenweg (de weg naar de maantempel) te lopen en het vanaf daar te bekijken.
Het duurde even voordat iedereen weer in de "van" zat. Peter werd inmiddels wat nerveuzer, want wij moesten om 22:00 met de nachtbus mee naar Oaxaca. Toen iedereen inmiddels zat was het 4 uur en we hadden er op de heen weg bijna 2 uur overgedaan door de files. Terug hadden we weinig last van files en waren we om 17:15 bij de belangrijkste kerk van Mexico stad en waarschijnlijk ook Mexico. Hier hebben we wat uitleg gekregen over de verschillende kerken die er stonden. Op het eerste plein waar wij stonden zag je drie kerken staan, een kleintje op de heuvel, een oude basiliek en een modern gebouw waaraan je alleen kon zien dat het een kerk was vanwege de kruis op het dak. De meest gebruikte kerk was het moderne gebouw hierin konden 5000 mensen binnen staan en dan op het plein ervoor ook nog eens 10000 mensen. De gids nam ons mee naar binnen om het Maria schilderij te laten zien. Terwijl wij beneden konden kijken stond de priester boven ons zijn preek te geven. Hierna zijn we naar het grote plein gegaan waar dus 10.000 mensen kunnen staan om de preek te volgen. Het plein was wel indrukwekkend, maar wat het leukste was dat je vanaf daar ook uitzicht had op 6 verschillende kerken. We zijn nog even de twee oudste kerken binnen gelopen, waarvan de laatste erg veel zichtbare schade had opgelopen in de laatste aardbeving. Hierna was het de bedoeling om terug te gaan naar de "van", was het niet dat we iemand miste. Op dat moment was ook de mis klaar en stroomde de kerk leeg. Inmiddels was het 18:10 en Peter vond het niet meer zo leuk. Er waren ook twee Noren die om 19:00 een afspraak hadden en naar het hotel wilden. Wat dan wel weer aardig was dat we zagen hoe de priester iedereen zegende. Na 10 minuten zoeken was de gids naar de "van" gelopen en daar stond ze. Peter had met de gids afgesproken dat wij eerst af werden gezet zo wij stonden uiteindelijk om 18:30 bij het hotel. We hebben snel even gedoucht en de spullen ingepakt. Vervolgens zijn we wat gaan eten beneden en om 20:30 met de taxi naar het busstation. Hier waren we alleen veel te vroeg. Een uur van tevoren mag je koffers en dergelijke inleveren waarna je een half uur van tevoren naar de bus kan. Na wat wachten hebben we de spullen ingeleverd en konden we de bus in. Deze zijn hetzelfde als de touringcar-bussen in Nederland alleen kunnen de stoelen wat verder naar achteren.