Thuis had Leonie het heel vaak gehad over "duiken met de haaien", maar had uiteindelijk niet gereserveerd. Jantien wilde toch wel graag en had de vorige dagen tevergeefs geprobeerd een reservering te krijgen. We besloten daarom alvast richting het eiland te gaan en kijken of het daar zou lukken. Toen we de metro uitstapten was het iets na negen uur, dus belde Jantien nog eens naar Underwater World, de plek waar je met de haaien kan zwemmen. Dit keer lukte het wel en ze maakte een reservering voor 11.30. We namen de kabelbaan naar het eiland en liepen door naar Underwater World. We waren een uur te vroeg, het was namelijk iets na tienen en we moesten ons tussen 11.00 en 11.15 melden. We besloten eerst maar even rond te kijken. Het eerste wat we tegenkwamen was een "voelvijver". Hierin zwommen vissen rond die je mocht aanraken. Leonie was zo heldhaftig om na een meerdere pogingen een vis en zeester te aaien, terwijl Jantien en Peter het excuus gebruikten dat ze respectievelijk een videocamera en een fototoestel in hun handen hadden.
Buiten deze vijvers, er was er ook een met roggen zonder stekels, hadden ze een krabkelder en een onderwaterbuis. De buis ligt in een heel groot aquarium en je loopt door de buis er als het ware onderdoor. Je ziet ze vaker, Blijdorp heeft er bijvoorbeeld ook een. In dit aquarium stond ook een opgestogen kerstboom met de kreet "Happy Christmas" er achter. In dit aquarium/tank zouden we gaan duiken. Na wat formulieren ingevuld te hebben konden we ons verkleden. We kregen een wetsuit, schoenen en uiteraard een duikbril en een zuurstoffles. We mochten eerst wennen op een plateau en toen dat goed ging mochten we het aquarium in. De introductieduik die we eens in Griekenland hadden gemaakt kwam wel van pas, het was niet allemaal nieuw meer. Jantien mocht eerst de trap af en Leonie kwam iets later. Terwijl Leonie naar beneden kwam, kwam er een rog van achter over Jantien haar hoofd zwemmen. Jantien schrok en Leonie moest lachen. Zolang de vissen niet echt dichtbij komen, lijkt het net alsof je naar een aquarium staat te kijken. Je hebt zoveel aan je niet voelt alsof je er tussen zwemt. We liepen rustig door het aquarium heen en keken onze ogen uit. Zwemmen ging niet omdat we geen flippers hadden en we hadden te veel lood gekregen om te kunnen drijven.
Lopend door het aquarium werden we natuurlijk de hele tijd bekeken door alle mensen die door de tunnel liepen en we hebben regelmatig heel vriendelijk gezwaaid. Peter liep in de tunnel met ons mee en maakte overal foto’s en film van. Na de roggen (toch) geaaid te hebben, ze zijn heel glad en zacht, moesten we oversteken. We gingen namelijk naar de andere kant van de buis. Hier zitten de haaien. De instructeur pakte er een op en gaf hem eerst aan Leonie. Dit vond ons publiek fantastisch en er werden vele foto’s gemaakt. Daarna was het de beurt aan Jantien en daarna ook nog even samen. De huid van de haai voelt aan als fijn schuurpapier. Het was natuurlijk niet zo’n grote haai, maar als je van kop tot staartpunt rekent wint hij het in lengte van ons. Na deze fotosessie hebben we er nog een gedaan voor de kerstboom en toen was het weer tijd om eruit te gaan. Het was een geweldig ervaring om eens vis te spelen voor al die toeschouwers. Voor meer informatie bekijk dan de volgende website: http://www.underwaterworld.com.sg/adventures_divesharks.htm
Peter had de hele ochtend alleen maar gefilmd en gefotografeerd en had verder nog niets gedaan. Peter was dus nu aan de beurt. Hij had een kaartje gekocht voor een virtuele achtbaan. Het karretje waarin je zit beweegt wel, maar komt niet vooruit terwijl de actie zich op een scherm voor je neus af speelt. Tegerlijkertijd zaten Leonie en Jantien op een terras van een pizza na te genieten van de ervaring.
Bij Underwater world hoorde ook de dolfijnen lagoon, dus dat was onze volgende stop. Het bleek een show te zijn, die pas over een uur zou beginnen, dus zochten we drie stoelen uit om te wachten. De dolfijnenshow was er een zoals we al vaker hebben gezien, maar het bijzondere aan deze beesten zijn niet hun kunsten, maar hun kleur. Ze zijn namelijk roze. Bij geboorte zijn ze wel grijs, maar langzaam kleuren ze roze.
Ondertussen was het al drie uur en de buskaartjes voor de volgende dag waren nog niet gekocht. We gingen naar het busstation en de eerste maatschappij was al uitverkocht, maar de tweede gelukkig nog niet.
’s Avonds hebben we bij een Chinees gegeten, dat Europese eten gaat natuurlijk ook vervelen. Peter had soep besteld en schrok van de enorme kom die neer werd gezet. Leonie en Jantien hadden fried rice en zout en zure kip. Het eten met stokjes waren we niet verleerd en het smaakte goed.