’s Ochtends stonden we om 7 uur op en gingen om 7.45 op weg naar de Petronas Twin Towers. Peter begon enthousiast te wandelen en Jantien en Leonie liepen er achter aan. Om 8.15 sloten we aan in de rij om kaartjes te halen. Je kan gratis de skybridge op, alleen moet je wel zelf je kaartje halen. De hal stond al vol en wij sloten aan in de rij in de gang. De rij groeide hard en er leek al ruimte gebrek te ontstaan. Ze begonnen briefjes uit te schrijven met daarop het aantal personen per groep(je). Nu hoefde er nog maar een in de rij te blijven staan. Leonie had nu de tijd om broodjes voor het ontbijt te kopen. Toen we aan de beurt waren kregen we kaartjes voor 14.30, de rest was al weg.

Na het ontbijt zijn we door China town en Little India gelopen. We hebben weer een voorraad Chinese thee ingeslagen. Bij het metrostation lag een grote moskee, dus hebben we daar ook nog even een kijkje genomen. We moesten wel van die vormeloze, synthetische gewaden aan en een hoofddoek op. Dit maakte het niet koeler in het toch al benauwde weer. Het is goed te zien dat deze moskee in een warm gebied staat, alles is open. De moskee bestaat uit een verhoogde vloer met daarboven een dak. Het dak wordt door pilaren gedragen, maar een deur is er dus niet te vinden.

Hierna zijn we weer terug gegaan naar het winkelcentrum bij de Towers en om 14.30 was het tijd. We mochten naar boven. Eerst kregen we een reclame fimplje van Petronas, de eigenaar van de Towers, te zien. Onze groep was verdeeld in geel en zwart. Geel mocht als eerste naar boven en dat waren wij. Na een kort verhaaltje met wat gegevens, 65 meter lang, hoogste dubbele loopbrug ter wereld enz, mochten we erop. Jantien liet zich dat geen tweede keer zeggen en met Leonie in haar kielzog liepen we (snel) de brug op. Van alle kanten hebben we foto’s gemaakt en na een paar minuten moesten we alweer naar beneden.

Beneden werd je langs een "sciencelab" geleid, een soort Nemo. Hier ging Leonie heel snel aan de slag met een puzzel. Het was een houten plattegrond van een soort huis. Het had kleine muren met doorgangen en had zo vijf kamers. Je moest een touw door alle doorgangen leggen, zodat je geen enkele doorgang twee keer gebruikte en het touw niet zo kruisen. Jantien kwam Leonie snel helpen en we probeerden het logisch aan te pakken door alles te tellen. Een kamer met een even aantal doorgangen is makkelijk, daar kan het touw gewoon doorheen, in-uit, in-uit, in-uit enz. Bij een kamer met een oneven aantal doorgangen gaat dat niet, dus moet het touw daar beginnen of eindigen. Er waren echter drie kamers met een oneven aantal, dus dat was een probleem. We probeerden van alles, maar uiteraard lukte niets. Na lang proberen en nog een Chinees weggejaagd te hebben (die dacht de oplossing te weten, maar die klopte ook niet) lazen we de opdracht nog eens. De laatste regel was de volgende "Voor dit probleem is tot op heden geen oplossing gevonden, als u hem vindt horen we dit graag." We hadden dus toch gelijk, maar het duurde even voor we daar achter kwamen.

Na wat winkelen gingen we terug naar het hostel en we waren net binnen voordat de eerste bui van de dag viel. ’s Avonds gingen we eten bij een Italiaans restaurant. Het eten was heerlijk, maar vooral de bediening was super snel. Na een uur stonden we al buiten met een hoofdgerecht en toetje achter onze kiezen. Na het eten ging Peter terug naar het hostel en Leonie en Jantien gingen gewapend met een fototoestel en videocamera op weer weg naar de Petronas Towers voor een foto bij nacht. Omdat er erg weinig licht was had Leonie een statief nodig, dus pakte ze een vuilniscontainer en sleepte die naar de juiste plaats. Na de foto heeft ze hem uiteraard weer netjes teruggezet. De mensen er om heen vonden het maar raar, maar stiekem toch een slim idee. Je zag ze echter twijfelen of ze het ook zouden doen.