Vanochtend zijn we om 9 uur gaan ontbijten. Peter heeft goed geslapen, maar de anderen twee waren een stuk minder. Voor de zekerheid hebben we de ambassade opgebeld met de vraag of Jantien haar paspoort nog wel geldig is. Als ze alleen in Maleisie zou blijven was er geen probleem, maar we willen naar Singapore en de terugvlucht vertrekt weer vanuit Maleisie. Ze moet dus nog twee keer een grens over. Ons wordt geadviseerd om een noodpaspoort aan te vragen. We hebben 2 opties of vandaag voor 12 uur of donderdagochtend (dinsdag en woensdag zijn 1e en 2e kerstdag). Aangezien we donderdagochtend een vlucht hebben geboekt kiezen we voor het eerste. Eerst laten we pasfoto’s maken, al is hier de direct klaar service langer dan we gewend zijn. Bij 1 winkel duurt het zelfs 1 uur, maar we vinden er een die het binnen een kwartier klaar heeft.

Met de foto’s op zak gaan we met de taxi naar de ambassade, achteraf hadden we ook kunnen lopen, maar we willen geen tijd verliezen. Bij de ambassade aangekomen, een kantoor op de 7e verdieping van een wolkenkrabber, blijken de pasfoto’s niet goed en worden we naar de overkant van de straat gestuurd. Daar hebben ze vaker foto’s voor de ambassade gemaakt. Ze hebben zelfs het sjabloon om te kijken of de foto goed is. Na een kwartiertje kan Jantien haar roze noodpaspoort meenemen.

Nu gaan we naar de twin towers. Ze zijn maandag gesloten voor publiek, maar er zijn veel winkels en we willen weten waar we morgen moeten zijn. Hier eten we wat, alleen vindt Leonie het op ten duur zo koud dat ze even naar buiten gaat om op te warmen. Hiet blijkt geregend te hebben en het is niet de enige regen van de dag.

We gaan met de metro naar de radio en tv mast. Hier kun je ook op en je komt zelfs hoger dan op de twin towers. We zijn er net en het begint weer te hozen, net op tijd. Het uitzicht is heel mooi, zeker omdat de toren en middenin staat. We kunnen zo ons pad uitstippelen, wat we straks willen doen. Als we weer beneden zijn, zitten er ineens twee apen aan de kant van de weg. Ze doen niets, ze reageren eigenlijk niet eens op mensen, zelfs niet als een jongentje ze een beetje uitdaagt. We lopen verder naar het vogelsbos, maar we voelen dat er weer een regenbui aankomt. We schuilen onder het dakje van een informatiekaart. Peter zijn schoenen zijn niet helemaal waterdicht meer en langzaam komt er water in. Ook zijn lange broek wordt nat en de rest van de dag loopt hij met omgeslagen pijpen, zag er erg modieus uit.

We besluiten terug naar het hotel te lopen en met de kennis van het uitzicht vinden we inderdaad het hotel. We blijven een beetje hangen totdat we gaan eten. We reserveren eerst een tafel bij een luxe Italiaans restaurant en gaan vervolgens bij een Fransman eten. Van de buitenkant ziet het er niet zo chique uit, maar van binnen wel. De ingang is nogal vreemd. Je hebt het idee dat je via de keuken binnenkomt. Ze blijken alleen het 4-gangen-kerstmenu te serveren, dus nemen we dat. De eerste gang is ganzenlezer met brood. Leonie eet het meest, Peter een beetje en Jantien bijna niets. De tweede gang is paprikasoep. De ene kant van het bord is gevuld met groene paprika soep en de rechterkant met rode paprika soep, een soort dubbelvla dus. Ook dit vindt Jantien niets, maar je kan niet alles zo terugsturen. Dus in een hoog tempo wordt de soep weggelepeld. Leonie en Peter doen er iets langer over. De derde gang is steak, heerlijk. Het toetje bestaat uit een bolletje vanille-ijs en een sinaasappel ijstaartje, ook heel lekker. Als verrassing ligt er bij elke plaats een zwart zakje met feestspullen, namelijk een toeter, knalconfetti, een lichtgevende bril en een glaasje dat licht geeft. Alles bij elkaar een geslaagde eerste dag.