Keylong ligt ongeveer op een kwart van de hele afstand. Dit betekent dat we nog een heel stuk moeten. Om die reden zouden we ook om 4 uur vertrekken. Om 3.30 uur gaat de wekker en gaan we ons bed uit. We hebben best wel redelijk geslapen. We pakken alles weer in en gaan naar de bus. Er is ook ontbijt in doosjes verpakt, maar die laten we allebei staan. Om half vijf vertrekken we weer. De planning is dat we pas tegen zevenen vanavond aan komen, dus we hebben een busrit van 14 uur voor de boeg. De weg blijft overal het algemeen geasfalteerd, alleen sommige bochten en plekken waar een klein stroompje water over heen gaat niet. Daar bestaat de weg uit kiezelweg. We worden weer enorm door elkaar geschud en vooral op rechte stukken worden we vaak gelanceerd. We komen regelmatig meer dan 30 cm van onze stoelen los. Dit gaat niet zonder geluid en vaak worden we dan vreemd aangekeken door de mensen voorin de bus. Voor hun moet het een extreem relaxte busrit zijn vergeleken met ons. Eigenlijk zouden die plekken ook duurder en de onze goedkoper moeten zijn. Het verschil in comfort in enorm. Na 2 uur wordt er een plaspauze gehouden. Er is alleen geen kamp in de buurt, dus moeten we gewoon op de weg. De meeste mannen blijven in de buurt bij de bus en de vrouwen lopen met de bocht om, om uit het zicht te zijn. De dag gaat gestaag verder en wij hobbelen wel door. Op de vlakte bij Sarchu denkt de bus even tempo te kunnen maken, ca. 40 km/u, wat betekent dat we vaak door de lucht vliegen. Gelukkig gaat het vaak goed, al heeft Jacqueline haar hoofd wel aan de ventilator gestoten. Ondertussen wordt het ook heel heet in de bus, over de 30 graden. We kunnen alleen geen raam open doen, want er is zoveel stof, het beneemt je de adem. Kwart over drie zijn we bij de Taglang La, de hoogste pas tijdens deze busrit, op 5328 meter. Nu moeten we alleen nog naar beneden, naar 3500 meter, de hoogte van Leh. Uiteindelijk komen we om kwart voor zeven bij het busstation aan. We gaan eerst even rustig zitten om te kijken waar we heen gaan. We besluiten een taxi te nemen, want we hebben geen idee van de afstanden en richtingen. De taxi’s die staan te wachten vragen belachelijke prijzen, 150 to 200 RS (= 2,25 tot 3 euro). We nemen een taxi die net aan komt rijden en hij vraagt 100 RS (= 1,50 euro) en we stappen in. Gelukkig is er nog een kamer vrij en die nemen we. Hij is wel aan de dure kant, maar het zij maar zo. In het hostel ernaast is ook geen kamer meer. We zien ook andere mensen nog met hun rugzak op van hostel naar hostel lopen, dus wij zijn tevreden. We eten nog even wat. Jacqueline geniet van haar momo’s, spinazie en kaas in een deegbolletje. Helaas hebben we geen bereik met onze telefoons, zowel de Nederlandse als de Indiase heeft geen bereik. Daarom gaan we maar even internetten om het thuisfront te vertellen dat we de busrit hebben overleefd. Met wat hoofdpijn van de hoogte en het schudden van bus gaan we, na een welverdiende warme douche, slapen.