Chemrey Om half acht lopen we het hostel uit en zien dat de hond van de eigenaar, Jackie, buiten loopt. Er hangen meerdere briefjes op de deur met de vraag de hond binnen te houden. We sturen de hond daarom met enige drang weer naar binnen. We hebben onze goede daad voor vandaag weer gedaan. We lopen naar het bustation waar we om 7.45 in de bus stappen. We hebben gelukkig een zitplek, want langzaam loopt de bus vol. Opeens stappen er veel mensen uit en rennen naar de weg. We zien vanuit de bus de Dalai Lama langsrijden. Jantien heeft hem nu dus ook gezien. Een half uur te laat vertrekt de bus om 8.30. Het zou volgens de reisboeken een uur rijden zijn, maar het is een uur en drie kwartier. Onderweg komen er steeds meer mensen in de al overvolle bus. De jongen die de kaartjes verkoopt hangt aan de buitenkant. Er blijken ook mensen op het dak geklommen te zijn. We zijn in ieder geval blij met onze zitplaatsen. Om 10.15 stoppen we bij een grote gebedsmolen met een klooster op de achtergrond. Dit blijkt Chemrey te zijn. We wurmen ons uit de bus en lopen richting het klooster. Het is volgens de thermometer 26, maar het voelt warmer. Er is geen schaduw, geen wolk en de zon staat recht op onze hoofden te schijnen. We lopen eerst de weg af en komen bij een openbaar toilet, een gat in de grond met een hokje er omheen. Jantien heeft wat last van de darmen en maakt hier dankbaar gebruik van. Ze voelt zich alleen redelijk slap nu. We lopen door en raken steeds verder van het klooster verwijderd. Er staan twee mensen in het veld te werken en die geven aan dat we terug moeten en aan de andere kant omhoog. We lopen terug en zien een meisje met haar kleine zusje op haar rug lopen. Zij geeft aan dat we van de weg af moeten en omhoog moeten. Ze loopt een klein stukje mee en dan zien we betonnen trappen omhoog gaan. Deze beginnen we te beklimmen. Jacqueline gaat soepel omhoog, terwijl ze het gevoel heeft dat haar benen haar niet kunnen dragen. Het water wat we mee hebben gaat ook snel op. Jacqueline loopt door terwijl Jantien even rust in een strookje schaduw. Als Jantien niet komt roept Jacqueline een paar keer en even later loopt ze weer naar beneden. We blijken er bijna te zijn en Jantien hijst zich weer overeind. We lopen langzaam de laatste treden op. We komen op een weg die om het klooster heen loopt. Na driekwart rondje zijn we bij de ingang. We lopen naar binnen en zien twee monniken op een binnenplaats zitten. Ze doen speciaal voor ons een gebedsruimte open. Het ziet er mooi uit en het ruikt er naar de jakkaarsen. Als Jantien naar buiten komt, loopt er lachend een monnik langs. Ze vraagt of ze ergens water of iets anders kan krijgen. Hij loopt de gebedsruimte in en haalt een fles water voor haar. De monnik wil er niets voor hebben, maar wij zijn blij dat we weer water hebben. We lopen hierna wat trappen op om boven ook een gebedsruimte en het museum te zien. In deze gebedsruimte staan in tegenstelling tot de eerste geen banken. Wel is er een enorme gouden Boeddha. Het museum is gevuld met Thangka’s, Boeddhistische schilderingen, beelden en veel keukengerei. We besluiten na een uur in het klooster te zijn geweest om 12.45 weer naar beneden te gaan. We krijgen nog een lift aangeboden, maar die slaan we af. De bus terug gaat pas om 15.30. In een kwartier zijn we beneden. We lopen terug naar de grote gebedsmolen aan de kant van de weg. Onderweg komen we nog een winkeltje tegen, deze is helaas gesloten. Terwijl wij naar de dichte deur kijken komt er in het huis ernaast beweging. Er komt een vrouw naar ons toe rennen. We kopen wat water, nootjes, snoep en ander drinken. Dit is het enige winkeltje wat we gezien hebben. Chemrey is heel klein dorp en bestaat uit alleen maar woonhuizen en het klooster. We hebben ook geen enkel hotel of hostel gezien. We lopen naar de gebedsmolen, waar we om 13.15 aankomen. Nu moeten wachten tot 15.30 uur. We zitten op zich wel goed in de schaduw van de gebedsmolen en het wachten gaat sneller dan gedacht. Wel komen er het laatste uur meer mensen bij staan, maar we zijn vastbesloten om als eerste de bus in te gaan. Precies een half uur te laat komt de bus. Jacqueline is als eerste binnen en houdt een bankje achter de chauffeiur bezet. We kunnen dus gelukkig zitten. De bus wel vol, maar niet zo vol als op de heenweg. We hebben trouwens dezelfde bus met dezelfde chauffeur. Alleen de jongen die de kaartjes verkoopt is er niet. We rijden in anderhalf uur terug naar Leh. De chauffeur stopt niet bij het busstation, maar rijdt nog wat verder. Dit vinden wij helemaal niet erg, want dat scheelt ons omhoog lopen. We lopen nu naar de taxistandplaats om de taxi voor morgen te regelen. We krijgen direct een chauffeur toegewezen en hij laat ook zijn auto zien. De prijzen zijn vast en staan op een prijslijst. We hebben voor de zekerheid de bedragen maar even overgenomen. Hierna gaan we naar het hostel. Intussen is het zes uur. We komen even tot rust en gaan om zeven uur eten. Jacqueline neemt weer momo’s en Jantien houdt het op patat. Ze heeft totaal geen eetlust vandaag. Na het eten gaan we nog even internetten en dan vroeg slapen, want ze zijn allebei erg moe.