De wekker ging om 3.30 uur. Dit is zo vroeg omdat om 4.59 uur het festival begint. Om 4.15 uur is iedereen beneden en lopen we richting de metro. Op het perron was het niet druk, maar toen de metro kwam aanrijden blijken we niet de enige te zijn die met de metro naar het festival willen. Het is erg druk en niet iedereen kan mee. Wij zien eerst ook niet zoveel ruimte, maar Jantien duwde zich een weg naar binnen. Iets wat ze vorig jaar in Delhi in India heeft geleerd.
Na twee haltes stappen we uit en wachten we op de volgende metro op de mensen die niet mee konden. We hadden bij elke trap iemand gezet en toen we ze niet zagen zijn we zelf maar richting de optocht gegaan. We volgden gewoon de mensenmassa. Bij een kruispunt zijn we gestopt. We bleken alleen beter aan de andere kant te kunnen gaan staan, zodat ze naar ons toen kwamen lopen. Ondanks dat de groepen Japanners met “praalwagens” onderweg waren mocht het verkeer gewoon doorrijden. Als ze echt in de buurt waren hield de politie ze auto’s tegen en liepen de mensen het kruispunt op om het goed te zien. Ondanks dat Jantien ze al eens langs had zien komen, blijft het een fascinerend gezicht. De verbeten gezichten van de mannen die de “praalwagen” tillen zegt alles. De hordes mannen, jongens en kleine meisjes die voor en achter de “praalwagen” aan lopen, luid “heusja” (of zoiets) roepend. Je snapt ineens dat als niet aan de verkeerde kant van een groep op hol geslapen Japanners wilt staan, veel te beangstigend.
(Klik hier voor een filmpje 15 juli festival)
Na een uurtje is het tijd om terug naar het hotel te gaan. De rest van de groep neemt de metro en wij nemen de taxi. Als we voor het hotel worden afgezet zien we net de anderen om de hoek komen lopen.
We hebben nu nog 2 uur voordat we om 8.15 moeten verzamelen. Dit tijd vullen we met wat liggen, lezen en tas inpakkend. Om half negen rijden we weg om drie kwartier later te stoppen voor een korte strandwandeling. Janneke blijft in de bus zitten en kiest een leuk plaatje onder een boom om te wachten. Jantien trekt haar sandalen uit en loopt door de branding. Dit gaat niet helemaal goed, want heel snel is haar broek tot haar knieën nat. Gelukkig droogt alles hier snel en voor het einde is bijna alles al weer droog. Om 10 uur is ze bij de bus. Een kwartier later is iedereen terug en mogen we de bus weer in.
Kwart over elf stoppen we bij een plaatje wat bekend is om zijn porselein. Er staat nog een oude constructie die laat zien hoe ze vroeger met waterkracht de stenen verpulverden. Het is een grote houten balk die in het midden met een scharnier bevestigd is. Aan de ene kant is de balk uitgehold zodat er water in kan en aan de andere kant in aan de onderkant een ijzeren stamper bevestigd. De bak loopt langzaam vol met water en op den duur is die kant te zwaar en valt naar voren, zodat het water wegstroomt. Dan valt de balk terug en stampt de stamper hard op de grond.
Met nog een half uur voor we weer verder gaan, gaan Janneke en Jantien op een overdekt bankje zitten en eten de lunch op die we net in de convini gekocht hebben. Half een zitten we weer in de bus voor de volgende stop.
Een uur later komen we aan bij Huis ten Bosch. Dit is een themapark met nagebouwde Nederlandse gebouwen. Er is een gedeelte gratis toegankelijk en dat bezoeken we vandaag. Het is best grappig om zulke bekende architectuur te zien, al zijn niet alle gebouwen zo bekend. Hier hebben we vijf kwartier om rond te lopen en dat blijkt meer dan genoeg. We maken nog een laatste stop bij een brug. Onder de brug zijn vaak draaikolken te zijn, omdat het relatief smal is, maar nu zagen we niet veel.
Om vijf uur konden  we aan in Nagasaki. We installeren ons in de kamer en gaan om half zeven met Monique en Dirk wat eten in het aanliggende China town. Het eten was niet heel bijzonder. Als ons eten had dezelfde saus en smaakte dus hetzelfde, het zag er alleen anders uit. Na het eten was het lekker afgekoeld naar 28 graden. We liepen nog een klein rondje en daarna gingen we weer naar de hotelkamer, want het is een lange dag geweest.