Om half zeven gaat de wekker. We moeten alles nog inpakken, dus daar beginnen we meteen mee. Iets na zeven uur gaat Jantien sandwiches halen voor het ontbijt. De winkel zou vanaf zeven uur open zijn en dat was ook zo. Iets voor 8 uur zijn we beneden, maar er is bijna niemand. Blijkbaar waren ze al naar de bus gelopen. Ben komt ons iets later ook halen. We hebben nu een kleinere bus. Vorige keer had iedereen twee stoelen, maar dat kan hier niet. Er is ook niet genoeg ruimte om alle bagage onderin te krijgen, dus wordt de achterbank ook gebruikt.
Om kwart voor tien zijn we bij het plaatsje Unzen. Dit staat bekend om zijn warmwaterbronnen. Als we het stadje binnenrijden ruik je de rotte eieren lucht al. Je kan een korte of lange wandeling maken, maar wij kiezen voor de korte, die zwavellucht kan ons niet echt bekoren.
We rijden hierna door om met een ferry de baai oversteken. De Japanners zijn nogal stipt en we varen dan ook netjes om half twaalf weg. Ongeveer een half uurtje later komen we aan de andere kant van de baai. Hier eten we wat en daarna gaan we op een klein bootje dolfijnen spotten. Volgens Ben zitten ze er altijd en dat was vandaag ook zo. We zwommen vrolijk langs en onder de boten door. Er was een kleintje die af en toe een sprongetje uit het water maakte. Onze thermometer is vandaag voor het eerst ’s middags onder de 30 graden gebleven en wel 29,5. De luchtvochtigheid is wel naar 68% gestegen. We merken hier echter weinig van, want de bus heeft airco, bij de lunch zaten we in de wind en op de boot was natuurlijk ook genoeg verkoeling.
Om drie uur rijden we weer verder. We stoppen nog even bij een uitzichtpunt over de vijf bruggen van het Amakusa National Park, alleen kunnen we er maar drie zien. Volgens de reisbegeleider Ben hebben we geluk, want het is zelden zo helder. Normaal is het heiig en kan je niet ver kijken, maar nu hebben we een fantastisch uitzicht over het park.
Met nog een sanitaire stop rijden we nu door naar Aso. Hier overnachten we in een riokan, een typische Japanse herberg. Iets voor zeven uur komen we hier aan. De kamers bestaan uit tatami matten met een klein laag tafeltje. In de kast liggen matjes die als bed dienen. Zodra je binnenkomt moet je je schoenen uit doen en kan je de klaar staande slippers aantrekken. Met deze slippers mag je alleen op de houten vloeren lopen, want bij de tatami matten moeten ook die uit. Als je naar de wc wilt, moet je je slippers vervangen door de slippers die bij de wc staan. Je blijft schoenen/slippers wisselen.
Kwart over zeven kunnen we aanschuiven voor een typisch Japanse maaltijd. Het lijkt nog het meest op gourmetten. In het midden van de tafel is een grill en er liggen allemaal stukjes vlees en groente die we erop kunnen leggen. Ook heeft iedereen een heleboel andere schaaltjes met van alles en nog wat. Bijna iedereen heeft ook zijn kimono (het is eigenlijk geen echte kimono, maar een Japanse badjas, waar ik de naam van kwijt ben) aangetrokken, die in de kast in de kamer met de matjes ligt. Het ziet er grappig uit. De tafels zijn traditioneel laag en echt gemakkelijk zit het niet. Toen Ben een stoel (ook een lage) voor Janneke ging regelen heeft hij er zelf ook maar een genomen. Het eten smaakt heerlijk al weten we niet altijd precies wat we gegeten hebben. Na het avondeten is het in principe tijd voor een bad in het badhuis, alleen het gemeenschappelijk bad is zowel bij de vrouwen als bij de mannen niet gevuld. Er zijn wel twee kleine baden beschikbaar, maar daar kan je maar met hooguit drie mensen in. Wel zijn er douches. Jantien besluit om alleen gebruik te maken van de douche en loopt met een camping gevoel met haar handdoek richting de douches. Na een korte douche is het tijd om te kijken hoe een nacht op de grond zal slapen.