We staan om 7 uur op en pakken alles rustig in. Als we aan het ontbijt zitten komt Lianne binnen. Ze wordt direct door iedereen gefeliciteerd en de groep zingt haar toe.
Om 9 uur vertrekken we in een bus versierd met ballonnen. Als we net op weg zijn zingen we nog een keer voor Lianne.
We rijden eerst langs El Cobre, hier staat een erg belangrijke basiliek, basilica de Nuestra Señora del Cobre. Hier wordt La Virgin de la Caridad (Maagd van de barmhartigheid) bewaard, bijnaam Cachita. Volgens de legende is het beeld ontdekt in 1612 door drie vissers, de drie Juans, die overvallen waren door een hevige storm. Ze zagen het beeld op een plank langsdrijven. Ze vissers vreesden voor hun leven en haalden het beeldje uit het water en op de plank stond “Ik ben de Maagd van de barmhartigheid”. Toen ze de storm hadden overleefd geloofden ze dat er een wonder was geschiet en zo was de legende geboren.
Op de weg naar de basiliek worden zonnebloemen en mini Cachita’s verkocht. We stoppen even bij een kraampje omdat de chauffeur zonnebloemen wil kopen. Iets later stoppen we weer voor een foto van de basiliek. Volgens Alexis is dit een goede plek om een foto te nemen en alle elektriciteitsdraden in beeld die moeten we maar weg photoshoppen. Bij deze stop is ook een kraampje en een aantal reisgenoten, waaronder wij, komen ook zonnebloemen. Blijkbaar houdt de Maagd van geel en daarom verkopen ze zonnebloemen.
Als we aankomen bij de kerk is het druk en de kerk zit vol. Er is een dienst aan de gang, maar we mogen gewoon naar binnen. Je mag ook foto’s maken, geen probleem, alleen moet je dat wel vanaf de ingang doen. Er is een doopceremonie aan de gang, een voor een worden de kinderen en hun ouders naar voren geroepen. Wij lopen naar de voorkant van de kerk waar een heleboel emmers staan. De meeste zijn al gevuld met bloemen, maar de onze kunnen er nog makkelijk blij.
We gaan nu op weg naar Sierra Maestra. Dit is een plek die door weinig toeristen wordt bezocht en ligt in de hoogste bergketen van Cuba. We komen rond half een aan. We kunnen nog niet op onze kamers, dus gaan we met z’n allen naar het restaurant. Het hotel is tegen een helling gebouwd en bestaat uit verschillende gebouwen. In het restaurant haalt Alexis een taart tevoorschijn die Lianne mag aansnijden. Nadat de taart verdeeld is krijgt ze als cadeau twee sambaballen. Er komt ook een man met een gitaar en Lianne moet mee doen met zijn lied. Daarna zet hij Happy Birthday in en zingen we voor de derde keer Lianne toe.
We bestellen wat de eten en na het eten gaan de meesten wandelen naar de rivier. Wij besluiten bij het hotel te blijven. Zoals Jantien zei “Ik ga eens vakantie houden”. Dat doet ze ook en heeft nu haar boek uitgelezen. We hebben een mooie kamer met een balkon. Na een paar uur begint het te regenen met later ook onweer. Die buien zijn eigenlijk niet zo onverwacht als je de omgeving ziet. Het is hier helemaal groen met bomen en planten overal.
Om half zeven gaan we eten. Het eten is hier inclusief. Er is een klein buffet, maar het smaakt erg goed. Na het eten kan je als toetje wat fruit en/of rijstepap pakken. Er zijn ook een soort lappen in de kleur van stoofperen. Jantien probeert een klein stukje, maar daar heeft ze direct spijt van. Het is redelijk taai en heel vies. Later hoort ze iemand zeggen dat het de schil van een grapefruit is. Dat zou zo maar kunnen, want het was inderdaad bitter.
Na het eten blijft iedereen hangen. Alexis leert een aantal mensen dominospelen op zijn Cubaans. Anderen gaan poolen. Dat valt best wel tegen, want een keu is nogal krom, dus als je die verkeerd vasthoudt krijgt de bal ineens een afwijking. Jantien speelt een spelletje samen met Naomi tegen Lianne en Thomas. Daarna spelen Jantien en Lianne tegen elkaar. Dit gaat niet zo goed. Ook al proberen we het serieus na ieder tien beurten is er nog steeds geen bal in. We besluiten alle regels overboord te gooien en elke bal goed te keuren. We letten dus niet meer op halve, hele of de zwarte bal. Het spel slaat nergens op, maar we hebben de grootste lol. Tegen elf uur gaat iedereen naar bed.