We staan om 8 uur op. We gaan eerst rustig ontbijten. Na het ontbijt gaan we weer terug naar de kamer om alles in te pakken. We controleren alles een aantal malen, aangezien de kamer een aparte badkamer, slaapkamer en woonkamer met keuken heeft. Als we klaar zijn blijven we lekker op de bank hangen in onze airco-kamer.
Om 11.30 lopen we met al onze spullen naar de receptie. Onze grote tassen worden in een aparte kast achter slot en grendel gezet en wij gaan met de rest van de groep in de lobby wachten. Helaas is het hier een stuk warmer. Dit is ook niet echt makkelijk koel te krijgen aangezien het buiten weer erg warm is en de deuren gaan heel vaak open.
Net als gisteren kan Jantien nu op de wifi om verder aan de weblog te werken. Na een uurtje is de internetkaart op en gaan we een pizza eten in het restaurant (12.30). Op deze manier hebben we goed gegeten voor we naar het vliegveld gaan. We zijn niet de enige van de groep die dit bedacht hebben. Het duurt even voor alles komt, maar we zitten goed. De deur naar het terras staat echter open, dus het is hier nog warmer dan bij de receptie. Als de pizza komt wordt het nog warmer, maar de pizza smaakt wel goed.
Als we klaar zijn moeten we nog een half uur wachten tot de bus komt. We zouden om 14.00 weggaan, maar iedereen zit helemaal klaar als de bus komt, dus we gaan zelf 5 minuten te vroeg weg. Om de stoel naast Alexis kan je spullen neerleggen die je wilt achterlaten voor de mensen in Cuba. Alexis kent mensen buiten de toeristische paden die van alles kunnen gebruiken. Wij laten onze apotheek achter, inclusief EHBO doos met injectienaalden. We hebben alleen nog een paar pijnstillers en diarreeremmers voor in het vliegtuig, je kan nooit weten.
Onderweg stoppen we nog bij een restaurant met een mooi uitzicht op een enorme brug. Hier kunnen we de laatste en misschien wel beste (volgens Alexis) Piña Colada krijgen. De meesten van de reisgenoten maken gebruik om de laatste Cubaanse cocktail te nemen. Er wordt ook nog een groepsfoto gemaakt (met een hoop Piña Colada’s).
Om half vijf zijn we bij het vliegveld van Varadero en nemen we afscheid van Danilo en Alexis. Er is een klein winkeltje waar Janneke een mooi Cuba T-shirt voor Bartjan ziet. We hebben er alleen geen geld voor, dus wisselt Janneke nog even 10 euro om het T-shirt te kopen.
De balie is nog dicht, maar we gaan al vast in de rij staan. Terwijl we in de rij staan komt er een nieuwe balie bij en wij lopen er heen. Op het bord boven de balie waar wij in de rij staan komt ineens “Comfort Class” te staan en dat hebben wij. Een hoop mensen voor ons niet en we staan ineens bijna vooraan.
Na het inchecken lopen we naar de douane en vragen aan anderen reisgenoten waar zij hun vliegtuigbelasting hebben betaald. We blijken voorbij de balie te zijn gelopen, dus lopen we even terug en betalen de vliegtuigbelasting en krijgen ook een stempel op onze instapkaart.
Net na de douane staat Fred bij een tafel met een douanebeambte erachter. Hij vraagt aan Jantien of ze nog geld heeft want hij moet ineens geld betalen om zijn schilderij mee te mogen nemen. Alle kleine muntjes bij elkaar heeft Jantien nog net de laatste 3 CUC.
Intussen in ook Janneke door de douane en we gaan naar de vertrekhal. We moeten nog wel even wachten en Jantien wil wat kopen in de winkel. Helaas is er een minimumbedrag als je met creditcard wil betalen. Jantien koopt dus wat blikjes, een fles ijsthee en wat koekjes. Wij komen de tijd wel door.
Op het vliegveld lopen veel mensen rond met oranje kaartjes. Zij zaten in ons vliegveld, maar moeten naar Cancun. Bij het instappen mogen wij eerst en wij moeten op onze aangegeven stoelen gaan zitten. We zitten een beetje naar achteren aan de linkerkant van het vliegtuig. Het zijn twee stoelen naast elkaar, dus helemaal goed. Als iedereen naar Nederland is ingestapt mogen de mensen naar Cancun. Zij mogen zelf kiezen waar ze gaan zitten.
Om 20.00 gaan we weg en om 20.00 landen we in Cancun, leuk hè zo’n tijdsverschil. Wij mogen, net als op de heenweg, het vliegtuig niet uit. Mexico laat passagiers vanuit Cuba, die niet als uitbestemming Mexico hebben, niet uitstappen. We moeten weer met de gordel los wachten tot het vliegtuig getankt heeft. Hierna komen de mensen vanuit Cancun het vliegtuig in en kunnen we weer verder.
Volgens de piloot hebben we wind mee en we komen bijna drie kwartier eerder aan om half drie. Leonie en Bartjan staan ons op te wachten. We weten niet of Bartjan ons zal herkennen, hij is immers 8 maanden oud, maar als we naar het raam lopen gaat hij heel hard lachen. Bartjan heeft ook zijn speciale “My auntie rocks” romper aan, dus het is een fantastische thuiskomst.