We zetten de wekker weer om 8 uur, kleden ons aan en gaan kwart voor negen ontbijten. Het ontbijt is nog nooit zo dichtbij geweest, alleen een trap af en we staan in de keuken. Er is al voor ons gedekt met het mooie serviesgoed. We krijgen eerst een kommetje verse fruitsalade en we kunnen kiezen uit koffie, thee of melk. Jantien kiest thee en Janneke melk. De melk is gecondenseerde melk aangelengd met water en warm gemaakt, dus warme zoete melk. Hierna worden twee grote glazen papajasap voor ons neergezet. Over het algemeen zijn we nooit zo’n fan van papaja, want het is altijd een beetje melig, maar deze is precies goed. Na het ontbijt gaat Jantien naar boven om de schoudertassen te halen en Janneke vraagt of de rugzakken tot een uur boven kunnen blijven. Dat is allemaal geen probleem.
We gaan nu de andere kant op dan gisteren, we gaan langs het Granma memorial en naar het museum van de schone kunsten. Hier zijn twee vestigingen van en wij gaan naar het museum met Cubaanse kunst op aanraden van Alexis. Als we er aankomen is het erg rustig, maar later komen er wel wat meer mensen. Er loopt veel personeel rond, na ja loopt, we hebben er minstens vier slapend op een stoel gezien. De bovenste etage vonden we niet zo boeiend, maar naarmate we lager kwamen zagen we steeds meer werken die we kunnen waarderen. Zo was er een wereldkaart op de muur geplakt opgebouwd uit allemaal houten stukjes. Die houten stukjes waren allemaal in de vorm van Cuba. De kaart klopte alleen niet helemaal, want Nieuw Zeeland was nergens te vinden.
Na het museum lopen we terug naar ons overnachtingsadres. We halen de spullen van de kamer en betalen voor de kamer en het ontbijt. Irma, de vrouw des huizes, houdt van prullaria en heeft heel prominent twee delfsblauwe klompjes neergezet. Jantien geeft haar daarom haar Holland armband en dat wordt erg gewaardeerd.
Tien voor een komt Alexis ons op halen. Ze moesten ergens in de stad zijn en we konden mee met de bus terug als we dat wilden. Dat vonden we een goede deal. We nemen afscheid van Irma en de schoondochter (denken we). We krijgen dikke zoenen en een knuffel. Irma haalt haar handen door Janneke d’r haar, want ze doet haar aan haar moeder denken en geeft daarna weer een dikke knuffel.
Op weg naar het hotel zien we een Nederlandse bus staan die naar centraal station Rotterdam gaat. We vragen of ze even kunnen stoppen en dat doet Danilo. Jantien loopt terug voor de foto, want die willen we niet missen.
Terug in het hotel gaan we wat eten in het Italiaanse restaurant. De rest van de dag blijven we in het hotel. Jantien heeft eindelijk wifi, dus kan ze de weblog online zetten.
Om zeven uur gaan we met z’n allen eten. Alexis heeft weer een mooie plek uitgezocht. We kijken uit over het water. We zitten buiten op het balkon, alleen is er geen reling, dus je moet een beetje uitkijken aan één kant. Voordat iedereen zit vraagt Jantien of we eerst een groepsfoto kunnen maken, maar dat wil men niet, dus gaan we allemaal zitten.
Edwin bedankt Danilo en Alexis namens de groep en overhandigt de kaart en de fooi van ons allen. Wij hebben het wel een beetje gehad met de lappen vlees die je hier krijgt, dus we nemen weer soep en een salade. De salade is erg groot. Het is ongeveer een halve krop sla aangevuld met walnoten, fruit, kip en tomaten. De groep geniet van het laatste Cubaanse cocktails en avondmaal. Velen bestellen ook nog een toetje, die het formaat hebben van een hele maaltijd. Niet iedereen krijgt het op. Betalen gaat hier alleen moeizamer dan voorheen. Normaal kwamen ze langs en zei je voor wie je betaalde, alleen of met z’n tweeën. Je zei wat je gegeten en gedronken had en dat rekende je dan af. Hier doen ze dat niet, dus we krijgen een rekening en een aantal menukaarten en iedereen moet uitrekenen wat ze moeten betalen. Er wordt geopperd om de rekening te delen, maar dat gaat niet door. Op de rekening is alleen 10% fooi bijgeteld. Sommigen hadden met de menukaart uitgerekend wat ze moesten betalen, maar geen rekening gehouden met de fooi. Het is een heel gedoe, maar uiteindelijk is de rekening betaald.