Om half drie rijden we uit Hoogvliet weg richting Düsseldorf. Vliegen via Düsseldorf was ruim 100 euro pp goedkoper, dus dat maakt het omrijden wel goed.
40 kilometer voor we er zijn moeten we de snelweg af, die is namelijk afgesloten vanwege een ongeluk. De TomTom heeft door dat we niet meer op de hoofdbaan rijden, maar parallel en geeft aan dat we eraf moeten. Als we parallel blijven rijden komen we sowieso op de verkeerde weg, dus we proberen de omrijdroute van de TomTom. We staan al vrij snel weer stil, maar dit keer voor een stoplicht. Uiteindelijk blijkt dat we goed hebben gekozen, want we rijden, wel met 45 minuten vertraging, zonder verdere problemen naar de luchthaven.
Het idee was om de auto te parkeren en iets met z’n drieën te eten voordat Leo weer naar huis zou rijden. Alle parkeergarages zijn echter vol, dus Leo zet ons af en wij gaan zelf naar binnen.
Toen we net onderweg waren kwam Janneke erachter dat ze haar wandelstok niet bij zich had. We besluiten niet terug te gaan, want Janneke heeft voor dit soort gevallen een reserve stok in de achterbak van de auto. Op het vliegveld aangekomen blijkt die reserve stok toch niet in de achterbak te liggen. Helaas.
Jantien en Janneke zwaaien Leo uit en gaan naar binnen. Binnen gaat Janneke op een stoel zitten, terwijl Jantien alle winkels afloopt op zoek naar een wandelstok. Toen ze eigenlijk dacht er geen een te vinden ziet ze een apotheek. Na navraag blijken die inderdaad wandelstokken te hebben. Nog één echte wandelstok en een paar krukken. Wandelstok gekocht, missie geslaagd.
Nu assistentie regelen voor Janneke. Vooral lang in rijen staan kan ze slecht en dat moet je toch vaak doen op een vliegveld. Bij de informatiebalie vertellen ze dat je dat vooraf moet aanvragen. Geen idee hoe en op Schiphol en in Sri Lanka hoefde dat niet. We worden naar de balie van Emirates gestuurd, misschien kunnen zij iets regelen. Daar vertellen ze ons dat we dat gewoon bij het inchecken moeten zeggen. Dat doen we dan maar. Als Jantien bijna aan de beurt is komt Janneke erbij staan. Bij het inchecken verteld de medewerkster dat Janneke iets verderop moet gaan zitten en dat er iemand aan komt. Onze tassen krijgen ook een rolstoellabel. Geen idee wat dat uitmaakt, maar geinig is het wel.
We worden direct helemaal naar de gate gebracht en mogen daar wachten. Jantien haalt nog twee pizzastukken bij een kraampje als diner. In het vliegtuig krijgen we ook nog eten.
Een kwartier te laat vertrekken we om 21.45. De vlucht gaat prima en we hebben geen turbulentie. De bemanning is alleen niet zo heel snel. Het is in feite een nachtvlucht. Terwijl we opstijgen gaat de zon onder en als we landen is de zon net op. Het duurt echter ruim 2,5 voordat het eten uitgeserveerd is en weer opgehaald. Ruim een uur voordat we er zijn worden we wakker gemaakt door een verhaal van de gezagsvoerder en het aandoen van de lampen. Bij een vlucht van ruim 6 uur hou je weinig tijd over om te slapen.
Op Dubai stond er netjes een man met rolstoel op ons te wachten. Hij heeft ons naar de disability lounge gebracht waar Janneke vorige jaar zoveel tijd heeft doorgebracht. Het was alleen een behoorlijk eind lopen en zelfs nog een stukje met de metro. Terwijl we zaten te wachten werden er steeds bestemmingen omgeroepen van de mensen die naar de gate moesten. Er werd ook vaak “Bangkok” geroepen, maar net niet hard genoeg. We bleken boven onze gate te zitten en de mensen bij de gate riepen steeds “Bangkok”. Officieel waren ze al begonnen met boarden, maar praktisch betekent dat je gewoon een wachtruimte verder moet wachten. Wij zijn pas als een van de laatste door de poorten bij het boarden gegaan, maar mochten wel direct dor naar het vliegtuig.
Deze vlucht was iets onrustiger, maar verliep verder prima. Om half acht ’s avonds landden we in Bangkok. Ondertussen was het al weer donker. Op deze manier gaan de dagen erg snel. We gingen als laatste het vliegtuig uit, maar hebben bijna iedereen weer ingehaald bij de paspoortcontrole. Daar stond een enorme rij voor, maar wij zijn via de piority rij gegaan. Daar mag iedereen ouder dan 70 door, mensen met kleine kinderen, zwangere vrouwen en de mensen die met hen meereizen.
Janneke haar tas was er erg snel, helaas moesten we op Jantien haar tas nog een paar rondes wachten. We hebben na veel moeite geld gepind (de ene pas van ING deed het niet, terwijl de andere pas van ING het wel deed???) en zijn daarna doorgegaan naar de taxi’s. Er zijn 3 rijen, een voor korte ritten, een voor grote taxi’s en een voor normale taxi’s. Aan het eind van de rij staat één zuil en bij de normale taxi’s drie zuilen. Je moet op de knop bij de zuil drukken en dan zie je of je de eerste, tweede of derde wachtende bent. Als je aan de beurt bent, komt er een bonnetje uit de zuil met daarop het nummer van de parkeerplaats waar jouw taxi staat. Er zijn heel veel parkeerplaatsen en zo wordt iedereen snel op zijn beurt geholpen.
Om half tien, twee uur nadat we geland zijn, zijn we in het hotel. We checken snel in en lopen direct door naar het restaurant. We zijn ook de enige op dit tijdstip, maar we willen toch wat eten voor we gaan slapen. Om tien uur hebben we eindelijk eten. Het smaakt prima.
Als we op de kamer zijn blijkt dat de tassen er nog niet zijn, maar dat probleem is snel opgelost. De tassen worden een paar minuten na ons naar de kamer gebracht. Alles bij elkaar twee vermoeiende dagen.