Om 10.30 gingen we met z’n achten op stap in twee kleine busjes. We gingen naar de ‘grasslands’ en een oud stadje van ruim 2000 jaar oud waar nog steeds mensen wonen. Het was een hobbelige maar prachtige rit. We stopten ook regelmatig om wat foto’s te nemen. Het straalde een hoop rust uit en de vergezichten waren werkelijk schitterend. We zijn benieuwd of het een beetje op de foto’s te zien is.
Bij een kleine bergriviertje met aan weerszijden een hoge berg gingen we lunchen. We hadden allemaal een lunchpakket mee genomen en gingen dat in de zon bij het water opeten. Wij hadden ook twee watermeloenen gekocht die we uitdeelden. Ook deze smaakten heerlijk, lekker zoet en niet waterig. Vlak voor we weer de busjes in moesten werd Jantien ineens een beetje ziek. In het busje kreeg ze een beter plaats waardoor ze wat rustiger zat (zover dat kan op hobbelige zandwegen vol met kuilen). Na de lunch gingen we naar een klooster, maar daar mochten sinds een maand geen bezoekers meer naar binnen. Hierna reden we door naar het 2000 jaar oude stadje. Het deed heel erg woestijnachtig aan. Het was wel apart om daar rond te lopen.
Na nog een twee uur durende rit waren we weer bij het hotel.
Nu gingen we lopend verder. 10 minuten lopen van het hotel zijn de ‘luchtbegraafplaatsen’. Het was een schone plek volgens onze gids, want tegenwoordig laat bijna iedereen zich cremeren en niet opeten door de vogels. Er stonden een hoop wierookhoopjes die niet echt lekker roken.
’s Avonds hebben we weer in het hotel gegeten en daarna weer het lekkere harde bed in.