Om 0.20 komen Peter en Leonie Jantien in Schiedam ophalen en rijden we richting Schiphol. Als we daar aankomen is het alleen druk in hal 3, de hal van de charters. We checken rond één uur in en lopen zonder oponthoud naar de gate. De vlucht staat op de borden om 3.00 met een vertraging van een uur. Op ons ticket staat gewoon 4.00, vreemd. Nu begint het wachten. Om de tijd te doden gaat Leonie een wandelingetje maken en komt terug met vers geperste sinaasappelsap bij de bar die 24 uur per dag open is. Jantien heeft in de tussentijd het reisboek kort doorgenomen. Het instappen is later dat gepland, want het vliegtuig is er nog niet. Uiteindelijk stijgen we kwart over vier op. De vlucht duurt ruim drie uur en we slapen allebei veel.
Om half zes landden we in Casablanca. We wilden allebei naar de wc, maar de eerste lieten aan ons voorbij gaan. Daar stond een enorme rij voor. De douane werkte uitermate traag. Als ze snel waren deden ze één minuut per persoon, maar vaker anderhalf of twee minuten per persoon. We kregen een nummer en een stempel in ons paspoort en we konden doorlopen naar de bagage. Toen we de tassen hadden hebben we daar ter plekke onze wandelschoenen geruild voor sandalen en Jantien heeft haar lenzen gepakt.
Als eerste reden we naar een terras aan zee waar we konden ontbijten. Het was kouder dan verwacht en we waren blij met ons fleece-vest. Daarna gingen we naar de grote moskee in Casablanca, de op twee na grootste moskee ter wereld. Die moskeeën in Mekka en Medina zijn groter. Om stipt negen uur gingen de deuren open en konden we met een grote groep naar binnen voor de Engelstalige rondleiding. De moskee is vooral groot. Het is net een normale moskee die opgeblazen is. De versieren zijn talrijk, maar niet verfijnd. Het dak was dit keer dicht, maar kan in principe open. Het is een schuif zoals op de ArenA, maar deze is alleen van bewerkt hout. Onder de moskee is een wasplaats, die kan je van boven zien, want op twee plekken is er een glazen vloer gelegd. Naast de wasplaats is ook een zwembad. Deze is nog nooit gebruikt en is bedoelt voor vrouwen. Aan de andere kant schijnt er een voor mannen te zijn, maar deze is ook nog nooit gebruikt.
In drie kwartier hebben we de moskee gezien en gaan we terug naar de bus. We rijden nu naar Rabat, de hoofdstad van Marokko. We beginnen met het koninklijk paleis. De koning heeft er meer dan 40 en ook nog een aantal buitenverblijven. De paleizen kosten 9% van het BNP, terwijl er maar 3% naar de gezondheidszorg gaat en 2% naar onderwijs. Marokkanen mogen het paleis niet meer bezoeken, vanwege een aanslag op de Amerikaanse ambassade een aantal jaar geleden. De koning is zelfs zo bang voor zijn eigen onderdanen, dan zijn lijfwachten ook geen Marokkanen meer zijn. Eigenlijk moet je een officiële gids nemen, die erg veel geld vraagt voor erg weinig werk. We rijden met de bus naar de poort en zijn bedacht op problemen en een hoop gepraat, maar we mogen gewoon doorrijden. Het is enorm ruim opgezet en er ligt ontzettend mooi asfalt. Alle ministeries zijn hier ook gevestigd, inclusief het ministerie van Geloof, dat elke vrijdag het vrijdagsgebed voorschrijft. “Belangrijke” ambtenaren wonen ook op dit complex.
De volgende stop is de dodenstad der Meriniden. We worden opgewacht door drie mannen die dansen en muziek maken. Nadat iedereen zijn of haar foto’s heeft gemaakt betaald onze gids, Saskia, een groepsfooi. Binnen blijkt dat we op een heuvel stonden, want de weg loopt naar beneden. We komen eerst langs de restanten van een Romeinse stad. Nog iets lager zien we een minaret en wat graven. Helemaal beneden is een mooi pad tussen een hoop planten.
We rijden met de bus naar de Hassantoren en het mausoleum van Mohammed V. De Hassantoren staat op een plein vol met zuilen. De ingang van het plein wordt bewaakt door twee ruiters te paard. Er is speciaal een bak met aarde in de straat aangelegd waar de paarden wacht houden. Op het plein had een enorme moskee moeten komen, maar toen de initiatiefnemer plotseling dood ging zijn ze ermee gestopt. De toren had een minaret van 87 meter moe  ten worden, maar hij is maar tot de helft gekomen (44 m). Tegenover de minaret op het plein is het mausoleum van Mohammed V. Het heeft vier ingangen en wordt overal bewaakt door wachters. Sommigen vinden hun werk leuk en gaan graag met mensen op de foto en anderen doen steeds een stap opzij als ze zien dat ze in beeld zijn.
We eindigen in Rabat met een wandeling door de smalle straatjes. De onderkant van de huizen is blauw geschilderd omdat muggen dan wegblijven. de bovenkant is wit, tegen de warmte van de zon. Na een korte wandeling eindigen we op een terras met uitzicht over de zee. Hier drinken we wat en daarna gaan we naar de bus. We rijden nu naar Meknes, waar we ook zullen slapen.
In het hotel aangekomen hebben we net de tijd om onze tassen op de kamers te zetten en dichte schoenen aan te doen, want het koelt behoorlijk af. We gaan met bijna de hele groep eten in een restaurant met uitzicht op de beroemde poort van Meknes. Het eten smaakt goed en is veel meer dan iedereen verwacht had. We beginnen met een hoop schaaltjes met kleine “salades”, daarna het bestelde hoofdgerecht en een fruitsalade als toetje. Vlak voor het toetje blijkt dat we een Marokkaanse beroemdheid in ons midden hebben. Deze man is erg goed in spektakel. Hij heeft een act met kleine glazen met brandende kaarsen erin. Deze balanceert hij, terwijl hij allerlei bewegingen maakt. Aan het einde zet hij bij een aantal mensen ook zo’n glas op het hoofd, waaronder Jantien. Ze durft apart adem te halen, omdat ze bang is dat het glas anders valt. Als de man het glas op komt halen pakt hij haar neus vast en beweegt die heen en weer. Het glas wiebelt, maar valt niet en de man pakt het weer van haar hoofd.
In het hotel gaan we direct slapen, het is een erg lange dag geweest.