Vandaag hebben we geen wekker gezet, maar Leonie was wel al om half zeven wakker en Peter was ook om 8 uur uitgeslapen. Leonie heeft de reisverhalen zitten bijwerken en Peter heeft in de diverse reisboekjes gelezen. We zijn om 10 uur pas wat gaan eten waarna we wat rond zijn gaan lopen. We zijn bij de kerk naast het museum naar binnen geweest. Ik denk dat dit een van de mooiste kerken was die ik ooit heb gezien. Na de kerk zijn we naar het museum geweest wat in een oud klooster zit. Leonie dacht dat het een relatief klein museum was, maar er kwam geen uit aan. Het eerste deel was wel leuk, maar daarna was het veel van hetzelfde. Ze hebben veel voorwerpen liggen die ze hebben teruggevonden bij de opgravingen in de buurt. Sommige van de beeldjes hebben nog wat verf op zich en ook daar zie je dat de kleur rood veel gebruikt werd. Na het museum zijn we wat gaan drinken,want het is toch echt warm. Nu zijn we wat aan het internetten en de blog bij te werken. Gelijk even kijken hoe laat de bussen morgen van san cristobal naar palenque gaan. De bus die we volgens ons ticket zouden moeten nemen is die van 11:20 en dat betekent dat we morgen in ieder geval niet de tempel van palenque kunnen bekijken. Er blijkt een bus om 7:15 te gaan, maar die kunnen we alleen halen als er niets mis gaat. We komen namelijk als alles goed gaat om 7 uur aan. De kans dat we alles goed gaat is op dit moment nihil, want de leraren zijn aan het staken en hebben alle hoofdwegen afgesloten. Na wat zoek werk op de site van ADO(de bus maatschapij) toch ook nog maar gekeken of er geen nachtbus was naar palenque rechtstreeks. Wat bleek er was toch een nachtbus naar palenque vanuit Oaxaca, hier hadden we bij out sight om gevraagd naar konden deze niet vinden. We zijn eerst naar een winkeltje die buskaartjes verkocht om te checken of wij het goed hadden gezien en om te zien of wij onze kaartje kunnen omruilen. De man achter de balie van het winkel zei dat het waard was en dat we de kaarten kunnen omruilen. Wij zijn snel de kaarten gaan halen. Toen we terug kwamen zei de man dat we naar het busstation moesten wat we hadden twee verschillende klasse kaartjes hadden. Toen naar het busstation. Normaal vragen taxichauffeur aan jou of je geen ritje wil en nu dat jij er een zoekt vindt je of volle of taxi die geen dienst hebben. Nu 5 minuten hadden we een taxi en deze bracht ons in 10 minuten nnar het busstaion. Op het busstation vroegen we of we de kaarten konden omruilen, de man achter de balie begreep het eerst niet. Nadat hij de kaarten beter had bekeken snapte hij het en kregen we de kaartjes voor de bus van 17:00 rechtstreeks naar Palenque. Het enigste was alleen dat we nu om 17 uur weg gingen ipv 20 uur. We zijn terug gegaan naar het hotel en hebben nog 2 uur rond gelopen. Daarna terug naar het hotel gegaan om alles te pakken en naar het busstation te gaan. we waren netjes om kwart over vier op het busstation en hebben gelijk ons bagage in geleverd. Om 17 uur was de bus er pas en konden we erin. We zijn via achteraf wegen de stad uitgegaan. We moesten een maal door het maaiveld om langs de staking te komen, maar het heeft niet al te veel problemen op het levert.

In de bus hebben we redelijk wat geslapen. Peter had in de bus wat weinig ruimte voor zijn benen dit komt eigenlijk doordat de stoelen zover naar achteren kunnen. Hij had zijn benen in het gangpad gelegd waardoor hij wakker werd als er mensen naar de WC moesten. Zo’n 8 km voor Oaxaca maakte Peter Leonie wakker met de mededeling dat we er bijna waren. Alleen toen duurde het nog 25 minuten. Eenmaal in het busstation hebben we eerst gekeken wat de opties waren om over twee dagen naar San Cristobal te gaan. We hebben nu kaartjes voor de bus van 21:00. We konden kiezen met de super luxe bus om 20:30 of met een iets luxere bus om 20:00 of met dezelfde bus als nu om 19:00. We hebben gekozen om de bus van 20:00 te nemen, zodat hopelijk Peter zijn benen kwijt kan.
Hierna met de taxi naar het hotel alwaar we eerst even moesten bellen voordat er iemand open deed. Snel ingecheckt en naar de kamer gegaan waar we snel naar bed zijn gegaan. Om 7:30 uur zijn we wakker geworden. Leonie heeft wat zitten tikken op de laptop en Peter heeft nog wat geslapen. Om iets over achten gingen we eruit en zijn wat gaan ontbijten. We worden namelijk om 10 uur opgehaald voor een excursie naar Milta en Monte Alban. We werden lopend opgehaald, dit in verband met wegopbrekingen rond ons hotel. Onze gids voor deze ochtend was Ester. Deze vrouw was erg goed in het vertellen met de handen. We gingen eerst naar de grootste boom van Mexico. Vroeger stond heel deze vallei vol met water en langzamerhand werden dat grote rivieren en ondergronds poeltjes. Op een van die ondergrondse poeltjes staan deze boom. Alleen raken die poeltjes langzamerhand leeg en geven de mensen de boom inmiddels zelf water.
Na de boom zijn we naar Milta gereden. Hier zie je een hele mooie kerk staan, maar deze kerk is opgebouwd uit de stenen van de tempels van Milta. Van de tempels van Milta staan alleen sommige muren nog overeind. Wat je kan zien van de muren is dat er geen cement is gebruikt. Deze stenen zijn net zo als bij de Inca’s zo gemaakt dat deze in elkaar vallen. De tempel staat ook op rollen zodat deze niet instort als er een aardbeving is. Tijdens zo’n aardbeving zullen de stenen juist dichter naar elkaar komen en nog hechter worden. Dit is vooral de onderste 2-3 meter daarna zie je mozaxc3xafek gemaakt van de bouwstenen. Deze stenen zijn op maat gemaakt zodat je diverse patronen krijgt. Wat je ook veel ziet zijn driehoekige stenen, deze worden ook wel de key stones genoemd. Deze tempel was van binnen en buiten rood gekleurd, deze rode kleur werd verkregen door een mineraal wat dezelfde uitwerkingen heeft als kwik. De kleur rood stond voor bloed oftewel leven, wat weer raar is aangezien die rode verf mensen eerder liet dood gaan. Op sommige stukken zie je de echte rode verf nog zitten, hier moet je dan ook vanaf blijven. Voor de hoofdtempel is er ook een plein en wat je ziet is dat de gebouwen en het plein zelf ook niet helemaal recht zijn, dit was zodat het regenwater goed kon weg lopen. Ester vertelde ook waarom de stappen van de tempel zo hoog waren. De Mexicanen waren vroeger groter dan nu en daarbij was het geen huis voor hun. Ze gingen hier dan ook scheef omhoog. Een stap omhoog en dan een stap naar voren en dan weer een stap omhoog enz. Wat dan wel weer apart was is dat de zuilen zelf erg hoog zijn, maar de ingangen niet. In de hele tempel zag je de mozaxc3xafekmuren, wat erg mooi was. Na de grote tempel hadden we nog wat tijd om rond te kijken waarna we terug gingen naar Oaxaca.
In Oaxaca hebben geluncht, Leonie een heel lekker Mexicaans gerecht en Peter is nog steeds aan de soep, maar het gaat al beter met hem. Na de lunch gingen we naar Monte Alban hier hadden we een andere gids, maar die was ook erg leuk. Monte Alban betekent witte berg. Het witte komt van de bloemen van de bomen die groeien op de berg. De echte naam van Monte Alban weten ze niet. Wat wel mooi was, was dat er weinig mensen waren. De gids vertelde dat het er vanmorgen heel wat meer mensen waren. De tempels zijn gemaakt door de Zapoteken. We zijn eerst naar het museum gegaan waar alle beeldhouwwerken staan waar ze beschermt staan. Wat ze daar ook hebben liggen zijn doodshoofden met uitgesneden gaten. Als je goed keek zag je dat de gaten bij sommige weer nieuw bot aangroei was. Dit duidt erop dat deze cultuur aan hersenoperaties deed en dat mensen daarna nog leefden. Na het museum gingen we weer naar buiten. Hier vertelde de gids dat 20% echt oud was, 20% gerestaureerd was en 60% nieuw van wat we hier zagen. De kleuren die ze hier gebruikten waren zwart(dood) en rood(leven). De rode verf was ook hier gemaakt van het dodelijke mineraal. Verder vertelde hij dat een van de tempels de tempel van de danser heet, maar waarschijnlijk was dat het ziekenhuis. De reden voor deze naam was dat men een beeltenis had gevonden waar men in een rare houding stond en wat leek op een dans. Later hebben ze alleen andere beeltenissen gevonden met daarop kleine, lange mensen en mensen met het syndroom van down waarna ze nu denken dat het het ziekenhuis is. Verder vertelde de gids, hadden ze een regenwater opvangsysteem. Aangezien Monte Alban hoog op de berg ligt en het water beneden in het dal is, was dat erg handig. Het water werd opgevangen in verschillende lage punten rondom de tempels waarna het naar een filtersysteem ging. Het filtersysteem bestond uit zand en verschillende soorten kalkstenen. In het opgevangen water lieten ze vissen zwemmen zodat deze het water in circulatie hielden zodat het water niet ging stinken. De gids liet ons ook nog zien hoe goed de akoestiek was door te klappen met zijn handen. Hij vertelde ook dat er verschillende ondergrondse gangen zijn ontdekt. Ze gaan er vanuit dat zo de priesters en koningen zich verplaatsten en dat waarschijnlijk "normale" mensen dit niet wisten, waardoor ze als goden werden gezien. Eenmaal boven bij de grootste tempel was het wel een indrukwekkend gezicht. Het uitzicht was echt fantastisch. Het is een vlak voetbalveld met daarop aan de linker- en aan de rechterkant verschillende tempels. Waarvan waarschijnlijk enkele werden gebruikt als tribunes. Verder zie je een tempel welke niet op xc3xa9xc3xa9n van de windrichtingen is gericht. Dit was waarschijnlijk de sterrenwacht. Verder was er een heel klein rechthoekig veld, dit is het oudste teruggevonden balspelveld. Ze hebben hier verschillende beeltenissen teruggevonden hoe een speler eruit zag maar geen beeltenissen gevonden hoe het gespeeld werd. De speler had een helm op, kniebeschermers, elleboogbeschermers en een heupgordel. Waarschijnlijk werd ook hier met een rubber bal gespeeld. Wat wel een groot verschil was, is dat ze hier geen aanwijzingen zijn gevonden dat een van beide teams achteraf werd gedood. Het andere verschil is dat er geen ringen hangen zoals bij de andere balspellen.
Na het verhaal van de gids konden we nog wat rondlopen. Peter is de sterrenwacht van dichterbij gaan bekijken en Leonie is de zuid platform op geklommen. Na het bekijken van het mooie uitzicht voor Leonie en voor Peter de tempel zijn we richting de uitgang gelopen. Waar Peter de opmerking maakte dat Leonie Peter elke reis naar oude stenen meenam met steeds minder functionaliteit. Wat wel grappig is want Leonie noemde alle gebouwen tijdens de reis door Griekenland met haar ouders en zus oude steentjes. Peter zei er maar wel gelijk bij dat hij het wel leuk vond.
Terug in Oaxaca waren we wel een beetje moe van deze lange en indrukwekkende dag. We zijn wat gaan rusten en daarna hebben we nog wat rondgelopen. Veel mensen hadden zich verzameld op het plein voor de kathedraal. Hier hebben we dan ook met uitzicht op het plein gegeten. Peter voelt zich inmiddels weer goed want hij heeft gisteren een biefstukje gegeten.

Vanmorgen zijn we uitgerust wakker geworden. Na alles alvast klaar gemaakt te hebben voor vanavond zijn we beneden gaan ontbijten. We vonden dat makkelijk en Peter kan kijken wat hij wil eten, want hij heeft nogal last van zijn maag. Peter heeft wat vruchten gegeten en Leonie lekker vruchten met muesli en yoghurt. Het enige was dat het het duurste eten was tot nu toe. Daarna hebben we de spullen gepakt en zijn naar de lobby gegaan. We zouden om half tien worden opgehaald, maar om tien over half was er nog niemand. Toen kwamen er mensen aan ons vragen of wij naar Teotihuacan gingen, waarna wij vroegen of ze gestuurd waren door Benjamin (hierbij hadden we het geregeld). Deze gaven hierop geen ontkennend antwoorden en lieten een beetje doorschemeren dat het antwoord ja was. Ze wilden wel dat we gelijk betaalden. Net toen Peter dit wilde doen kwam er een ander die onze naam en kamernummer had. Dit bleek de juiste te zijn en de andere waren van het hotel. Uiteindelijk had het voor ons niet veel uitgemaakt met wie we mee waren gegaan want ze waren allebei even duur en doen hetzelfde, alleen we hadden met de ander een afspraak. Toen bleek dat de ander te laat was omdat de straat was afgesloten voor het hotel i.v.m. een sportevenement. De stad wordt dan gedeeltelijk afgesloten zodat iedereen die wil kan hardlopen, skaten of fietsen op de weg. We zijn met een auto naar een andere plaats gebracht waren werden opgehaald door een "van".
Eenmaal in de "van" zijn we eerst naar het drie tijdspunt gegaan. Hier kan je de oude delen van de tempels zien, een kathedraal die gemaakt is van stenen van de tempels en de nieuwste appartementsgebouwen. We zijn de kerk nog even in geweest waar een mis bezig was. Hierna waren we op weg naar Teotihuacan. Vlak nadat we op de snelweg waren kwamen we in een file terecht. Normaal doe je er een uur over om naar Teotihuacan te gaan, maar nu hebben we er 2 uur over gedaan. We kwamen pas om een uur of half een bij Teotihuacan. Eerst gingen we naar een winkel die dure zilveren sieraden verkocht en enkele speciale stenen, wel of niet ingelegd met mooie steensoorten. Een aantal mensen van de tour vond het heel leuk om er lang naar te kijken en wij zijn er uiteindelijk een uur geweest alvorens we naar de tempels gingen.
We gingen via een ingang waar weinigen naar binnen gingen en wisten nog niet hoe druk het was op het plein voor de zonnetempel. Eenmaal daar werd ons het een en andere uitgelegd, maar veel kunnen ze niet uitleggen aangezien ze niet veel weten. De archeologen hebben namelijk niet veel "spullen" teruggevonden. Ze weten dat de Azteken deze tempels hebben gevonden en deze hebben ook de naam Teotihuacan (waar de goden wonen) aan de tempel gegeven. Toen zij de tempel vonden was deze al lang verlaten. Wel hebben ze kunnen opmaken dat het een belangrijke stad was in even na Christus. We kwamen binnen via de achterkant van de zonnetempel, hier had je een mooi uitzicht over de zonnetempel en maantempel. Na de uitleg op het plein voor de zonnetempel hadden we 2,5 uur de tijd om rond te kijken. Leonie is in de rij gaan staan om de zonnetempel op te gaan en Peter voelde zich nog niet goed genoeg om mee te gaan dus hij ging lekker rondkijken. De gids had gezegd dat de rij voor de zonnetempel waarschijnlijk maar 10 minuten zou zijn. De rij om naar boven te gaan duurde uiteindelijk 45 minuten. Voor de mensen die er zijn geweest de rij stond vanaf de rechter trap aan de voorkant tot aan de hoek van de achterkant met de rechter zijkant. Wanneer je eenmaal maar boven mocht kon je ook nog niet je eigen tempo klimmen,want er waren te veel mensen die tegelijkertijd omhoog gingen. Wat apart was dat er overal bordjes stonden en kettingen hingen van waar je wel en niet mocht komen en de toeristen hielden zich eraan de Mexicanen waren hier alleen niet zo goed in. Er waren veel families aanwezig, deze waren hier dan met opa en het jongste kind van soms maar een paar weken oud. Deze gingen allemaal naar boven. Het klimmen duurde ook zo’n 15-20 minuten aangezien we op verschillende punten moesten wachten. Eenmaal boven stonden veel mensen met hun armen naar boven om de energie van de zon te krijgen. Eerst even Peter een sms gestuurd dat ik boven was en daarna wat foto’s gemaakt. Hierna snel in de rij gaan staan om naar beneden te gaan. De rij voor naar beneden duurde ook weer zo’n 15 minuten. Beneden bleek dat er nog 45 minuten waren voordat we weer weg moesten. Na eerst nog wat foto’s van de voorkant genomen te hebben, ben ik op mijn gemak naar de maantempel gelopen zonder naar de verkopers te kijken, want deze achtervolgen je anders. Peter had in de tussentijd eerst zitten wachten totdat ik naar boven zou gaan, maar na 30 minuten had hij het opgegeven. Hij is vervolgens in een rechte lijn naar de maantempel gelopen. Waar hij wat foto’s heeft gemaakt. Waarna hij in de schaduw alles heeft zitten aanschouwen. Terwijl hij daar zat is hij aan de praat geraakt met een Belg die hier al 35 jaar woont. Peter vertelde wat we nog gingen doen en de Belg vond dat we de goede plaatsen aan deden, maar wel wat snel allemaal. Wat grappig is dat ook hij zei dat je in Oaxaca langer moest blijven, want dat was zo mooi. Dit is ook meerdere malen door de verschillende Mexicanen gezegd. De reden waarom dit grappig is omdat Outsight, de organisatie die dit voor ons geregeld heeft, mij heeft moeten overtuigen om langer te blijven. Deze hadden gezegd dat we minimaal twee dagen in Oaxaca moesten blijven terwijl het plan was om maar een dag te blijven. Na een tijdje is Peter op de hoek van het pleintje van de maantempel gaan zitten om te zien of hij Leonie kon zien. Leonie kwam op een gegeven moment aan en is toen doorgelopen om ook de maantempel te beklimmen. Eenmaal met de klim begonnen had Leonie halverwege zoiets ‘ik kan vanaf hier ook de foto’s maken die ik wil’. Ze is dus halverwege blijven zitten en heeft de foto’s gemaakt. Peter had Leonie inmiddels gezien en heeft stiekem foto’s gemaakt terwijl ze de tempel op ging. Toen Leonie naar beneden ging stond Peter inmiddels te wachten. Hierna zijn we samen naar de uitgang gelopen. Wat wel jammer was dat we geen tijd hadden om naar het begin van de dodenweg (de weg naar de maantempel) te lopen en het vanaf daar te bekijken.
Het duurde even voordat iedereen weer in de "van" zat. Peter werd inmiddels wat nerveuzer, want wij moesten om 22:00 met de nachtbus mee naar Oaxaca. Toen iedereen inmiddels zat was het 4 uur en we hadden er op de heen weg bijna 2 uur overgedaan door de files. Terug hadden we weinig last van files en waren we om 17:15 bij de belangrijkste kerk van Mexico stad en waarschijnlijk ook Mexico. Hier hebben we wat uitleg gekregen over de verschillende kerken die er stonden. Op het eerste plein waar wij stonden zag je drie kerken staan, een kleintje op de heuvel, een oude basiliek en een modern gebouw waaraan je alleen kon zien dat het een kerk was vanwege de kruis op het dak. De meest gebruikte kerk was het moderne gebouw hierin konden 5000 mensen binnen staan en dan op het plein ervoor ook nog eens 10000 mensen. De gids nam ons mee naar binnen om het Maria schilderij te laten zien. Terwijl wij beneden konden kijken stond de priester boven ons zijn preek te geven. Hierna zijn we naar het grote plein gegaan waar dus 10.000 mensen kunnen staan om de preek te volgen. Het plein was wel indrukwekkend, maar wat het leukste was dat je vanaf daar ook uitzicht had op 6 verschillende kerken. We zijn nog even de twee oudste kerken binnen gelopen, waarvan de laatste erg veel zichtbare schade had opgelopen in de laatste aardbeving. Hierna was het de bedoeling om terug te gaan naar de "van", was het niet dat we iemand miste. Op dat moment was ook de mis klaar en stroomde de kerk leeg. Inmiddels was het 18:10 en Peter vond het niet meer zo leuk. Er waren ook twee Noren die om 19:00 een afspraak hadden en naar het hotel wilden. Wat dan wel weer aardig was dat we zagen hoe de priester iedereen zegende. Na 10 minuten zoeken was de gids naar de "van" gelopen en daar stond ze. Peter had met de gids afgesproken dat wij eerst af werden gezet zo wij stonden uiteindelijk om 18:30 bij het hotel. We hebben snel even gedoucht en de spullen ingepakt. Vervolgens zijn we wat gaan eten beneden en om 20:30 met de taxi naar het busstation. Hier waren we alleen veel te vroeg. Een uur van tevoren mag je koffers en dergelijke inleveren waarna je een half uur van tevoren naar de bus kan. Na wat wachten hebben we de spullen ingeleverd en konden we de bus in. Deze zijn hetzelfde als de touringcar-bussen in Nederland alleen kunnen de stoelen wat verder naar achteren.

Het is in de hotelkamer goed te horen dat Mexico stad een drukke verkeersmetropool is. Je hoort veel verkeer langsrijden en af en toe een politieauto met sirene. Om 4 uur Mexico tijd was Leonie helemaal wakker wat op zich logisch is want dat is 11 uur Nederlandse tijd en ze is nooit goed in uitslapen geweest. Na een uur liggen draaien is ze maar de verhalen van de vorige dag gaan typen en het boekje gaan lezen die de "Mexicaanse" reisorganisatie had gegeven. Na het lezen bleek er nog een probleem te zijn. Er was niet verteld dat de reistijd tussen Oaxaca en Palenque zo lang was dat er die dag geen tijd meer was om de tempels van Palenque te bezoeken. De bus vanuit Oaxaca gaat om 21:00 en duurt 12 uur. Om 9 uur zijn we als het goed is in San Cristobal en dan hebben we tickets voor de bus om 11:20 naar Palenque die er 5 uur over doet. Je komt dan om 5 uur aan in Palenque en dan heb je geen tijd meer om naar de tempels te gaan. De dag erna gaan we een hele dag weg om andere tempels te bekijken. De dag van vertrek vertrekken we om 9 uur en de tempels gaan om 8 uur open. Niet echt veel tijd om dan de tempels te bezoeken. We gaan dus even kijken of vanuit San Cristobal een bus eerder naar Palenque kunnen nemen zodat we dan de tempels kunnen bekijken of we kijken dat we op de dag van vertrek een andere excursie kunnen krijgen die behalve langs de watervallen gaat ook langs de tempels gaat. We zullen we zien.
Ik heb met wat moeite Peter uit bed gekregen. Om een uur of acht zijn we met naar de metro gelopen en naar het busstation gegaan. Op het busstation moesten we ons paspoort laten zien voordat de kaartjes veranderd werden. Dit was daarna zo gedaan. Na het veranderen van de kaartjes zijn we met de metro naar het antropologisch museum gegaan. Je heb er eigenlijk geen Metro halte echt dichtbij en moet dus na het uitstappen nog een stukje lopen. Bij het uitstappen even heen en weer gelopen voor we zeker wisten dat we goed zaten. Eenmaal bij het museum was het een uur of half tien en was het nog rustig. Eerst wat gedronken en daarna langs alle zalen. Het museum is erg mooi en leuk om te zien, alleen wij vonden op een gegeven moment iets te veel van alles. Je wist op een gegeven moment niet helemaal meer waar je zat en ging dingen door elkaar halen. Om 13 uur waren we klaar en het was langzamerhand ook erg druk geworden. Toen wij naar buiten liepen stond er een aardige rij voor de kassa. Buiten hebben we wat te eten gekocht, wat we in het park hebben opgegeten. Hier waren ook een groep dansers en acrobaten bezig ons te vermaken. Na de lunch zijn we met de metro naar het grote plein(zozala) gegaan. Eenmaal bij de metrohalte gekomen schrokken we. Het was zo druk dat je over de hoofden kon lopen. We toch maar naar de halte waar we de eerste metro hebben laten gaan vanwege de drukte. De drukte komt omdat de Mexicanen een lang weekend hebben omdat ze de vierjaardag van de president vieren. Deze is dan wel op 21 maart jarig, maar ze verschuiven de dag zodat ze altijd een lang weekend hebben net als de Amerikanen. Bij het uitstappen bleek dat het ook aardig druk was op het plein,want er stonden rijen voor de kaartverkoop van 15 meter lang. Wij zijn toch naar boven gegaan en daar bleek het inderdaad erg druk te zijn. Peter was toen snel de basiliek in gevlucht op zoek naar rust en koelte. Het is namelijk ook erg warm geworden. Hier bleek net een doop geweest te zijn en de volgende baby’s zaten al te wachten. De koelte was er eigenlijk ook niet toch zijn we maar even blijven zitten om dit alles te bekijken. Eenmaal weer buiten merkte Leonie op dat de kerk er van buiten een stuk groter uitzag dan van binnen. Wat blijkt het is een basiliek en een kathedraal naast elkaar, geloven wij. Ook maar even de kathedraal in geweest. Hier was het koeler in ieder geval. Er zat een priester de biecht af te nemen en wat hier wel interessant is dat je als buitenstander allebei de personen kan zien. Alleen omdat ze fluisteren kan je niet horen wat ze zeggen. Na de kerk wilden we wat rondlopen in het oude centrum, maar het was zo druk dat je bijna aan het schuiven was om vooruit te komen. We hebben toen maar een straat naast de hoofdstraat gepakt en zijn richting het hotel gelopen. Wel nog wat gedronken onderweg. Daarna zag Leonie een zaak die stenen verkocht. Deze stenen waren al voorbewerkt en konden daarna verwerkt worden in sierraden. We hebben dus het nodige uitgezocht voor hoofdzakelijk Lenie. De stenen zijn allemaal gepolijst en hebben al een gleufje in de zijkant om een zilverdraad te spannen. We hebben ook een aantal stenen met gaatjes gekocht deze kunnen al gelijk op een ketting. Hierna zijn we naar het hotel gegaan. Eenmaal in het hotel waren we beiden zo moe dat we wat zijn gaan slapen. We zijn vroeg gaan eten en hebben daarna weer verder geslapen. We hebben na het eten nog geregeld dat we morgen naar Teotihuacan gaan. We werden om een uur of half tien nog wakker gebeld door de reisorganisatie of het allemaal gelukt was.

Na een korte nacht werden we vanmorgen wakker De korte nacht kwam omdat Peter nog even de belastingpapieren moest invoeren. Dit had hij de dag ervoor ook gedaan, maar hij bleek iets vergeten te zijn. Om half acht gingen we het bed maar uit om nog de laatste dingen in te pakken. Om 9 uur stond mijn moeder voor de deur. Nadat we alles in de auto hadden gezet, wat makkelijk ging aangezien de backpacks maar 11 en 13 kg wogen. Genoeg ruimte dus voor souvenirs. We zijn zonder file naar Schiphol gereden. Hier de bagage afgegeven, nog wat gedronken met mijn moeder en toen door de douane. We moesten toen nog aardig wat tijd doodden aangezien we pas om 14:40 zouden vliegen en we waren op Schiphol om 10:30. Nog wat geshopt en gegeten. We zijn trouwens door de bodyscan heen geweest. Alleen als deze wordt ingevoerd gaat het heel wat extra tijd kosten dat inchecken. Je moet gaan staan waarna ze de scan doen dat duurt bij elkaar 1 minuut en dan moet je apart staan want het apparaat doet er ook nog een 1 minuut over om te beslissen of alles goed is. De anderen gingen  door "normale" poortjes. De vlucht zelf  was lang en hobbelig. Peter heeft het eerste stuk aardig wat geslapen, maar Leonie niet. Ik kun je ook vertellen dat je niet de film xe2x80x9cinvented liasxe2x80x9d hoeft te kijken. Aangezien KLM nog niet in elk vliegtuig een eigen videoscherm heeft gexc3xafnstalleerd konden we alleen op het grote scherm kijken. De films die ze hadden waren niet al te interessant. Aangezien het halverwege de reis ook nog hobbelig was vond Leonie het niet erg leuk. Eenmaal geland heeft het denk ik een uur geduurd voordat we buiten stonden. We moesten bij de douane op een knop drukken of we gecheckt moesten worden en ja wij mochten onze bagage laten zien. De douane beambte maakte de tas open en bekeek even snel wat er in zat en toen waren we klaar. Buiten stond er netjes iemand op ons te wachten. De heeft op de weg naar het hotel het een en andere over Mexico verteld wat erg leerzaam was. In het hotel gekomen kregen we de vouchers voor de rest van de reis. We hebben namelijk de hotels en de meeste transfers vast laten leggen omdat we niet goed Spaans spreken en weinig tijd hebben. Toen bleek er een fout te zijn. We hadden gevraagd om een nachtbus naar Oaxaca, maar dit was hier een dagbus geworden. De chauffeur die ons gebracht had heeft toen gelijk zijn baas gebeld, wat trouwens een Nederlander is die hier woont. Na wat heen en weer gepraat dat er verwarring was ontstaan omdat het normale programma ook de dagbus is en we een extra hotel overnachting hebben in Oaxaca, dit i.v.m. met de vroege aankomst aldaar als je met de nachtbus gaat (5 uur ’s morgens). Het probleem was nu echter dat het onbekend was of er nog plaats was in de nachtbus en wij zouden dit zelf moeten regelen omdat je je moet legitimeren om je buskaart te wijzigen. Hij zou kijken of deze nog beschikbaar zijn en of hij deze kon reserveren. Uiteindelijk gingen we dus pas om 21:30 naar de hotelkamer. Daar eenmaal aangekomen belde de man van de reisorganisatie gelijk op en zei dat er nog plaats was op de bus van 23:15 of 23:59. Hij heeft netjes helemaal uitgelegd wat we moesten doen en we gaan morgen deze kaarten omwisselen. We zullen nu niet morgen naar Teotihuacan gaan maar zondag. Morgen gaan we eerst de kaarten ophalen en daarna naar het museum de Antropologia. We zijn nog even wat gaan eten en daarna naar bed. Eenmaal in bed was het Mexicotijd 22:30 en Nederlandse tijd 5:30, wat betekent dat we al bijna 24 uur op waren.