Om 6 uur ging het licht aan en konden we alles weer een beetje inpakken, want om half zeven stonden we op het perron in Xi’an. Het hotel was dit keer erg dichtbij en we konden er heen lopen. Gelukkig konden we snel in onze kamers, zodat we om 9 uur al in bus richting het terracotta leger zaten.
Omdat we er al een hoop plaatjes van gezien hadden, hadden we al een voorstelling van het terracotta leger. Dit bleek echter niet zo goed te kloppen. Het was wel heel mooi gemaakt en als je lang keek verwachtte je dat ze elk moment zouden kunnen gaan lopen. Het was echter wel kleiner dan we verwacht hadden. Naast de beelden zelf hebben we ook nog naar een 15 minuten durende film gekeken die in een theater van 360 graden gedraaid werd. Dit maakte het beeld wel completer.
Weer terug met de bus en op weg naar de klokkentoren en de trommeltoren. Toen we bij de trommeltoren aankwamen zagen we tot onze grote vreugde een McDonald’s. We hadden het na ruim 3 weken chinees eten een beetje gehad. De trommeltoren was wel leuk en ondanks dat je niet op de trommels mag slaan deden we dat wel net zo als alle Chinezen. De klokkentoren werd gerestaureerd dus daar mochten we niet op.
’s Avonds zijn we in groepjes van vier met de taxi naar een restaurant gegaan waar we dumplings gingen eten. Dumplings zijn gestoomde hapjes bestaande uit een deegomhulsel met vulling. Die vulling varieerde nogal, we kregen: kikker, kip, tomaat, varken, eend, garnaal, walnoot en combinaties hiervan. Het smaakte best lekker, maar niet voor elke dag.

Om 11 uur vertrokken we weer met de bus vanuit Xiahe. We reden dezelfde weg terug als we een paar dagen ervoor de gereden hadden. Het hobbelde weer, maar om zes uur kwamen we aan in Lanzhou. Daar zouden we om half acht gezamenlijk richting de trein gaan. Iedereen ging in die anderhalf uur zijn eigen weg op zoek naar eten.
Om half acht was iedereen er, behalve Leonie en Rene. Die kwamen 8 minuten te laat. Ze zaten in de lobby van een hotel te wachten, maar ze hadden niet op de klok gekeken.
Om 20.40 uur vertrokken we. We hadden een ‘upgrade’ gehad, want we hadden alleen maar bovenbedden. Iedereen had dus vier chinezen onder zich slapen. Op zich maakt het niet zoveel uit, maar boven kan je niet zitten. Behalve een paar klapstoeltjes in de gang kan je alleen op het onderste bed zitten. Leonie en ik waren als een van de eerste de trein in en we namen direct twee klapstoeltjes in beslag.

Om 10.30 gingen we met z’n achten op stap in twee kleine busjes. We gingen naar de ‘grasslands’ en een oud stadje van ruim 2000 jaar oud waar nog steeds mensen wonen. Het was een hobbelige maar prachtige rit. We stopten ook regelmatig om wat foto’s te nemen. Het straalde een hoop rust uit en de vergezichten waren werkelijk schitterend. We zijn benieuwd of het een beetje op de foto’s te zien is.
Bij een kleine bergriviertje met aan weerszijden een hoge berg gingen we lunchen. We hadden allemaal een lunchpakket mee genomen en gingen dat in de zon bij het water opeten. Wij hadden ook twee watermeloenen gekocht die we uitdeelden. Ook deze smaakten heerlijk, lekker zoet en niet waterig. Vlak voor we weer de busjes in moesten werd Jantien ineens een beetje ziek. In het busje kreeg ze een beter plaats waardoor ze wat rustiger zat (zover dat kan op hobbelige zandwegen vol met kuilen). Na de lunch gingen we naar een klooster, maar daar mochten sinds een maand geen bezoekers meer naar binnen. Hierna reden we door naar het 2000 jaar oude stadje. Het deed heel erg woestijnachtig aan. Het was wel apart om daar rond te lopen.
Na nog een twee uur durende rit waren we weer bij het hotel.
Nu gingen we lopend verder. 10 minuten lopen van het hotel zijn de ‘luchtbegraafplaatsen’. Het was een schone plek volgens onze gids, want tegenwoordig laat bijna iedereen zich cremeren en niet opeten door de vogels. Er stonden een hoop wierookhoopjes die niet echt lekker roken.
’s Avonds hebben we weer in het hotel gegeten en daarna weer het lekkere harde bed in.

Vanmorgen konden wij uitslapen, want we moesten pas om 10:00 klaar staan. Precies om 10.00 uur liepen we richting het klooster. Toen we aankwamen kochten we snel een kaartje en konden we meteen met de toer beginnen. We werden rondgeleid door een monnik die redelijk Engels sprak, alleen moest je wennen aan zijn accent. We werden in een hele grote groep rondgeleid. In die groep liepen ook een stel Fransen. Die waren ontzettend vervelend en asociaal. In de gebouwen zelf mocht je geen foto’s maken, maar dat probeerden die Fransen wel, ook al werd er wat van gezegd.
Het klooster bestond uit allemaal kleine gebouwtjes en was erg mooi. In zo’n gebouwtje staat vaak een grote gouden Boeddha en branden er jakkaarsen. Die jakkaarsen stinken echt, ze ruiken naar vieze kaas.
Na het klooster zijn we naar het hotel gegaan waar Jantien een tijd heeft zitten lezen en schrijven en Leonie is het stadje rondgelopen.
’s Middags zijn we met zijn tweeën nog even op en neer door het stadje gelopen en voor de rest hebben we rustig aan gedaan.

De reis gaat nu langzamerhand naar het laatste deel. Vandaag maken we een vliegreis naar Lanzhou, waar we per bus verder gaan naar Xiahe. Bij het vliegveld begon de vertraging al. We hadden een uur vertraging op het vliegveld door het slechte weer. Na een uur konden we instappen en niet veel erna zijn we opgestegen. Na een uur vliegen zijn we geland en moesten we per bus verder voor nog eens 6 uur rijden. Eerst zijn we wat gaan eten in Lanzhou, want het was alweer 2 uur. Na wat eten zijn we verder gereden, totdat de chauffeur opeens stopte om zijn oude kapot reservewiel te laten maken. Hier hebben ze een uur over gedaan. We hebben in de tussentijd maar buiten staan praten, tikkertje gespeeld met Evy en kijken hoe ze de band plakte. Ze dachten dat de band gemaakt was, maar dit was niet zo want er kwamen nog luchtbellen uit. Na een hoop wikken en wegen en een hoop Engels geroep van onze kant is er besloten dat er een nieuwe binnenband in moest.
Hiernaar moesten we nog vele uren in de bus. We kwamen uiteindelijk met veel gehobbel in Xiahe om 23:00 uur aan. Het gehobbel was op ten duur zo erg dat Leonie er blauwe plekken aan over gehouden heeft.