Om acht gingen we ontbijten en kwart voor negen vroegen we om een taxi bij de receptie naar de haven van Fethiye. De echte stad blijkt een enorm stuk van ons hotel te liggen, want de rit duurde ruim 10 minuten. Bij de haven zagen we de steiger waarvandaan de boot naar Rhodos vertrekt. Er was ook een tafel met een parasol neergezet als kantoor, maar er was niemand te zien. We besloten door te lopen en zagen vele boten die rondvaarten aan boden. We besloten bij een grote boot aan boord te gaan voor de twaalf eilanden tocht. Al die rondvaarten heten zo, maar je doet maar 5/6 eilanden aan, de rest zie je alleen vanaf de boot. In het begin was het nog rustig, maar tegen half elf, vertrektijd, was de boot behoorlijk vol. Bij ons aan tafel kwamen vier Turkse vrouwen zitten, een moeder met dochter en twee vriendinnen. Ik schat dat de meiden in de twintig waren. Ze spraken bijna geen Engels, maar waren wel ontzettend aardig. Bij de eerste stop werd er al aan Jantien gevraagd xe2x80x9cSwim?xe2x80x9d, maar ze zat eigenlijk wel goed, dus ze bedankte. Toen ze echter al die mensen van de boot zag afspringen, dacht ze xe2x80x9cdat wil ik ookxe2x80x9d, dus trok ze haar badkleding aan en sprong van de boot het helderblauwe water in. Na een half uur gingen we naar de volgende baai en toen we daar aanlegden zeiden de meiden xe2x80x9cCome onxe2x80x9d en toen liep Jantien er achteraan. We liepen eerst een stukje over het strand want er lag een andere boot naast de onze. Met de woorden xe2x80x9cStopxe2x80x9d, xe2x80x9cSwimxe2x80x9d en xe2x80x9cHerexe2x80x9d werd Jantien duidelijk gemaakt wat de bedoeling was. Toen we weer aan boord gingen stonden we in rij voor de koude douche met zoet water. Jantien stond eerst achter de meiden, maar ze moest ervoor gaan staan. In deze baai kregen we ook de lunch geserveerd. Er stond een lange rij en die meiden bleven zitten. Toen ze op stonden zeiden ze weer xe2x80x9ccomexe2x80x9d en Jantien volgden met de lunchkaartjes. Toen ze het eten had wilde ze ook nog wat drinken, wat dus door een van die meiden gehaald werd. Nu had Jantien wel weer genoeg gezwommen en trok haar gewone kleren weer aan. Bij de volgende stop hebben we de hele tafel op ijsjes getrakteerd, iets dat erg in de smaak viel. Ze vertrouwden ons ook compleet, want Janneke mocht steeds op alle spullen letten. Eerst stonden de tassen nog op de grond, maar later stonden ze allemaal op de bank naast Janneke. Toen we uitstapten vroegen de meiden of we het drinken hadden betaald. Ze waren wel van alles aan het omroepen, maar alles in het Turks dus wij begrepen dat niet. Toen we zeiden dat we niets betaald hadden was dat goed, want zij hadden dat al voor ons afgerekend. Om 18.30 legde de boot weer aan en namen we afscheid van onze Turkse vriendinnen.

Op de kade hebben we nog gezocht naar een echt kantoor van de veerdienst naar Rhodos, maar die was er niet. We hebben het kantoor gebeld, maar dat bleek in Antalya te zitten. We zijn terug naar het hotel gegaan, waar we nu rustig konden eten. De rest had een vermoeiende dag gehad, terwijl uitgerust aankwamen. Ook hadden wij het de hele dag niet echt heel heet gehad, iets waar de groep duidelijk wel last van gehad had. Het was een mooie dag geweest voor ze, maar wij waren we blij met onze dag. Na het eten heb ik via de msn nog even de Tour uitslag en het cricket nieuws doorgenomen en toen was het bedtijd.