Vanochtend zijn we om 7.30 opgestaan, zodat we om 8.00 weg konden. Sommige groepen gingen nog vroeger weg, om zo de ergste hitte te vermijden. We moesten nog zo’n 20 kilometer rijden, dus dat was zo gedaan. We gingen via de zuidpoort naar binnen. Deze poort is de originele poort van de Romeinse stad Hierapolis. Direct na de ingang is het net opgegraven gymnasium te zien. Op zich is er niet zo veel te zien, maar op drie zuilen ligt een stuk steen met de tekst xe2x80x9cmnasiumxe2x80x9d. Na een kleine wandeling kom je bij de bovenkant van de kalkrotsen. Hier mag je tegenwoordig alleen nog maar zonder schoenen op lopen. Van groepsleden die hier een aantal jaar geleden ook waren geweest hoorden we dat het er veel witter uitziet. Ze zijn namelijk een aantal jaar nu bezig om alle te herstellen. Alle hotels zijn gesloopt en schoenen zijn verboden. De ondergrond is alleen niet echt zacht te noemen. Je moet goed uitkijken waar je je voeten neer zet, want er groeien ook wat algen in het water, dus het kan ook glad zijn. We staken snel het kleine stroompje over en liepen verder op het droge gedeelte. Dit loopt veel beter, maar je mag niet te ver van het water komen. Als je dat wel doet fluit er iemand aan de zijkant hard op een fluitje en fluit je dus letterlijk terug. Na deze wandeling is Janneke eerst even gaat zitten om wat uit te rusten om daarna naar de uitgang te lopen. Ze zag verderop een poort en liep daar naartoe. Bij de poort aangekomen, zag hij er iets anders uit dan ze dacht, de halve cirkel boven de poort was namelijk open en niet opgevuld zoals ze dacht. Ze is toen toch doorgelopen en kwam niet bij de bus, maar bij de afwatering uit. Deze heeft ze toen gevolgd om bij de juiste uitgang te komen. De weg liep  niet gemakkelijk, want het was soms heel smal en ongelijk. Ze heeft er wel de pas ingehouden, omdat ze niet te laat wilde komen. Het laatste stuk van de tocht ging iets beter, aangezien daar de afdekplaten nog lagen.

Jantien ondertussen een kijkje nemen bij het necropolis. Dit is echter zo groot, als je het helemaal wil zien heb je een dag nodig. Ze heeft een tijd rondgelopen en een aantal graven bekeken, totdat ze het vanwege de tijd en de hitte tijd vond om om te keren. Op de terugweg besloot ze meer langs de kant te lopen en toen zag ze een graftombe half verzwolgen door het kalk. In het reisboek was hier al op geattendeerd, maar vanwege de omvang van het necropolis had ze niet verwacht het ook werkelijk te vinden. Ruim een kwartier voor tijd liep ze te poort uit en ging op zoek naar Janneke. Die zat niet op een terras zoals verwacht, maar kwam enkele minuten later aan lopen. Ze had het dus ruim gehaald. Na een colaatje op het terras was het weer tijd om naar de bus te gaan.

Na drie kwartier rijden waren we bij een tapijtknopperij aangekomen. De rondleiding begint met een atelier, waar mensen bezig zijn met alles wat met tapijtknopen te maken heeft. In de eerste kamer was 1 vrouw aan het spinnen en twee anderen aan het knopen. Dit knopen ging in een zo hoog tempo, dat je eigenlijk niet kon zien wat ze doen. Dit centrum doet ook dienst an school en geeft meisjes, die na hun basisschool niet verder zouden gaan, een opleiding die 12 tot 18 maanden duurt. Dit heeft veel voordelen, want als ze uiteindelijk werken krijgen ze een sociale verzekering, die trouwens geldig is voor het hele gezin en na 20 dienstjaren mag je al met pensioen. Voor mannen is dat 25 jaar. Niet dat ze dan niets meer doen, onze chauffeur is ook officieel met pensioen, maar werkt dus nog wel. In de tweede kamer liet een man zien hoe de wol geverfd wordt en het woord xe2x80x9cverfbadxe2x80x9d wordt ineens heel letterlijk. In de derde kamer lieten ze zien hoe zijde gesponnen wordt. De rupsen maken hun cocon van een lange draad, dus worden de rupsen met cocon gekookt. De dode rupsen, vol met protexc3xafnen, worden naar Frankrijk gestuurd waar ze gebruikt worden in de cosmetica-industrie. In China eten ze de rupsen op en de gids vroeg om een dappere man, die was echter niet te vinden, maar Jantien meldde zich aan als dappere vrouw en heeft een rups opgegeten. Het heeft een notensmaak en was nogal warm, omdat het uit het warme water kwam. Hierna werden we naar een grote zaal geleid, waar langs de kant banken stonden. We krijgen uitleg over de motieven van de tapijten en er werden er heel veel geshowd. De prijzen vallen enorm mee, als je weet hoeveel werk erin zit, maar wij voelden ons niet geroepen om er een te kopen.

Nu gingen we de bus weer in voor de rit naar Fethiye. Onderweg zijn we nog een keer gestopt en toen heeft Jantien iedereen zijn gegevens laten invullen in de laptop om deze later te mailen naar iedereen. Dit was veel handiger dan papier met onleesbare handschriften. Vlak voor we aankwamen in het hotel kwam de mededeling dat er iets uit het programma geschrapt werd, omdat je er alleen met twee uur lopen (enkele reis) kan komen. Wij hebben toen de boekjes erbij gepakt om te kijken wat er te doen was en met die informatie is Jantien naar het strand gelopen, waar alle tentjes zitten, om te kijken wat zij aanboden. Er was een mooie excursie naar een kloof, maar die ging niet op woensdag. Met alle informatie en folders is ze terug naar het hotel gegaan en heeft haar bevindingen aan de anderen meegedeeld. Die hadden ook in hun boekjes gekeken en wilden naar de graven bij de stad. Toen Janneke de folders zag, zag ze dat je ook naar Rhodos kon, dus ging Jantien terug naar de kantoortjes om dat te regelen. De boot gaat echter maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag. Woensdag dus niet, We besloten toch morgen niet met de groep mee te gaan en morgen in de haven te kijken. Toen Jantien voor de tweede keer terug kwam in het hotel was het eten al een half uur bezig. Ze haalde nog wat bij het buffet en voordat ze het ophad werden we opgeschrikt door een hoop herrie die ineens uit de boxen kwam. De herrie werd direct gevolgd door drie vrouwen en drie mannen die een volksdans opvoerden. Het is wel grappig, maar dit soort dingen zijn niet aan ons besteed. We zijn al naar een folklore-avond geweest en dat was wel weer genoeg. De dans vond ik trouwens erg op de Ierse riverdance lijken. Bij beide is het armen in de rij en de dans doe je voornamelijk met je voeten. Na deze opvoering vonden we het wel weer mooi geweest en gingen terug naar de kamer.