Vanochtend begonnen we met de Egyptische bazaar. Hier kan je veel kruiden kopen en dat kan je ook ruiken ook. Hij is veel kleiner dan de grote bazaar en we waren er daarom snel door heen. We zijn lekker op een terras gaan zitten dat in plaats van stoelen bankjes had staan. Hierna kwam een boottocht op de Bosporus. Vanaf hier kon je de stad goed zien. Langs het water zijn in de loop der jaren verschillende paleizen gebouwd, waarvan er nu een aantal dienst doen als hotel. We zaten op het overdekte bovendek van de boot met alleen mensen van onze groep. Op de heenweg hadden we wind mee en zaten we in de schaduw en toen we draaiden hadden we een heerlijk windje dat ons koel hield. We hadden gisteren verschillende thermometers gezien, die aangaven dat het zo’n 36 graden was, maar daar was niets van te merken op de boot. Na de boottocht van zo’n tweexc3xabnhalf uur gingen we lunchen. De meesten gingen met de georganiseerde lunch mee in het orient express station, maar wij zijn heel culinair bij de McDonalds beland.

’s Middags gingen we naar een grafmonument van een sultan. De begraafplaats erbij is al heel oud en heeft iets authentieks. Het was jammer dat is de straat een aantal auto’s geparkeerd stonden, want dat deed wel afbreuk aan de sfeer. De graftombe van de sultan ligt in een klein gebouw en is erg druk bezocht. Voor de mensen hier heeft het veel waarde, maar voor ons kwam het druk en benauwd over. Bij dit monument is ook een plein en fontein en er liepen veel mensen rond. De sfeer is nog het best te beschrijven als de Turkse variant van het Vondelpark op een mooie zaterdag. Er zijn veel gezinnen en ook bruidsparen komen hier om de doden te gedenken en voorspoed voor hun huwelijk te vragen. Je ziet ook veel jongens in een soort xe2x80x9cprins carnaval pakkenxe2x80x9d lopen. Dit zijn besnijdenispakken. Janneke was nog moe van gisteren en snoof de sfeer van de zijkant. Toen ze daar gewoon zat kwam er een meisje naar haar toe dat haar een snoepje aanbood.

Toen de onderkant van de berg vol was met graven, zijn ze langzamerhand de berg opgegaan en dat was onze volgende bestemming. Er gaat een kabelbaan omhoog, maar daar stond wel een rij van een half uur voor. Terwijl wij alvast in de rij gingen staan, ging Osman kijken of hij iets anders kon regelen. Binnen vijf minuten was hij er weer en vertelde dat hij een busje had geregeld. We verlieten de rij en binnen 15 minuten waren we boven op de berg. Hier was een museum van een bekende Turkse dichter, maar wij kozen ervoor iets te drinken met een prachtig uitzicht op de Bosporus. Om weer beneden te komen namen we het wandelpad tussen de graven door. Dit klinkt misschien macaber, maar dit was een mooie wandeling tussen goed onderhouden graven. Deze plek is ook erg gewild en er zijn ook nog veel lege graven, met de naam van de familie voor wie die plek bestemd is.

We aten ’s avonds in het hotel om daarna weer op pad te gaan, ditmaal Istanbul bij nacht. We begonnen bij de vismarkt en een korte wandeling door een drukke straat vol met restaurants. Dit hadden we net zo goed over kunnen slaan, wat mij betreft. Volgende stop was de Aya Sophia en de blauwe moskee. Na wat foto’s gemaakt te hebben zagen we een verkoper die boeken over Istanbul verkocht. Gisteren hadden we die niet gekocht, aangezien we die verkopers alleen maat ’s ochtends hadden gezien en geen zin hadden er de hele dag mee te moeten lopen. Alle toeristenboeken zijn hier ook in het Nederlands te krijgen, maar de verkoper had alleen andere talen bij zich. Toen hij wist dat we een Nederlands boek wilde sms’te hij een vriend en zei dat we moesten wachten. We hadden echter niet veel tijd, dus besloot de verkoper zelf maar heen en weer te lopen. Hij duwde ons een Frans exemplaar in ons handen, draaide zich om en rende weg. Jantien rende er nog achteraan en wilde het boek teruggeven, maar dat mislukte. Na een paar minuten besluiteloos te zijn blijven staan, besloten we naar een notenverkoper te gaan en daar het boek af te geven. We hebben geprobeerd uit te leggen dat we weg moesten en dat het boek niet van ons was, we denken niet dat dat over gekomen is, maar hij wist wel wie de boekverkoper was. Hopelijk heeft hij zijn boek teruggekregen.

De laatste stop was bij een paleis, waarvan je mooi uitzicht had op de verlichte brug. Het kostte wat moeite om er een mooie foto van te maken, maar dat is uiteindelijk toch gelukt. Ondertussen was het elf uur geweest en gingen we terug naar het hotel en naar bed.