Vanochtend werden we weer om 6.30 gewekt door de xe2x80x9cwake-up callxe2x80x9d. Na het ontbijt liep Jantien weer naar boven om haar tanden te poetsen en de tassen te halen. Op dat tijdstip zei Osman dat iedereen die naar de bus wilde lopen nu moest vertrekken. Toen Jantien met alle spullen beneden kwam vroeg Janneke of ze de tasjes met fruit met het busje mee moest nemen. Jantien dacht dat iedereen nu met de bus omhoog ging, maar hoorde toen dat er al een paar onderweg waren. Ze draaide direct om, om aan de tocht omhoog te beginnen. Ze had nog geen twee stappen gezet of Ernestine vroeg of ze ging lopen en zo ja dat liep ze mee. Gezamenlijk begonnen ze aan de tocht naar boven. Ze hadden er aardig de pas in, maar werden al vrij snel ingehaald door een vol busje met mensen. Het was eigenlijk maar goed dat ze waren gaan lopen, want Osman stond zelfs. Met de vaart erin en vrolijk keuvelend liepen de dames door en toen ze er bijna waren kwam het lege busje langs. Osman was verrast door de korte tijd die we erover gelopen hadden, waarop Ernestine zei xe2x80x9cWoman powerxe2x80x9d.

Na een rit van een uur kwamen we aan in Troje waar een afzichtelijk, groot en vreemd paard voor de toeristen is gebouwd. Je kan er ook inklimmen en vele mensen stonden te wachten tot ze een foto konden nemen van hun reisgenoot. Deze fascinatie ging gelukkig compleet aan onze groep voorbij en wij begonnen direct aan de rondleiding. Osman had veel te vertellen, helaas was er weinig te zien. Er is wel veel afgegraven en ze hebben hun best gedaan, maar een bordje met II (bedoeld is Troje II) bij een stukje bruine aarde zegt ons niet veel. Er staan nog stukjes muur en er liggen wat stenen en er is ineens een stuk weg dat tegenwoordig nergens meer naar leidt.

Na deze rondleiding gingen we op weg naar de veerboot. Na een uur rijden kwamen we vijf voor twaalf aan en de veerboot zou twaalf uur vertrekken, dus dat klonk goed. Helaas was de boot vol en de volgende ging pas over drie kwartier. Osman besloot de veerboot een stukje verderop te proberen. Toen we aan kwamen rijden was deze net vertrokken. Deze veerboot is van een particulier bedrijf en na een telefoontje van onze chauffeur zette hij de boot in z’n achteruit zodat we toch mee konden. Na zo’n 20 minuten varen waren we aan de overkant. Hier was het een stuk drukker dan aan de kant waar we net vandaan kwamen. Iedereen ging eten bij het besproken restaurant, maar wij trokken ons eigen plan. We liepen een klein stukje verder en gingen bij een bar op een soort veranda zitten. Ze hadden niet veel keus, maar we bestelden twee sandwiches. Vanaf deze plek hadden we mooi zicht op het kruispunt waar van alles te zien was. Zo ook een paard en wagen met verse groente. Net na onze bestelling liep de ober naar de wagen en kocht daar de sla en dergelijke voor onze sandwiches. Ze waren groot en heerlijk. Met nog een ijsje toe waren we ruim minder kwijt dan als we met de groep waren meegegaan, namelijk 5 euro.

Nu hadden we het stuk naar Istanbul nog te goed. Dit hebben we in twee keer gereden. Halverwege hebben we een koffiepauze gehad, maar ook de meerderheid aan de koffie ging. De rit ging voorspoedig en 18.30 kwamen we bijna bij het hotel. De bus kon de straat van het hotel niet inrijden, dus moest je je eigen tas een klein stukje zelf meenemen, eindelijk een moment voor Jantien om haar rugzak ook echt te gebruiken. Sommigen keken nogal vreemd toen die vormeloze tas ineens nuttig bleek te zijn. De afstand was alleen net iets te kort om sneller te zijn dan alle trollies, je moet zo’n rugzak immers eerst op je rug hijsen. Toen de kamers bekend waren besloten we zelf de tassen maar mee naar boven te nemen, Jantien had hem immers op haar rug en Janneke haar tas stond praktisch voor de lift. We stapten de lift in. Deze kon maximaal 8 personen meenemen en nu stonden we er met z’n zessen in inclusief twee tassen. Toen we bij de derde verdieping aankwamen stopte de lift echter net te laag, zodat de deuren niet open gingen. We hebben toen op het alarm gedrukt en binnen twee minuten werd de deur met een sleutel opengemaakt. Volgende keer toch maar niet in zo’n volle lift stappen.

In de kamer aangekomen hebben we direct de was in de week gezet en zijn we gaan eten. Er is een buffet maar we hebben allebei alleen soep gegeten. In eerste instantie krijg je maar xc3xa9xc3xa9n schep soep, maar als je voor de tweede keer gaat, schept hij helemaal vol. Na het eten hebben we de was gedaan en de badkamer aangepast zodat er nu een waslijn met was hangt.