Vanochtend werden we om 6.30 gewekt door de xe2x80x9cwake-up callxe2x80x9d van het hotel. Onze reisleider wil dat iedereen op tijd is en laat iedereen dus anderhalf uur voor vertrek wekken. We hebben de tassen ingepakt en we zijn naar het ontbijt gegaan. Het vroege wekken van iedereen heeft een heel groot nadeel, iedereen is ruim voor acht uur klaar. Aangezien wij de tijd hadden genomen stonden we niet bij de groep die stond te springen om de bus in te gaan. Terwijl Janneke naar de bus liep, ging Jantien haar tandenpoetsen en de kleine rugzakken halen. Osman had blijkbaar haast, want toen ze op de kamer was werd er gebeld. Helaas is het moeilijk telefoneren met een tandenborstel in je mond, maar je voelt je wel opgejaagd. Voor achten stond Jantien echter met de tassen beneden.

We moesten eerst zo’n anderhalf uur rijden naar Pergamon. Dit is een oude Griekse stad, waar vanwege aardbevingen en plunderingen niet veel meer van overeind staat. De grootste boosdoener is echter het hergebruik van de stenen. Eind 19e eeuw wilden Duitsers een weg in de buurt aanleggen en de lokale bevolking wilde wel helpen. De Duitsers vroegen om platte rechte stenen en die kon de lokale bevolking wel leveren. Toen de Duitsers heel veel van dit soort stenen kregen, waarvan sommige met inscriptie, wilden ze wel weten waar die vandaan kwamen en zo is Pergamon herontdekt. We hebben hier een tijd rondgelopen en wat er nog over was bekeken. Sommige dingen waren weer rechtovereind gezet om een idee te geven hoe het was. De Zeustempel was niet meer dan een vierkante verhoging. Alle mooie dingen daarvan zijn natuurlijk ook in Berlijn te zien.

De volgende stop was het kuurcenrtum aan de voet van de berg waar Pergamon opgebouwd is. Ze probeerden hier mensen te genezen met behulp van psychologie. Als je je goed voelt genees je namelijk sneller. Ze hadden om die reden ook een theater, waar veel komedies werden opgevoerd of een tempel voor diegene die tot Askepios wilde bidden. Als je echter te ziek was mocht je niet blijven, de positieve sfeer die er hing mocht niet worden verstoord door een sterfgeval.

Volgende stop: lunch. We stopten bij een restaurant aan de weg. Een andere mogelijkheid om te eten was er niet dus gingen we ook maar naar binnen. Hier was een buffet, waar we allebei erg weinig van gegeten hebben. De rest vond het geweldig, maar het was niet aan ons besteed. Na weer anderhalf uur in de bus stopten we bij een tankstation, waar de bus werd gewassen. Wij konden even de benen strekken of iets drinken bij het restaurantje. De hele groep ging naar binnen, maar wij zijn op een randje gaan zitten en hebben de helft van de kersen opgegeten. Na weer zo’n anderhalf uur in de bus kwamen via een bochtige weg langs het water bij Assos aan. Dit was vroeger een havenplaats, maar nu is er weinig meer van over. Janneke besloot om bij de bus een terrasje te nemen, terwijl de rest aan de tocht naar boven begon. De weg loopt vrij steil omhoog en bestaat uit ongelijke keien. Jantien weet dat ze slecht kan klimmen, dus startte ze in de voorhoede verwachtend dat de rest haar wel zou inhalen, maar nee, ze kwam als eerste boven in 6 minuten. Het uitzicht is heel mooi vanaf te top, maar de oude tempel stelt inderdaad niet veel voor. Na een klein rondje gemaakt te hebben, besloot Jantien de terugtocht maar te beginnen. In ruim 10 minuten was ze weer beneden. Nu reden we met de bus een stukje verder de berg af op weg naar het hotel. Na 200 meter konden we alweer uitstappen, de bus kon namelijk niet verder. Er stond een klein busje klaar om de tassen en enkele personen te vervoeren, de rest van de mensen liepen naar het hotel. Net voordat de lopende groep het hotel bereikt had werden ze ingehaald door een volgestouwd busje. Om hotel ligt pal aan het water. Als je op het terras zit kan je de boot net niet aanraken.