Het ontbijt was uitgebreider dan we tot nu toe gewend waren. Er stond iemand ter plekke omeletten te bakken en je kon aanwijzen wat je er allemaal in wilde. Ook hadden ze voor het eerst melk, al was dat houdbare. We hadden ruim de tijd om alles bij elkaar te zoeken, want we gingen pas om 10.00 weg. Een kwartier voor tijd betaalden we de 15 JD per persoon (30 euro totaal). Om 10 uur kwam er inderdaad een busje die ons naar ons bootje zou brengen. We waren gelukkig met acht mensen, het minimum voor een eigen boot, dus we hadden alle ruimte in de bus. We dachten dat we een heel klein stukje moesten rijden, maar het was toch nog wel een kwartier. We kwamen aan op een publiek strand dat voornamelijk door mannen wordt bevolkt. Er zijn wel wat vrouwen, maar die zitten onder de parasol of gaan met alle kleren aan een klein stukje de zee in. We liepen naar een steiger waar een klein bootje aan lag. De bodem was een stukje van glas en zo kon je dus goed onder water kijken zonder nat te worden. Er was ook een doek over de boot gespannen, dus had je ook schaduw als je dat wilde. Nu kwam het goed uit dat we maar met z’n achten waren, want anders had je erg weinig ruimte gehad.
We gingen niet ver de zee op, maar bleven voor de kust heen en weer varen. Als we iets verder van de kust afvaarden konden we niets meer zien door het glas omdat het veel te diep was. Bij een aantal plaatsen mochten we van boord om te snorkelen. Janneke bleef op de boot en Jantien ging compleet aangekleed, shirt met lange mouwen en pyjamabroek, de zee in. De zee was erg mooi. Er waren veel vissen en koraal in verschilde kleuren. Er was ook een boot afgezonken en er lag een tank op de bodem. Met behulp van de onderwatercamera van Bart hebben we mooie fotoxe2x80x99s kunnen maken. Bij de laatste stop heeft Jantien nog geprobeerd om onder de boot door te zwemmen. De kapitein wilde maar dat iemand dat zou proberen, maar niemand wilde. De eerste pogingen gingen niet goed, want het is heel zwaar zwemmen. Je komt wel naar beneden, maar niet snel genoeg vooruit. Toen is de kapitein ook het water ingedoken en heeft het voor gedaan. Je moet je echt aan de boot vasthouden en dan pas onder water gaan en er onderdoor zwemmen. Uiteindelijk is het toch gelukt.
Om 13.00 legde de boot weer aan en moesten we eraf. We gingen op vier banken zitten die overdekt waren door een houten dak. Hier moesten we wachten op de lunch. Dit duurde langer dan verwacht en een aantal van de groep werden een beetje ongeduldig. Uiteindelijk kwam er een uitgebreide lunch aan. Er was een kip met groenteschotel, salade en grote pitabroodjes. Het smaakte iedereen erg goed. Als toetje was er een grote watermeloen. Alles wat wij niet opaten werd direct afgevoerd naar bekenden op het strand. Ondertussen was het al kwart voor drie en in principe zouden we pas om vier uur terug gaan. Niemand had echt zin om op het strand te blijven zonder boot. Het strand was echt een mannenwereld en onder ons afdakje werd het ook steeds warmer. We besloten om om drie uur terug te gaan. Dit keer gingen we niet met ons busjes, maar in de grote wagen van de man die alles georganiseerd had. Er moesten er twee op een bankje in de achterbak gaan zitten, dus Jantien klom er maar weer in. Ze heeft deze reis immers ervaring met de achterbak. Verder konden er twee voorin en op de achterbank vier. Terug in het hotel hebben we weer genoten van een douche en zijn we weer op bed gaan liggen. Op de boot was het goed uit te houden, maar zonder wind is het buiten echt te warm.
Na anderhalf uur gingen we weer naar buiten. We hadden gehoord dat je hier in een boekenwinkel het Nederlandse boek xe2x80x9cIk woonde in een grotxe2x80x9d kon kopen. Het boek gaat over een vrouw die verliefd wordt op een bedoexc3xafen en in een grot in de stad Petra gaat wonen. We liepen naar de winkelstraat en zagen dat beide boekenwinkels helaas dicht waren. We liepen door en hebben bij meerdere juweliers even naar binnen gekeken. Opeens zagen we juwelier die simpele mooie armbanden had. De meeste waren te overdreven of zagen er te zwart uit. Deze armbanden glommen en de prijs, 20 euro per armband viel erg mee. Hier hebben we ook twee hangertjes van de stad Petra gekocht. Na deze aankopen liepen we de straat uit. Hier konden we kiezen of over de boulevard terug in de zon of via de winkelstraat terug in de schaduw. Ondanks dat de weg langer was kozen we voor de winkelstraat. Toen we een klein supermarktje tegen kwamen hebben we twee flesjes drinken gekocht. Jantien had gewoon fruitsap, maar Janneke probeerde een flesje met dadelsap of zoiets. Het smaakte vooral vreemd, maar ze vond het niet vies en heeft het ook gewoon opgedronken.
Toen we weer langs de boekenwinkel kwamen was hij wel open, dus gingen we naar binnen. De eigenaar is heel enthousiast en wil je van alles laten zien. Hij heeft een rekje met alleen maar Nederlandse boeken, waaronder dus het boek dat we zochten. In de etalage hadden we ook zoxe2x80x99n boekje gezien dat een beeld geeft hoe het was. Er is dan een foto van de huidige ruxc3xafne te zien en als je de sheet er dan overheen legt vult die de gaten aan. Deze hebben we van de stad Petra gekocht.
Na het winkelen zijn we nog langs het winkeltje bij ons in de buurt gegaan om drinken voor morgen in te slaan. We hebben alle blikjes in de schoudertas gedaan, omdat er bij het hotel staat dat je geen eten of drinken mag meenemen. Hebben we eindelijk een goed hotel, hebben ze weer zoiets raars. Je mag niet eens een waterfles van buiten meenemen. Een aantal van de groep waren inderdaad tegengehouden toen ze met de boodschappen naar binnen wilden. Ze hebben toen vanuit de kamer een rugzak gehaald en alles voor de ogen van de receptie in die tas geladen en zijn toen naar boven gegaan.
xe2x80x99s Avonds gingen we met zxe2x80x99n allen eten aan het water. Het was een stukje afgekoeld, het was sowieso iets koeler dan gisteren, maar binnen zitten hadden wij niet erg gevonden. De kaart was uitgebreid, van pizza en pasta tot vlees en vis. Janneke nam een bord pasta en Jantien een pizza. Tijdens het opnemen van de bestelling hield de ober er rekening mee wie bij wie hoorde. Elk groepje kreeg een eigen nummer waarachter de bestellingen werden gezet. Wij waren nummer acht. Terwijl iedereen op het eten aan het wachten was ging Janneke staan voor een korte speech. Ze bedankte iedereen voor de goede zorgen en daarna deelden we de gekochte sleutelhangers uit. De reacties van de groepsleden waren erg leuk en de meesten konden dit erg waarderen ook vonden ze het niet nodig.
Het eten was lekker en was ook vrij snel van ieders bord verdwenen. Na het eten ging Dionne staan en die had ook voor iedereen een klein cadeautje. We kregen een klein theekopje zodat we thuis ook nog eens met de mierzoete thee in onze handen terug konden denken aan deze reis. Na het betalen vonden wij het welletjes geweest en gingen met een aantal terug naar het hotel, anderen bleven nog even zitten.