Ook deze ochtend hebben we met fruit ontbeten en onze voorraad is nog niet op. Jantien voelde zich ’s ochtends al een stuk beter, zeker na een warme douche. Jantien heeft het fruit gesneden en in bakjes gedaan. Ze heeft aan de overkant van de straat een doos met pakjes sap gekocht en in de bus zijn we begonnen aan ons ontbijt. Achteraf hoorden we dat het wel mogelijk was geweest om in het hotel te eten en dat het nog een goede maaltijd was geweest ook. Men had echter het idee dat we niet wilden eten en had ons dus niet gewaarschuwd.
We reden naar het nationale park Dana waar we zouden gaan wandelen. We wilden allebei echter geen wandeltocht maken. Janneke wilde niet klimmen en Jantien leek het verstandig om vandaag uit de zon te blijven. We stapten we uit de bus en zagen mooie bomen waar we onder gingen zitten, maar er bleek ook een basiskamp te zijn, dus besloten we daar maar naar toe te gaan. Er zou een busje komen om ons er naar toe te brengen. Het bleek een kleine (leger)truck te zijn en we moesten met z’n allen in de laadruimte. Het paste alleen niet zo goed, dus Jantien zat op de grond en anderen hadden een staanplaats gekregen. Het ritje was gelukkig niet lang en we stapten uit bij een grote bedoexc3xafenentent. Hier kregen we thee en de drie mogelijke routes te horen. Iedereen bedacht welke route hij/zij wilde doen tijdens het thee drinken en toen gingen de groepen op weg. We bleven in de tent achter, waar het opmerkelijk koel was. We hebben wat gezeten, gelegen en geslapen. Daarna was het tijd voor onze fruitlunch. Dit keer waren het perziken. Eerder dan verwacht kwamen de drie groepen weer terug. Er was lunch besteld, dus daar kon iedereen zich tegoed aan doen. Na de lunch gingen we in de truck weer omhoog naar onze eigen bus. Nu reden we in een stuk door naar Petra. We blijken weer niet in de plaats zelf te zitten, maar is wadi Musa (bron van Mozes). Dit ligt tegen Petra aan, maar wel de berg op. Het is dus eigenlijk niet te doen om naar Petra (ruxc3xafnes) te lopen.
Bij aankomst hadden we duidelijk de kleinste kamer. Er pasten niet eens twee tassen/koffers in. Iemand van de groep had ons tafeltje al op de gang gezet om het passend te maken. Jantien is naar de receptie gegaan, we hebben nu genoeg oefening, en heeft gevraagd voor een andere kamer. Aangezien er twee mensen weg zijn gegaan was er nog een andere kamer beschikbaar. Deze was anderhalf keer zo groot, dus die namen we direct. De airco werkt, alleen de tv niet, maar klagen doen we niet met deze ruimte.
Na we ingecheckt waren ging Janneke nog even genieten van de kamer, terwijl Jantien naar het dorpje liep om lunch voor morgen te kopen. Ze heeft zachte broodjes en komkommers gekocht en we hebben nog fruit, dus met de lunch morgen zit het wel goed.
’s Avonds aten we met z’n allen in het hotel. Dit etentje (10 euro pp) was ons aangeboden door Baobab vanwege de toestanden in Amman. Het was een barbecue waar het de bedoeling bleek om het vlees zwart te krijgen. Daarnaast waren en ook salades, dus we hebben genoeg gegeten. Daarna naar bed, want morgen gaan we Petra bezoeken.