Vandaag gaan we met de hele groep naar Jerash, een oude Romeinse stad, en de Dode zee. Jerash is een klein uurtje rijden. Het ligt tegenwoordig tussen de huizen en dat geeft een vreemd gezicht. Het is groot en er is veel te zien. We hebben onze Jordaanse gids bij ons, maar die is nogal stijf. Hij is ontzettend op de regels en snapt niet dat niet iedereen overal langs wil rennen. Als eerste bezoeken we het ovale plein. Op dit plein werd vroeger door de gewone man gebeden, aangezien de tempel alleen voor priesters en heersers waren. Jerash is in de Romeinse tijd helemaal gerenoveerd toen keizer Hadrianus op bezoek kwam. Ze hebben voor hem een speciale poort gebouwd en veel Ionisch zuilen vervangen door Korintische. Na het plein kwamen we in het theater waar nu niets te zien is. In de zomermaanden wordt her Jearsh festival gehouden en worden en dingen opgevoerd in het theater. Ze hadden dus over het oude toneel een niet toneel gebouwd, erg zonde. De charme van het gebouw was direct weg. Omdat we ons nu al rot ergerde aan onze gids hebben we een niet zo subtiele limerick verzonnen.
Er was eens een gids uit Amman
Daar hadden we niet zo veel an
We namen een strop
We hingen hem op
Toen waren we verlost van die man
Hij bedoelt het goed, maar hij is zo irritant. Het volgende hoogtepunt waren een paar kerken en een erg goed bewaard gebleven mozaikvloer. Ook de tempel van Diane (Artemis op z’n Grieks) was is goede staat. Ze hadden onder heen van die grote zuilen een vork gestoken en daardoor kon je zien dat die zuil bewoog. Als het hard waait schijnt die vork ook erg hard heen en weer te gaan. Veel eerder dan verwacht waren we klaar en weer terug bij het begin. We hadden het allemaal wel weer gezien. Het is warm, het is de zoveelste Romeinse stad en de hoogtepunten hadden we gehad. Het was tijd voor de volgende stop, de Dode zee.
Na zo’n 2 uur rijden kwamen we bij de Dode zee aan. Eerst aten we wat in een mooi aangeklede eetschuur. Toen we na de lunch naar buiten kwamen kwam de hitte je tegemoet. Er leek net of je voor een oven stond. We hebben ons omgekleed en zijn gewapend met een krant de Dode zee in gegaan. In de Dode zee hebben we op ons rug liggend de krant gelezen en uiteraard foto’s en filmpjes gemaakt. Na de fotosessie zijn we er weer uit gegaan, want erg prettig is het niet. Het zout brand in elk wondje en verkoelend is het ook niet. Het water is warm en er komt weinig wind langs. We zijn onder een rieten afdak gaan zitten en hebben daar onze tijd uitgezeten, want we zouden pas over drie uur weer weg gaan. Met nog een uur te gaan is Jantien nog naar het zwembad verderop gelopen om wat af te koelen. We hebben ons weer omgekleed en toen we om vijf voor vijf naar de parkeerplaats liepen zagen we de bus achteruit de parkeerplaats weer oprijden. Ze zeiden dat ze ons kwijt waren, maar we hadden nog vijf minuten voordat we zouden gaan en iedereen wist waar we zaten, vreemd.
In het hotel aangekomen wachtte iedereen weer een leuke verrassing, bijna geen enkele kamer was schoongemaakt. Bij ons waren de bedden wel rechtgetrokken, maar de badkamer was nog steeds vies en de tussendeur nog steeds open, ondanks het briefje dat vroeg om het dicht te doen. Janneke en Jantien konden dus weer naar de recpetie. Janneke schoot uit haar slof en deed een aantal mannen terugdeizen. De supervisor, eng mannetje, zou er naar kijken. In de kamer vroeg hij aan Janneke wat het probleem was en ze wees op de zeep en shampoo van de vorige mensen. Hij haalde het weg en zei "probleem opgelost", maar de badkamer was natuurlijk nog steeds niet schoongemaakt. Terwijl Jantien beneden nog wat rondliep vroeg iemand van het hotel of alles in orde was en ze vertelde van de deur en de vieze badkamer. Deze man was wat hoger in rang en nam direct actie. Binnen tien minuten stond hij zelf met een bos sleutels de passende voor de tussendeur te zoeken en op de gang kreeg de supersivor een reprimande. Nu kwam er iemand om onze badkamer schoon te maken, maar het dweilde de vloer aan en was weer verdwenen. Jantien weer naar de receptie met de vraag wanneer het bad, de wc en de wasbak gedaan zouden worden. De schoonmaker en de supervisor werden er bij gehaald en direct weer naar boven gestuurd. Janneke was in een stoel bij het raam gaan zitten. Toen ze binnen kwamen zeiden ze dat het schoonmaakmiddel erg slecht was voor oudere mensen dus Janneke moest vooral uit de buurt blijven en Jantien moest alles controleren. Die supervisor was gewoon bang voor Janneke. Nadat hij eigenhandig een halve fles schoonmaakmiddel in de wc had gegooid en de bril nog extra had laten schoonmaken, keurde Jantien de badkamer goed. Na een uur konden we eindelijk weg om wat te gaan eten.
Na wat rondgelopen te hebben in de restaurantenbuurt besloten we maar naar de Burger King te gaan, wel zo goed voor de maag en darmen. Na een snelle maaltijd gingen we naar het hotel terug naar onze "schone" kamer.