Om 5.00 hebben we even uit het raam gekeken naar de zonsopgang bij het Crac. Op het balkon was het heerlijk, lekker windje, fijne temperatuur en vogelgezang op de achtergrond. Daarna zijn we tot 6.45 blijven liggen, want we gaan weer verder. Na wat korte stops kwamen we om 13.00 bij de grens. De paspoorten werden verzameld en er werden wat stempels in gezet. Iedereen kreeg zijn paspoort weer terug en een douanebeambte kwam kijken of iedereen wel een paspoort met stempel een de weggaantax had betaald. Nu waren we Syrie uit, op naar Jordanie. Iets verder werden de paspoorten weer verzameld en werd er weer een stempel ingezet. We mochten weer verder om een aantal meter verder met alle bagage uit de bus naar de scanner te lopen. Jantien had nogal wat tassen bij zich, grote rugzak, kleine rugzak, schoudertas en plastic tas. Ze zette de grote rugzak op de band gevold door de plastictas, maar die hoefde niet. Ze wees naar de andere tassen, maar ze mocht gewoon doorlopen. De mensen achter haar, waaronder Janneke moesten wel de kleinere tassen op de band zetten.
Nu moesten we met z’n alle geld wisselen en dat duurde dus weer even, maar toen alles gereed leek, werd er ineens gezegd dat alle vrouwen zich moesten melden.Ze zouden gefoullieerd worden. Je zag iedereen al stijgeren, maar we liepen maar naar het juiste gebouw. Daar aangekomen mochten we allemaal toch weer terug naar de bus.
In het hotel kregen we een kamer met een erkertje, zo kunnen we leuk op de weg uit kijken. De airco maakte wel veel lawaai, maar toen we hoorden hoeveel problemen de anderen met hun kamers hadden waren we wel blij. Sommige kamers waren helemaal nog niet af, andere waren vies en weer andere hadden geen werkende airco. Sommige kamers hadden alles bij elkaar. Na een uur had iedereen wel een kamer, die schoon was en een werkende airco had.
’s Avonds zijn we met nog twee anderen naar een wijk gegaan waar de restaurants zitten. We hielden een taxi aan en die zette de meter op 0.250. We waren hier al voor gewaarschuwd en we wilden dat hij hem lager zette. Hij zei dat het vanwege de olieprijzen niet kon en wij waren het daar niet mee eens. Hij zette ons aan de kant en wij stapte uit. De volgende taxi startte wel op de standaard 0.150.
We hebben bij een Italiaan gegeten was ons goed bevallen is, daarna nog even achter de computer gedoken en toen terug naar het hotel. Toen we in onze kamer kwamen viel ons direct op hoe warm het wel niet was. De airco had een paar uur aangestaan, maar het was echt te warm op te slapen, dus zijn we naar de receptie gegaan. Er zou iemand langs komen. Die man heeft er even aan lopen klooien en toen kwamen er twee anderen die het zouden proberen. De een deed wat moeite, de andere keek toe. Na een kwartier klooien bleek de airco nog steeds alleen te blazen en niet de koelen, dus ook wij kregen een andere kamer. Omdat al zo veel mensen van kamer waren gewisseld kregen wij een door andere afgekeurde kamer, maar we waren er blij mee. De bedden waren opgemaakt en de airco werkte. Minpunten waren de niet schoongemaakte badkamer, de shampoo en zeep van de vorige mensen lagen er nog en een open tussendeur naar de kamer ernaast. Het was echter al na elven, dus wij gingen akkoord. We barricadeerde de tussendeur en lieten de badkamer maar voor wat het was.
De avond in het hotel had echter ook iets leuks opgeleverd. In het hotel was een bruiloft aan de gang en we wilden de bruid wel zien. Jantien ging met twee andere naar de zesde verdieping waar het vrouwenfeest was en keken even om het hoekje. De bruid was in het wit en er waren veel vrouwen. Omdat we het ongepast vonden om de zaal binnen te lopen, zijn we weer naar beneden gegaan. Tijdens een van de vele tripjes van Jantien naar de receptie, kwam ze een groepsgenoot tegen die ook even wilde kijken, dus ging ze nogmaals naar boven. Nu werd de deur voor onze neus dichtgedaan dus dachten we dat we niet mochten kijken, maar vrij snel daarna ging de deur weer open en kwamen er twee vrouwen aan. We vroegen in gebaren of we mochten kijken en ze zeiden dat dat goed was. We gingen iets over de drempel staan, want je voelt je toch niet zo op je gemak in je reiskloffie, terwijl iedereen helemaal opgedrikt is. Na een paar minuten komt er een vrouw op ons af die vraagt wat we ervan vinden. We prijzen de kleding van iedereen en zeggen dat het een leuk feest is. Ze vraagt of we kunnen dansen en ze pakt Jantien d’r hand en neemt haar mee de dansvloer op. Voor we het door hebben dansen we rondjes rond de bruid. We lachen uitbundig en iedereen vindt ons wel grappig. Je voelt je dan alleen ontzettend underdressed. Na een nummer verlaten we de zaal weer met een ervaring rijker.