Vanochtend om 6.00 ging de wekker en konden we alles inpakken, want vandaag gingen we naar Palmyra. De Romeinen hebben in Palmyra gezeten en er staan nog een hoop overeind.
Voordat we naar de graftoren en grafkelder konden moesten we wachten op de man met de sleutels. Zowel de garftoren als de grafkelder zijn een soort mortuarium, waar je de mensen zo in kan schuiven. De toren was alleen een familiegraf en in de kelder kon je een plek huren. In de kelder waren de plekken ook smaller, wat betekende dat je op je zij werd gelegd.
Na dit bezoek was het tijd voor de lunch. Toen we op straat liepen komt er ineens een man uit een cafe gerend en zegt dat we Nederlanders zijn en dat we binnen moeten komen. Wij kijken een beetje vreemd, maar als de naam Dionne valt snappen we het. Dionne zit inderdaad binnen en wij gaan erbij zitten. De man blijkt Mohammed te zijn en een kennis van Dionne. We krijgen heerlijke versgeperste sinaasappelsap, linzensoep en een pannenkoek met veel chocolade en banaan. Op den duur vraagt Mohammed of Jantien even mee loopt en ze gaan naar het dakterras. Daar hangen allemaal soepjurken en hij vraagt Jantien er een aan te trekken en ze gaan weer naar beneden. De ongelofelijk lelijke jurk blijkt een cadeau. Jantien trekt hem wel direct uit, veel te synthetisch, maar neemt hem wel mee.
Na de lunch gaan we even uitrusten van de hitte, 42 graden, om om 4 uur richting museum te gaan. In het museum zijn de standbeelden van de Romeinse stad te zien. Veel zien er nog goed uit en we nemen af en toe stiekem een foto. Hierna is de ruine zelf aan de beurt. Hoewel het dus al wat later is blijft het heet. We ploegen door de oude stad die een aanzienlijke omvang heeft. De zuilengang staat voor een groot gedeelte nog overeind en het theater is mooi gerestaureerd.
Om half acht verzamelen we bij het hotel naast de ruines. We gaan met de bus de berg op om de zonsondergang te bekijken. Terwijl we wachten worden we behoorlijk lastig gevallen door verkopers die vanalles aan ons kwijt willen. We kopen niets, maar een paar van onze groepsgenoten veranderen in bedoeien en palestijnen (door zo’n theedoek op hun hoofd te doen). De zonsondergang is niet heel bijzonder, al gaat het laatste stuk onverwacht snel. Na de zonsondergang gaan we weer de bus in en terug naar de stad om te gaan eten. We eten in een tent op het dakterras van Mohammed. We zitten op de grond aan lage tafels. Het eten smaakt heerlijk en ook de verse jus is weer goed. Na het eten krijgt de vrouw uit onze groep die geholpen had bij het uitdelen ook een jurk cadeau. Mohammed moet er blijkbaar vanaf. Mohammed vraagt aan een aantal of ze nog even blijven en nodigt ze uit een thee en een waterpijp. Jantien blijft nog even met drie anderen. Het is gezellig, maar na dat ene kopje gaan ook wij terug naar het hotel.