We hebben vanochtend geen wekker gezet, want we blijven vandaag in Leh. We gaan om half tien ontbijten bij het tentje vlak om de hoek. Hier ontbijten veel mensen en het is er nog lekker ook. Na een uur gaan we op weg naar het klooster van Leh. Het ligt boven op de berg. We lopen eerst richting het paleis. Nu we weten waar het is lopen we er vrij snel heen. We drinken wat in het café. Het café werd vroeger ook als keuken gebruikt toen het paleis nog bewoond werd. Na een kwartiertje gaan we weer verder. We lopen de weg iets naar beneden en nemen dan een zand/grindpad omhoog. In een half uur zigzaggen we omhoog. Het klooster is niet meer bewoond en de bovenkant staat op instorten. Er zijn wel een paar kamers waar je in kan. In een zo’n kamer staat een enorme Boeddha. De Boeddha vult de hele kamer. Er staat ook eigenlijk niets anders in. We lopen wat verder omhoog en komen Els en Henk, het Nederlandse stel uit de bus, tegen. We praten wat en Jantien besluit naar beneden te gaan. Jacqueline kijkt of ze nog net iets hoger kan komen. In een half uur ben je van het klooster terug in het hostel. Jacqueline uiteraard net iets later dan Jantien. We komen even bij en gaan daarna eten. We proberen eens een ander restaurant en het smaakt goed. Het probleem alleen is dat het aan de weg ligt. Niet dat er zoveel auto’s langskomen, maar die er langs komen zijn erg vervuilend. Er is hier weinig gezonde berglucht, maar veel smerige uitlaatgassen. Van roetfilters hebben ze hier nog nooit gehoord. Dit is toch een groot minpunt van Leh. We lopen nu eens een andere straat omhoog om te kijken waar we uitkomen. We komen nu in de wijk Changspa. Dit is een leuke wijk, rustiger dan oud-Leh, maar ook hier rijden veel vervuilende auto’s rond. Na een uurtje wandelen gaan we weer terug. ’s Avonds gingen we eten bij Pizza de Hutt, een verrassende naam. Er was eigenlijk geen plaats, dus wilden ze ons bij iemand aan tafel zetten, maar die vrouw wilde dat niet. We gingen toen weg, maar werden teruggeroepen. Er werd een tafel van binnen gehaald en op het dakterras gezet. We zaten alleen wel naast een generator, die enorm veel herrie produceerde. Gelukkig stopte die na een klein uur. Er zaten eigenlijk meer mensen dan ze aankonden, want we moesten op alles lang wachten en waren niet de enigen. Vaak vroeg iemand waar zijn water, cola of eten bleef. Na twee uur waren we klaar en gingen terug naar het hostel. Na nog wat internetten, pakten we onze tassen in en gingen slapen.