Om 7 uur gaat de wekker, maar we zijn allebei al wakker. Om 7.15 wordt er op de deur geklopt, onze emmer met heet water. Jacqueline neemt een plonsdouche en Jantien kleedt zich aan. Om 7.30 is het ontbijt al klaar, een kwartier eerder dan gepland. We schieten op, maar als we aan tafel zitten is ons ei al koud. Om 8.15 uur vertrekken we weer. Nu gaan we terug richting Leh en onderweg gaan we naar het klooster van Diskit. Dit is een oud klooster en het ligt mooi tegen de heuvel aangebouwd. We worden onderaan afgezet en lopen via de trappen naar boven. We lopen tussen de vertrekken van de monniken naar het eigenlijke klooster. Het ziet er echt mooi uit. We mogen drie kamers in. In de eerste mag je foto’s maken, in de andere twee niet. In de laatste kamer staan enorme beelden, die lijken op de maskers die we bij het TakTok festival gezien hebben. Van die enge gezichten in allerlei kleuren. De meesten waren wel afgedekt, dus konden we alleen maar raden hoe eng ze waren. Na een uur waren we weer terug bij de auto. De Spanjaarden waren er echter nog niet. Zij kwamen een half uur later, om 10.15 pas beneden. De chauffeur had in de tussentijd al voorgesteld, als grapje, dat we ze achter zouden laten. De Spanjaarden bleken een omweg omhoog genomen te hebben. Eenmaal boven bleken twee van de drie kamers dicht en ook niemand in de buurt om ze open te doen. De chauffeur heeft zo’n haast omdat hij niet te laat over de pas wil. Er schijnen ons veel vrachtwagens tegemoet te komen en die wil hij voor zijn. We stappen in de auto en rijden naar een heuvel die net voor het klooster ligt. Hier hebben ze een enorme Boeddha gebouwd. Van dichtbij is te zien dat er op de rug beugels zitten, zodat ze er nog op kunnen, voor onderhoud enzo. Half elf gaan we richting de Khardung La, de pas. Het is nog een flink stuk rijden. Rond twaalf uur zijn we bij de checkpost en hier stoppen we om te eten. Er is niet veel, maar het smaakt best. De flesjes cola en marinda delen we, omdat er niet meer zijn. Een half uurtje later gaan we verder. We moeten weer een uur omhoog over de grindweg. Vaak komt er smeltwater over de weg, wat het niet beter maakt. Een uur later, om half twee rijden we de pas over. We stoppen niet, maar rijden direct door. Op de weg naar beneden staan we een aantal keer stil. Omdat de weg strategisch belangrijk is, wordt hij het hele jaar opengehouden. Er wordt dus ook continu aan de weg gewerkt. Een enorme schuifmachine heeft het alleen helaas begeven en staat midden op de weg. Een auto kan er best langs, maar er staan nogal veel militaire trucks voor ons. Een voor een worden die er langs geloodst. Veel ruimte blijft er niet over. Ze moeten met een kant ook over de bergrand rijden om het passend te maken. De andere keren moeten we wachten op werkverkeer dat bezig is en tijdelijk de weg blokkeert. Om vier uur rijden we Leh weer binnen. We nemen afscheid van de Spanjaarden en de chauffeur en gaan terug naar ons hostel. Later koopt Jantien nog kleine abrikozen, die heel veel smaak blijken te hebben en vullen we ons water bij. We eten weer bij Pizza de Hutt, maar ook dit keer gaat het niet van een leie dakje. Jacqueline bestelt falafel zonder koriander, maar krijgt ongeveer extra koriander. Nadat ze teruggaat met haar bord beloven ze het in orde te maken en iets later krijgt ze andere zonder koriander. Alleen jammer dat ze het wel over de salade hebben gedaan. We komen hier niet snel meer terug. Na het eten gaan we nog even internetten en dan is de dag weer voorbij.