Leh We hebben om zeven uur afgesproken, maar besluiten er acht uur van te maken. Jantien vindt acht uur uiteindelijk ook te vroeg en besluit gewoon in Leh te blijven. Jacqueline neemt de bus naar Spituk. Het klooster is vol monniken. Morgen is er een speciale dienst en daar zijn ze nu een soort meel torrentjes aan het maken. Ze neemt met een paar Ladakhi vrouwen een gedeelde taxi terug naar Leh en is daar rond een uur of twee. Jantien geniet van de vrije ochtend en doet niet veel. Na een brunch besluit ze naar de Gomang stupa te lopen in de wijk Gangspa. Dit is een stuk de heuvel op. Als ze bij de afslag komt voelt ze zich niet goed en besluit weer terug te gaan. Op de terugweg ziet ze Jacqueline lopen. We spreken af om allebei naar restaurant Lamayuru te gaan. Hier maken ze, volgens de Jacqueline, de beste kaas-spinazie-momo’s. We eten wat, Jacqueline uiteraard momo’s en Jantien neemt patat. Ze heeft het even gehad met alle rijst. Om vier uur gaan we samen richting de Gomang stupa. Er is een hek maar dat is op slot. Iets verder zijn ze met de weg bezig. De mensen geven aan dat we langs de betonmolen moeten om bij de stupa te komen. De stupa zelf is groot en wit en wordt omringd door veel kleine stupa’s. We zijn alleen op zoek naar rotsgraveringen. In het reisboek van Jantien staat een hele mooie, maar die kunnen we niet vinden. We zien wel andere, maar die zijn kleiner en niet zo duidelijk. We besluiten om nog iets verder door te lopen en zien daar een café dat zich profileert als een boekenoase. Er staan een aantal grote boekenkasten en ze hebben een mooi overdekt terras. We besluiten iets te gaan drinken. We pakken allebei een Kuifje, die hebben ze ook, en lezen deze onder het genot van een drankje. Om half zes besluiten we terug te gaan. In een klein half uurtje zijn we terug bij het hostel. Iets voor half acht gaan we richting het internet. Jantien heeft met Leonie en haar ouders afgesproken. Het heeft wat moeite gekost om een tijdstip te vinden, maar het is gelukt. Leonie in Tibet, Jantien in Ladakh en onze ouders in Nederland zitten we gezamenlijk achter de msn. Jantien heeft alleen via internet contact met anderen, omdat ze hier op haar Indiase en Nederlandse mobiel geen bereik heeft.